Η Ελένη Φλώρου σπούδασε Νομική στη Θεσσαλονίκη και μετά, εξαιτίας του μεταπτυχιακού της έζησε και δούλεψε μερικά χρόνια στο Λονδίνο. “Ήδη ως φοιτήτρια ταξίδευα πολύ και ανακάλυψα κυρίως τη Βόρεια Ελλάδα ενώ το Λονδίνο αποτέλεσε ιδανική βάση για πολλά ταξίδια εντός κι εκτός Ευρώπης” λέει.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ως νομική σύμβουλος σε θέματα τουρισμού και hospitality, η αγάπη της για τα ταξίδια συνδυάστηκε με τη δουλειά σε μεγάλο βαθμό. “Εδώ και ένα περίπου χρόνο, έχω κάνει την «υπέρβαση» να ασχοληθώ καθαρά με τη μεγάλη μου αγάπη, δηλαδή τα ταξίδια και τη δημιουργία περιεχομένου κυρίως για προορισμούς και ξενοδοχεία”. Κι αυτό το κάνει μέσω του λογαριασμού της στο Instagram @eleniflor.

Tι σημαίνει για σένα ταξίδι; Και πόσο έχει αλλάξει αυτό απ’ όταν έγινε η κύρια απασχόλησή σου; 

To ταξίδι για μένα είναι κινητήριος δύναμη, με ενθουσιάζει η ιδέα ενός επικείμενου ταξιδιού και το αναμένω με λαχτάρα είτε είναι κοντινό ή μακρινό, καινούργιος ή όχι προορισμός. Αυτό το συναίσθημα δεν έχει επηρεαστεί από το γεγονός ότι αρκετά ταξίδια γίνονται πλέον για «δουλειά». Έχω τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά και μια «ευθύνη» να αποτυπώσω τον προορισμό όσο καλύτερα μπορώ μέσα από τη δική μου ματιά.

Ποιο κομμάτι απολαμβάνεις περισσότερο σε ένα ταξίδι;

Επειδή είμαι μανιακή planner και πριν το εκάστοτε ταξίδι έχω κάνει εξαντλητικό πρόγραμμα, είναι η στιγμή που οι κόποι μου ανταμείβονται π.χ. σε μια έκθεση τέχνης ή μια παράσταση που έγινε sold out αλλά κατάφερα να την απολαύσω και άξιζε τον κόπο. Επίσης, απολαμβάνω να ξυπνάω νωρίς να κάνω βόλτα χωρίς κόσμο, να πίνω καφέ και να συνομιλώ με τους ντόπιους.

Αν έπρεπε να θυμηθείς 1-2 εμπειρίες από τα ταξίδια που κάνεις τα τελευταία χρόνια ποιες θα ήταν αυτές;

Έχω πολλές! Κυρίως με σκλαβώνει η ευγένεια κάποιων ανθρώπων. Βρέθηκα πριν κάποια χρόνια στα Ψαρά (σε εκδρομή από τη Χίο) και δεν είχα προγραμματίσει (πρωτοφανές) την επίσκεψη στα Αντίψαρα καθώς ήταν κάτι που αποφασίσαμε όταν φτάσαμε στην ιστορική νήσο και είχαμε λίγες ώρες στη διάθεσή μας. Ρωτήσαμε ένα ντόπιο πώς θα μπορούσαμε να πάμε και ο άνθρωπος πήρε τόσα τηλέφωνα, κινητοποιήθηκε ανιδιοτελώς μέχρι που βρήκε ένα ψαρά που με τη ψαρόβαρκά του μας πήγε εκεί, μας άφησε να απολαύσουμε αυτόν τον επίγειο παράδεισο και ήρθε να μας παραλάβει.

