Έχεις νιώσει ποτέ ότι πάντα εσύ μένεις πίσω; Ότι όλοι οι άλλοι, οι φίλοι σου, τα αδέρφια σου, @ σύντροφός σου, οι εχθροί σου, όλοι αυτοί προχωρούν κι εσύ εκεί, να βυθίζεσαι στη στασιμότητα;
Και ναι έχεις δίκιο, αυτή η στασιμότητα σε χαλάει και σε απογοητεύει. Γιατί όσο εσύ πήζεις σε μια μονότονη καθημερινότητα, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει, όλοι οι άλλοι προχωρούν και κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Και ίσως και τα δικά σου όνειρα.
Αν λοιπόν, νιώθεις έτσι, αν πνίγεσαι και μαραζώνεις, τότε τώρα είναι η στιγμή για να τα αλλάξεις όλα. Γιατί όλοι λίγο ή πολύ πιάνουν πάτο, αλλά κάποτε ξεφεύγουν και ανεβαίνουν. Τώρα λοιπόν, είναι η δική σου ώρα.
Τι στο καλό συμβαίνει;
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι, κάποια στιγμή στη ζωή σου εσύ έπιασες “πλατό”. Κάτι συνέβη κι εσύ απλά φρενάρισες και σταμάτησες να προχωράς. Κόλλησες σε κείνο το σημείο και σιγά-σιγά σε απορρόφησε ο χρόνος.
Κι ενώ μέχρι κάποιο σημείο αυτό ήταν υποφερτό, μετά από λίγο σταμάτησε να είναι. Άρχισε να σε τυραννά αυτή η στασιμότητα. Η απραγία να σε γεμίζει άγχος, η αναποφασιστικότητα ενοχές και η αδυναμία θυμό.
Κι όλα αυτά να χειροτερεύουν και να γίνονται ίσως και ζήλια για τους άλλους, τους τυχερούς που προχωρούν.
Ξέχασες μάλλον, ότι σε αυτή τη θέση εσύ έβαλες τον εαυτό σου. Και ναι μπορεί να σου συνέβη κάτι, αλλά εσύ επέλεξες να μείνεις εκεί. Εσύ το άφησες να σου καπελώσει όλη σου τη ζωή. Γιατί πολύ απλά δεν αντέδρασες, αλλά αφέθηκες.
Άφησε πίσω ότι σε κρατά
Τώρα λοιπόν, ήρθε η ώρα να κερδίσεις το χαμένο έδαφος. Να συνεχίσεις με μανία και πάθος, με τόλμη και γοητεία. Γιατί μπορείς.
Αρχικά, βρες τι είναι αυτό που σε κρατά και δεν σε αφήνει να προχωρήσεις. Βρες το και απομυθοποίησε το. Κοντράρισέ το με όλα αυτά που χάνεις και άστο.
Και μετά πάρε φόρα και ξεκίνα. Με ότι δύναμη έχεις ξεκίνα. Σκέψου τα όνειρά σου, τους στόχους σου, τη ζωή σου και διεκδίκησε. Σταμάτα να ακούς αυτή τη φωνούλα, που σου λέει ότι δεν αξίζεις ή ότι δεν μπορείς. Κλείσε τα αυτιά σου και την ψυχή σου και αγνόησέ την.
Παρατήρησε τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις αδύναμη. Τι είναι αυτό που φοβάσαι. Σκέψου ότι και οι άλλοι έχουν φοβίες και παθήματα, ότι και οι άλλοι φοβούνται, αλλά δεν σταματούν. Και ψάξε πρότυπα. Πρότυπα που σου δίνουν δύναμη να ενεργοποιηθείς και να κυνηγήσεις τα δικά σου θέλω. Βρες κίνητρα δυνατά, που θα σε ενδυναμώνουν και θα σε καθοδηγούν.
Και σταμάτα να κάνεις κριτική στον εαυτό σου. Σταμάτα να σου δίνεις άλλοθι και σταμάτα να σε κατηγορείς συνέχεια. Και μαζί με αυτά, άσε πίσω και όλους όσους δεν πιστεύουν σε σένα, όσους σε κρατούν και σε αλυσοδένουν με την κριτική και την απαισιοδοξία τους.
Επίσης, σταμάτα να βάζεις ένα “αλλά” και βάλε ένα “και”. Με αυτό το “και” προσθέτεις και διεκδικείς, ενώ με το “αλλά” μένεις πίσω και βάζεις όρια στον ίδιο σου τον εαυτό.
Και τέλος, ζήτα ενισχύσεις. Ζήτα βοήθεια, ένα μπουστάρισμα από τους δικούς σου ανθρώπους. Γιατί αυτοί ήταν και είναι εκεί. Και θα σε τραβήξουν με ασφάλεια πάνω. Απλά στηρίξου πάνω τους και ανέβα.
Και μπορεί ο δρόμος να φαίνεται ανηφορικός και δύσκολος, αλλά να θυμάσαι ότι πάνω έχει πάντα ωραία θέα.
