Τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι ιδιαίτερα δημοφιλή όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στη χώρα μας. Ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο που όλοι μας διαθέτουμε λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο για διάβασμα, φαίνεται από τις πωλήσεις, ότι είναι και το είδος που ελκύει έναν σημαντικό αριθμό αναγνωστών. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα που διάβασα με εξαιρετικό ενδιαφέρον και πραγματικά τα απόλαυσα γι’ αυτό και επέλεξα να σας τα παρουσιάσω δεν προέρχονται απλά από την εγχώρια βιβλιοπαραγωγή αλλά τα υπογράφουν και γυναίκες συγγραφείς:
Άμμος στο βυθό, Βίκυ Χασάνδρα, Εκδόσεις Τόπος
“Πως γίνεται κανείς κακός; Πώς μπορείς να εμφυσήσεις την κακία σ’ ένα μικρό παιδί; Σχίζοντας του τα αγαπημένα του βιβλία; Απαιτώντας από αυτό να μην κλαίει; Να μην τρέμει όταν το βάζεις στην άκρη του γκρεμού; Να μην φοβάται; Τι δικαίωμα έχεις να τα ζητάς όλα αυτά από ένα παιδί;”
Με το δεύτερο μυθιστόρημά της η Βίκυ Χασάνδρα, καταφέρνει για άλλη μια φορά να μας κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση ενός μικρού αγοριού. Ο νεαρός ντετέκτιβ που θα αναλάβει την υπόθεση θα προσπαθήσει να ξεμπλέξει το κουβάρι αυτής της σκοτεινής υπόθεσης και στην διαδρομή του θα διασταυρωθεί με πρόσωπα που κρύβουν πολλά μυστικά, που κουβαλούν τα δικά τους ψυχικά τραύματα και που σίγουρα δεν είναι αθώα. Μου άρεσε ιδιαίτερα το τέμπο της αφήγησης που ακολουθεί η συγγραφέας και ο τρόπος που οδηγεί τον αναγνώστη σε μια σειρά δραματικών αποκαλύψεων.
Πλέκοντας Ίχνη, Έρικα Αθανασίου, Εκδόσεις Κέδρος
“…όταν ένας δημοσιογράφος ερευνά μια ιστορία, ξεκινάει πάντα από μια υπόθεση και αναζητάει στοιχεία που θα του την επιβεβαιώσουν. Χρειάζεται να βρει στοιχεία που διαψεύδουν την υπόθεση για να την παρατήσει και να εξετάσει το θέμα από άλλη οπτική γωνία. Και, αφού συνήθως έχει ξεκινήσει τα δημοσιεύματά του, είναι δύσκολο να αποδειχτεί ότι η αρχική του υπόθεση ήταν λάθος.”
Στην Αθήνα της κρίσης όπου η οικονομική δυσπραγία λόγω ανεργίας χτυπάει ανεξαρτήτως όλες τις κοινωνικές τάξεις και η αλλαγή των δεδομένων ζωής δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά μια ωμή καθημερινότητα, μια ευκατάστατη δημοσιογράφος που θα βρεθεί από τη μια στιγμή στην άλλη σχεδόν άστεγη διασταυρώνεται με έναν τρομοκράτη που κατηγορείται για τον φόνο ενός πολύ διάσημου και ισχυρού άντρα από τον κλάδο της. Η Έρικα Αθανασίου, χρησιμοποιώντας τις δημοσιογραφικές της γνώσεις, την συγγραφική της εμπειρία αλλά και την έξοχη παρατηρητικότητά της, δημιουργεί ένα πολύ σύγχρονο, άκρως ρεαλιστικό και πολυεπίπεδο αστυνομικό μυθιστόρημα που δύσκολα θα μπορέσετε να αφήσετε από τα χέρια σας.
Το μυστικό της Μπλε πολυκατοικίας, Έλενα Ακρίτα, Εκδόσεις Διόπτρα
“Ήταν μια φωτεινή Δευτέρα πρωί, από αυτές που τις χαίρεσαι κι ας είναι η αρχή της εβδομάδας. Κι ας ξέρεις ότι σε λίγες μέρες ή που θα έχεις κάνει μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας ή που θα βρεθείς απολογούμενη στον εισαγγελέα για το χάος που προκάλεσες.”
H Έλενα Ακρίτα, στο δεύτερο αστυνομικό της μυθιστόρημα προσπαθεί να ρίξει φως σε ένα έγκλημα που συνέβη στο παρελθόν και που σήμερα μια νεαρή δημοσιογράφος προσπαθεί να διαλευκάνει. Μυστικά, ψέματα, σκάνδαλα, αίμα, θάνατος και ένας αποστολέας που ζητά δικαίωση ακόμα και 4 δεκαετίες μετά από το επιφανειακά τέλειο έγκλημα που σκοπίμως αποσιωπήθηκε. Ο τόπος στα χέρια της συγγραφέως παίζει καθοριστικό ρόλο στο σκηνικό που στήνει και έτσι η επιλογή των δύο αντίθετων σημειολογικά κοινωνικών άκρων που κινούνται από τα αρχοντικά της Κηφισιάς μέχρι την διάσημη Μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων, δεν είναι καθόλου τυχαία. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο εκλεπτυσμένο και καυστικό χιούμορ της Έλενας Ακρίτα που συνοδεύεται από μια ουσιαστική λογοτεχνική παιδεία και μια κινηματογραφική ταχύτητα στην πλοκή ανεβάζοντας τον αναγνωστικό παλμό και διατηρώντας τον σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο όπως ακριβώς προστάζει το ύφος ενός απολαυστικού μυθιστορήματος αυτής της κατηγορίας.