Ομοίως, σε έναν διάπλου με τη +πλευση σε μια στάση ανεφοδιασμού μεταξύ Σικίνου και Χάλκης, βρεθήκαμε στην Αστυπάλαια. Εκεί στο λιμανάκι ο καπετάν-Κώστας μέσα στο καΐκι του τηγάνιζε σε ένα γκαζάκι φρέσκα ψαράκια που είχε πιάσει και μου έγνεψε αν θέλω να με κεράσει. Δεν το σκέφτηκα καν, μπήκα στο καΐκι και έφαγα με το χέρι ίσως το πιο νόστιμο ψάρι που έχω φάει συνοδευόμενο από ιστορίες της θάλασσας.

Κι αν είχες την ευκαιρία να αλλάξεις κάτι απ’ όσα βλέπεις στα ταξίδια σου τι θα άλλαζες;

Ξεκινώ με τα απλά: είμαι λάτρης της θάλασσας και στεναχωριέμαι όταν βλέπω σκουπίδια στο βυθό και στην παραλία. Πάντα έχω σακούλες μαζί και μαζεύω ότι μπορώ (δεν είμαι και καμιά φοβερή δύτρια να τα ανασύρω όλα!). Οπότε θα άλλαζα την νοοτροπία των ανθρώπων σχετικά με τα σκουπίδια είτε αυτό είναι το αποτσίγαρο στην άμμο είτε οι κάδοι σε μια πόλη που ξεχειλίζουν αλλά επειδή «δεν μπορούμε» να περιμένουμε μέχρι τον επόμενο κάδο το αφήνουμε στον ήδη γεμάτο και είναι θέμα χρόνου να πέσουν έξω, να τα πάρει ο αέρας κ.λπ., κ.λπ. Και μην αρχίσω με τα πλαστικά μιας χρήσης….

Μίλησε μας για την εμπειρία σου ως εθελόντρια των δράσεων της +πλευσης

Η +πλευση (@symplefsi) είναι μια αμιγώς εθελοντική ομάδα που προσφέρει δωρεάν ιατρικές υπηρεσίες, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις και έργα υποδομής στους κατοίκους των ακριτικών νησιών. Είμαι 6 χρόνια περίπου στην ομάδα και έχω ζήσει πολύ δυνατές στιγμές. Ταξιδεύουμε στα νησιά συνήθως Απρίλιο κατά τη διάρκεια του 10ήμερου διάπλου μας, όπου οι κάτοικοι μας υποδέχονται πανηγυρικά και γιατί μας περιμένουν κάθε χρόνο για το ετήσιο τσεκ-απ τους (που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εξαιρετικά κοστοβόρο να μεταβούν στην Αθήνα ή σε άλλο κεντρικό νησί για να κάνουν ακόμα και τις εξετάσεις ρουτίνας) αλλά και γιατί ξαφνικά βλέπουν νέα πρόσωπα και σπάει κάπως η απομόνωσή τους.

Βλέπουμε τα νησιά εκτός σεζόν με τις δυσκολίες και τις ελλείψεις τους, λόγω καιρού πολλές φορές ακόμα και ο ανεφοδιασμός σε απλά καθημερινά και αναγκαία πράγματα είναι δύσκολος , και τρέφω απέραντο θαυμασμό στους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να μην εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να φυλάνε Θερμοπύλες. Σχεδόν κάθε μέρα ή ανά δύο μέρες αλλάζουμε νησί, στήνουμε ξε-στήνουμε ad hoc ιατρεία σε σχολεία ή και υπαίθρια, ταξιδεύουμε παντός καιρού διανύοντας πολλά ναυτικά μίλια, τη χαρά και τον ενθουσιασμό διαδέχεται η κούραση αλλά και η ηθική ανταμοιβή, ένα χαμόγελο, ένα «ευχαριστώ» που θα ακούσουμε από κάποιον κάτοικο που μόλις εξετάστηκε από τους γιατρούς της ομάδας μας τροφοδοτεί, μας κάνει να συνεχίζουμε.

