Προχτές αργά στο μπάρ το Ναυάγιο, βρέθηκα να τα πίνω με έναν Άγιο. 

Εκείνο το μπαρ που έχεις τις περισσότερες αναμνήσεις. Εκείνο είναι το μπαρ σου. Χωρίς να έχει σημασία το αν θα είναι δίπλα στο σπίτι σου ή 17.5 χιλιόμετρα μακριά. Χωρίς να έχει σημασία αν πήγες για πρώτη φορά πριν δύο μήνες. Ή αν τελικά, πήγες μόνη σου.

Είναι το μπαρ που έχεις ζήσει όπως εσύ έχεις επιλέξει. Έχεις μεθύσει ή έχεις απλά, πιεί μια μπύρα. Έχεις κλάψει μετά το πέμπτο σφηνάκι και έχεις γελάσει μέχρι να πονέσει το στομάχι σου, από το τρίτο κιόλας ποτό. Έχεις πάει ραντεβού γιατί εκεί ένιωσες πως είσαι στην έδρα σου, και ας μην βρίσκεται στην περιοχή σου. Έχεις πάει για να χιώσεις πανηγυρικά κάποιον, αφού ήταν το μόνο μέρος όπου θα μπορούσες να γίνεις ο χειρότερος καλύτερος εαυτός σου. Σε αυτό το μπαρ είναι που ξέδωσες όταν επιτέλους πήρες απόφαση το ότι ο Κωσταντίνος δεν σε γούσταρε και τόσο. Στο ίδιο μπαρ όπου κάνατε κάτι πρώτη φορά.

Κάτι τέτοια μπαρ, είναι εκείνα που κρατούν καλά κρυμμένα μυστικά. Ανάμεσα σε εσένα, τον μπάρμαν, το ποτό σου και μερικές φορές τον DJ, έτσι ώστε να έχεις την σωστή μουσική υπόκρουση στην ταινία της ζωής σου. Όταν θα πίνεις στην υγειά του να-ειμαστε-καλα-να-γινομαστε-χαλια ή στο να-πεθανει-ο-χαρος (ή μήπως ο Χάρης; Αναλόγως το σφηνάκι).Όταν θα δώσεις εκείνο το πρώτο φίλι. Όταν θα χρειαστείς την καλύτερή σου φίλη γιατί απλώς δεν είσαι καλά. Όταν θα έρθει απ’ όπου και να είναι, και ας μην είναι το αγαπημένο της μπαρ. Όταν δεν θα έχεις περάσει το μάθημα και όταν θα έχεις περάσει μια απαίσια μέρα στη δουλειά. Όταν θα γνωρίσεις εκείνον που θα σε κάνει να θέλεις και πάλι να βγεις ραντεβού. Όταν θα χορέψεις στο αγαπημένο σου κομμάτι που δεν παίζουν πια τα μπαρ της Αθήνας. Τα άλλα μπαρ της Αθήνας.

Και όσο πλησιάζει ο χειμώνας, σκέφτεσαι πόσο εύκολα θα μπορούσες να μένεις απέναντι για να πηγαίνεις συνέχεια. Πόσο εύκολα θα τη βγάλεις εκεί απ’ έξω -μέχρι τον Νοέμβρη- και στη συνέχεια, μέσα -μέχρι τον Απρίλη-. Γιατί εκεί νιώθεις πως μπορείς τα θαύματα να πεις. Γιατί εκεί μπορείς να μείνεις μόνος σου ενώ θα έχεις παρέα. Γιατί όταν θα συμβεί αυτό που περιμένεις, θέλεις να συμβεί εκεί. Για κανέναν άλλον λόγο, εκτός απ’ το ότι όταν θα μπει στο κερασάκι στην τούρτα, θέλεις να είσαι εκεί. Γιατί εκεί που χάνεις το συκώτι σου, κερδίζεις πολλά περισσότερα. Γιατί είναι το δικό σου μπαρ, χωρίς να σου ανήκει ούτε ένα τετραγωνικό.

Όταν λοιπόν, ο δρόμος σου σε βγάλει προς τα κει ξανά, πιες ένα σφηνάκι και για μένα. Όταν ο δρόμος σου σε βγάλει προς εκείνο, το δικό μου μπαρ, θα πιούμε ακόμη τρία παρέα.