Το κορίτσι που έγινε ο κρυφός μας εθισμός με το Suntan, συνεχίζει να μας δίνει μικρές δόσεις από το ταλέντο της με νέες δουλειές στις οποίες συμμετέχει. Από το “Από την αρχή” μέχρι την web σειρά Just Push Abuba την οποία μπορείς να απολαύσεις στο YouTube, η Έλλη Τρίγγου όχι μόνο μας κάνει σαφές το ότι θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα, αλλά μας μεταφέρει απλόχερα αυτό το ανεπιτήδευτο coolness που έλειπε από την ελληνική θεατρική -και μη- σκηνή.
Συζητώντας μαζί της για τον Ευαγγελισμό της Κασσάνδρας, το well being, την επαρχία και την… αναπόφευκτη πανωλεθρία, συνειδητοποιήσαμε ότι επιτέλους κάποιος εκεί έξω καλύπτει αυτή τη χωρίς πολλή προσπάθεια καλλιτεχνική και κοινωνική οξυδέρκεια.
Πού βρίσκεσαι καλλιτεχνικά αυτή την περίοδο;
Βρίσκομαι στο Μπάγκειον και παίζω τον μονόλογο ”Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας” σε σκηνοθεσία, κίνηση, κοστούμι, σκηνικά, φωτογραφίες, φωτισμούς του Θάνου Σαμαρά. Στο έργο αυτό του Δημήτρη Δημητριάδη, η Κασσάνδρα είναι ένα πρόσωπο που δεν ευαγγελίζεται πια καταστροφές. Αντιθέτως, ευαγγελίζεται την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου.
Μίλησέ μας για τη web σειρά “Just Push Abuba” στην οποία συμμετέχεις.
Είναι ένα κινηματογραφικό project που γυρίστηκε το περασμένο καλοκαίρι στο Βερολίνο. Μπορεί να το βρει κανείς στο YouTube ή στο ηλεκτρονικό κανάλι του ZDF. Ένας Γερμανός, μια Ελληνίδα και ένας Ιάπωνας συγκατοικούν και επινοικιάζουν το σπίτι τους σε καλεσμένους, στην πρωτεύουσα του Airbnb και της techno, το Βερολίνο. Πρόκειται για αυτοτελή επεισόδια στα οποία παρακολουθούμε κωμικοτραγικές καταστάσεις που συμβαίνουν ανάμεσα στους συγκατοίκους και τους καλεσμένους τους.
Έχεις δηλώσει πως οι μεγαλύτερες αποφάσεις της ζωής σου πάρθηκαν μετά από ένα ταξίδι. Ποιο είναι αυτό το ένα ταξίδι που άλλαξε τη ζωή σου ριζικά;
Κάθε προορισμός που έχω επισκεφτεί με έχει γεμίσει με έμπνευση. Το ταξίδι που θα αλλάξει τη ζωή μου ριζικά δεν έχει έρθει ακόμα. Το περιμένω με αγωνία.
Λόγω της ευκολίας των social media, πλέον ερχόμαστε αντιμέτωποι συχνά με περιστατικά βίας, κακοποίησης ζώων, ρατσισμού κτλ. Ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη στην απαλοιφή τέτοιων προβληματικών καταστάσεων;
Ο ρόλος του καλλιτέχνη απέναντι σε μορφές βίας, κακοποίησης ή ρατσισμού, είναι ο ίδιος με του κάθε ανθρώπου. Αφύπνιση, ενημέρωση και δράση.
Ποια είναι η επαφή σου με την όλη κουλτούρα του wellbeing; Είναι δώρο του ανθρώπου προς τον εαυτό του ή είναι σημείο των καιρών και θα «ξεθυμάνει»;
Αν με τον όρο ”wellbeing” εννοούμε φροντίδα και σεβασμό στο σώμα, στην ψυχή μας, στους άλλους ανθρώπους, στα ζώα και στη φύση, τότε πρόκειται για μια αναπόφευκτη φυσική ανάγκη και όχι για ”σημείο των καιρών”. Αφού τα έχουμε εξαντλήσει όλα, από παντού, μάλλον έφτασε επιτέλους η στιγμή να ψάξουμε μέσα μας. Να αφουγκραστούμε τις απαντήσεις που ήδη κατέχουμε και να σταματήσουμε να αναζητάμε την ευτυχία στην ύλη και στο ψέμα. Μοιάζει μονόδρομος, δεν μας έχουν μείνει και πολλές επιλογές.
Από πού αντλείς ενέργεια καθημερινά;
Από το γάτο μου, από τους αγαπημένους μου ανθρώπους, από τους άγνωστους ανθρώπους με καθαρά μάτια, από τη φύση, από τη δουλειά μου. Από παντού μπορεί κανείς να αντλήσει ενέργεια μιας και όλα είναι ενέργεια. Και προς κάθε κατεύθυνση μπορεί να την μοιράσει. Τα υπόλοιπα είναι καθαρές επιλογές. Δεν υπάρχει τυχαιότητα στο σύμπαν.