Υπάρχει κάποια πόλη, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, που πια να αποκαλείς ‘’σπίτι’’ σου;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Έζησα 4 υπέροχα χρόνια στη Θεσσαλονίκη ως φοιτήτρια και περίπου άλλα τόσα στο Λονδίνο. Με μεγάλη χαρά επιστρέφω και στις δύο πόλεις, για να δω αγαπημένα πρόσωπα και να ξαναβρεθώ σε αγαπημένα σημεία. Η πόλη μου όμως είναι η Αθήνα. Χωρίς να φανώ αγνώμων για τις καθημερινές δυσκολίες της ζωής εδώ, αισθάνομαι ευγνώμων που ξυπνάω κάτω από το φως του αττικού ουρανού. Το ήπιο κλίμα μου επιτρέπει πολλές φορές να κολυμπάω στη θάλασσα και το χειμώνα ενώ τη βόλτα με θέα την Ακρόπολη δεν την αλλάζω με τίποτα.

Sommelier ελαιολάδου. Είναι μία ακόμα δραστηριότητά σου με έμπνευση από τον τόπο καταγωγής σου τη Λακωνία. Έχεις καταφέρει να το συνδέσεις κάπως με τις υπόλοιπες δραστηριότητες σου;

Παραδοσιακά η οικογένειά μου ασχολείται εδώ και δεκαετίες με τη ελαιοσυγκομιδή και την παραγωγή έξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου όχι ως κύρια απασχόληση αλλά επικουρικά. Έχω μνήμες από παιδί στο χωράφι, αλλά και τα τελευταία χρόνια πήγαινα κάποιες φορές στη συγκομιδή και στο ελαιοτριβείο (για το καλύτερο γεύμα του κόσμου, το ομολογώ, το ψωμί βουτηγμένο στο φρέσκο λάδι) με τον πατέρα μου. Θέλησα όμως να ενημερωθώ περισσότερο και πιο σφαιρικά για αυτό το τόσο πολύτιμο αγαθό κι έτσι έκανα κάποια μαθήματα για να γίνω sommelier ελαιολάδου. Ξεκίνησε για δική μου προσωπική εξέλιξη αλλά πλέον συζητώ ώστε να κάνω γευσιγνωσίες ελαιολάδου σε retreats, ξενοδοχεία κλπ. Άλλωστε, από τα πράγματα που έμαθα στη θητεία μου στον τουρισμό είναι ότι ο ταξιδιώτης αναζητά πλέον αυθεντικές και εναλλακτικές εμπειρίες στις χώρες που επισκέπτεται. Τι είναι πιο αυθεντικό από το να συμμετέχει στη συγκομιδή της ελιάς, στην παραγωγή του ελαιολάδου και στη δοκιμή του ή το μαγείρεμα με αυτό; Και πόσα τα οφέλη για τον τουρισμό, όταν η Ελλάδα δεν προσφέρει μόνο το μοντέλο ήλιος-θάλασσα αλλά και εμπειρίες κατά την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου;

Τι σε έχουν διδάξει τα ταξίδια και οι εκδρομές σου;

Αγάπη, σεβασμό και δέος για τη φύση. Το χάραμα σε ένα σαφάρι στη Σρι Λάνκα κι ενώ δεν είχαμε καταφέρει να δούμε πολλά (επικρατούσε μια σχετική γκρίνια) ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μας μια μαμά-ελεφαντίνα που θήλαζε το μικρό της. Επικράτησε εξαίφνης μια απόλυτη σιγή από πλευράς μας και μια προσπάθεια να μην ενοχλήσουμε, να γίνουμε όσο το λιγότερο αντιληπτοί.

Ενσυναίσθηση, σεβασμό στον συνάνθρωπο κι αποδοχή του διαφορετικού. Σε ένα ταξίδι στο Ιράν, κατά την επίσκεψη σε ένα τζαμί βρεθήκαμε λίγα λεπτά πριν την έναρξη ενός αρραβώνα. Όχι μόνο μας άφησαν να περιηγηθούμε στο χώρο αλλά οι γονείς του ζευγαριού μας κάλεσαν να παρευρεθούμε στο μυστήριο. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που δεν θα ξεχάσω κυρίως για τη γενναιοδωρία τους να μας προσκαλέσουν σε αυτή τη γιορτή χαράς.