Τι μπορεί να «καταστρέψει» τη μέρα σου και τι μπορεί να τη «σώσει» αντίστοιχα;
Θα απέφευγα να επιτρέψω σε ένα μόνο πράγμα να καταστρέψει μια ολόκληρη μέρα, είναι πολύτιμες οι μέρες, δεν τις χαραμίζουμε έτσι. Παρόλα αυτά είναι πάμπολλα εκείνα που δεν αντέχω. Ένας μουρτζούφλης άνθρωπος μπορεί δυστυχώς να μου χαλάσει τη διάθεση και να με ”ρουφήξει”. Μια αδικία που συμβαίνει μπροστά μου θα με κάνει έξαλλη. Η επίσκεψη σε μια δημόσια υπηρεσία μπορεί να αποβεί μοιραία. Η έλλειψη ενσυναίσθησης γενικά, με διαλύει. Ένα χαμόγελο μπορεί να με σώσει. Ένα καλό φαγητό. Μια ωραία μελωδία. Μια ουσιαστική συζήτηση. Οι άνθρωποι που νοιάζονται, με σώζουν. Με ξεκουράζουν.
Έχεις ζήσει στην Πάτρα για κάποια χρόνια. Ποια είναι η άποψή σου για την ελληνική επαρχία; Είναι «αθώα» ή οπισθοδρομική; Είναι το ιδανικότερο μέρος για να αναπτυχθεί «σωστά» μια προσωπικότητα τελικά;
Τους πιο αγαπημένους μου φίλους τους γνώρισα όταν ζούσα στην Πάτρα, οι πιο συγκινητικές αναμνήσεις μου προέρχονται από το χωριό μου, το Γηρομέρι Θεσπρωτίας, έζησα κάποιο διάστημα στην Άνδρο και συναντήθηκα με υπέροχους ανθρώπους. Στις μικρές κοινωνίες υπάρχει χρόνος και έδαφος για ανάπτυξη πιο ισχυρών δεσμών. Η τεχνολογία πλέον επιτρέπει στην πληροφορία να φτάνει παντού, οι καλλιτέχνες επιδιώκουν να ταξιδεύουν με τα έργα τους σε όλη τη χώρα, η επαφή με τη φύση είναι θεραπευτική, τα μυαλά έχουν ανοίξει. Και θα ανοίξουν κι άλλο. Στο κοντινό παρελθόν, περιστατικά βίας και τρομερές πράξεις κρύβονταν πίσω από κλειστές πόρτες και κλειστές κοινωνίες. Δεν έχει εξαλειφθεί το φαινόμενο, αλλά πλέον ο κόσμος εξασκεί την κριτική σκέψη του και παίρνει θέση απέναντι στα πράγματα. Έχουμε ακόμα πολλά ”χιλιόμετρα” να διανύσουμε. Αλλά τουλάχιστον είμαστε στο σωστό ”δρόμο”.
Υπάρχει μια θεωρία που θέλει τους καλλιτέχνες να αναζητούν διέξοδο στο εξωτερικό ώστε να αναγνωριστούν και να εξελιχθούν. Την ενστερνίζεσαι; Θα εγκατέλειπες την Ελλάδα;
Ενστερνίζομαι τις επιλογές του καθένα. Θα ήθελα τα σπουδαιότατα ταλέντα κάθε κλάδου να μείνουν σε αυτό τον τόπο και να τον φωτίσουν, αλλά γνωρίζω ότι ο ίδιος ο τόπος τους διώχνει. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να παλεύει για κάποιον που απαντάει με αδιαφορία και ανομία (βλέπε ελληνικό κράτος). Νιώθω τρομερή χαρά για εκείνους που βγαίνουν εκεί έξω στον κόσμο και κάνουν τα γούστα τους. Εξίσου μεγάλη είναι η χαρά μου για όλους εμάς που κάνουμε τα γούστα μας εδώ, με καθόλου μικρό κόστος.
Έχεις εκφράσει τον φόβο σου ότι «οδεύουμε προς την πανωλεθρία». Είναι αναστρέψιμη αυτή η πορεία; Και αν ναι, πώς;
Δεν θα το χαρακτήριζα φόβο. Μάλλον παρατήρηση. Συμβαίνει και το παρατηρώ. Δεν το φοβάμαι γιατί το περιμένω. Τα έχουμε κάνει μαντάρα γενικώς, έχουμε καταχραστεί τα πάντα. Έχει έρθει η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος και να ανοίξει ένας άλλος, πιο εξελιγμένος. Με γνώση. Αυτό φυσικά για να συμβεί απαιτεί χρόνο, κόστος και φυσικά απώλειες. Πρόκειται για έναν θάνατο ο οποίος θα φέρει καινούργια ζωή. Οπότε δεν χρειάζεται να αναστρέψουμε τίποτα. Μόνο να έχουμε ανοιχτή καρδιά. Λέει η Κασσάνδρα στον φρενήρη μονόλογό της,
“Χαρείτε, θα είναι ντροπή αν δεν χαρείτε. Μην ντρέπεστε και μη φοβάστε, αγρυπνείτε και σταθείτε σταθεροί δυνατοί και θαρραλέοι. Ευλογήστε τη στιγμή που σας έτυχε, είναι ευλογημένη και σας ευλογεί. Τώρα αρχίζουν Όλα.”
