Πόσες φορές όταν δεν είσαι καλά έχεις σκεφτεί ότι μόνο μία ταινία μπορεί να σε σώσει; Θα σου πω εγώ. Αν όχι όλες, τις περισσότερες σίγουρα. Γιατί μία καλή ταινία μπορεί να στρέψει την προσοχή σου κάπου αλλού, μπορεί να γίνει μία καταπληκτική αφορμή για να συζητήσεις κάτι διαφορετικό με την κολλητή σου. Μπορεί να σε βοηθήσει με διάφορους τρόπους, ακόμη και να σου δώσει τις λύσεις που ψάχνεις. Και αν καταφέρει να σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις, και εν τέλει να αποφορτιστείς, well done! Ο σκοπός επετεύχθη. Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα το μέχρι και τα τέλη των 00s, οπότε και ο Λάνθιμος μας έφερε για πρώτη φορά σε επαφή με το λεγόμενο Greek Weird Wave, το ελληνικό σινεμά κάνει τα βήματά του – αργά μεν, σταθερά δε – και εξελίσσεται συνεχώς. Οι Έλληνες δημιουργοί αναγνωρίζονται πια και στο εξωτερικό, ταξιδεύουν σε φεστιβάλ τις Ευρώπης, διακρίνονται, και οι ταινίες τους αποκτούν σίγουρα μία θέση στις ταινιοθήκες, αλλά και στις καρδιές μας.
Φτηνά Τσιγάρα (2001)
του Ρ. Χαραλαμπίδη
Αν δε σου έχει γεννηθεί η ανάγκη να δεις τα «Φτηνά Τσιγάρα», τότε το heartbreak σου δεν είναι αληθινό. Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Ο ήρωας της ταινίας συναντά τυχαία τη Σοφία σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Αρχίζει έτσι να ξετυλίγεται η ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου που θα ερωτευτείς, απλώς και μόνο επειδή θα αναγνωρίσεις σε αυτόν δικά σου στοιχεία. Η ταινία είναι ένα οπτικοακουστικό ποίημα, μια ωδή στη διαχρονικά όμορφη, μα παράλληλα περίπλοκη Αθήνα. Τόσο περίπλοκη, όσο ακριβώς χρειάζεται για να σε κρατήσει για πάντα δέσμιό της.
«Η ζωή ξέρει, κι εγώ την εμπιστεύομαι.»
Μία Αιωνιότητα Και Μία Ημέρα (2001)
του Θ. Αγγελόπουλου
Ο Αγγελόπουλος δεν είναι για όλες τις ώρες. Η σκηνοθεσία του είναι αργή, νωχελική. Θέλει το χρόνο του. Ακριβώς για αυτό το λόγο οι στιγμές που δεν είσαι τόσο καλά, είναι οι κατάλληλες για να αγγίξεις αυτές τις ταινίες. Αν δε θες να βουτήξεις κατευθείαν στα βαθιά, στο «Θίασο» για παράδειγμα, ξεκίνα από το «Μία Αιωνιότητα Και Μία Ημέρα». Ένας διάσημος συγγραφέας ανακαλύπτει ότι του μένει λίγος καιρός ζωής. Στο δρόμο συναντά ένα μικρό αγόρι, αλβανικής καταγωγής, το οποίο αναλαμβάνει να βοηθήσει στην επιστροφή του για την πατρίδα. Η πλοκή ξετυλίγεται αργά, τα χρώματα είναι παστέλ, και θα σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα αρκετά πιο καθαρά.
Μικρά Αγγλία (2013)
του Π. Βούλγαρη
Ίσως μία από τις πιο δυνατές ταινίες των τελευταίων χρόνων. Άνδρος, αρχή του 20ου αιώνα. Δύο αδελφές, οι οποίες δε μοιράζονται τα μυστικά τους μεταξύ τους. Η Όρσα, πιο συγκροτημένη προσωπικότητα, είναι ερωτευμένη με το Σπύρο. Η Μόσχα, ούσα μικρότερη, είναι πιο ανέμελη. Η ζωή τους τα φέρνει έτσι, ώστε ξαφνικά μοιράζονται κάτι πολύ σημαντικό, σχεδόν εν αγνοία τους. Η «Μικρά Αγγλία» θα σε ταξιδέψει, θα δεις την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση σε όλες τις εκφάνσεις της, θα σε κάνει να κλάψεις, αλλά θα λυτρώσει πολλά κομμάτια σου.
Ένας Άλλος Κόσμος (2015)
του Χ. Παπακαλιάτη
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μην έχεις δει αυτή την ταινία; Ελάχιστες. Όχι μόνο επειδή ήταν υποψήφια σε διεθνή φεστιβάλ, αλλά επειδή άκουσες να μιλάνε για αυτό το φιλμ παντού. Η αλήθεια είναι ότι πραγματέυεται πολύ σύγχρονα θέματα, τα οποία αφορούν ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας. Μιλώντας για ηλικία, φυσικά, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως ο Χ. Παπακαλιάτης επέλεξε να ξετυλίξει την ιστορία ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται σε διαφορετικές ηλικίες, έχουν όμως όλοι τους παρόμοιους προβληματισμούς. Δεν ξέρω αν θα σου δώσει τις λύσεις, πάντως είναι μία ταινία που θα σε προβληματίσει. Μάλλον γιατί τα επίπεδα της ενσυναίσθησής σου θα χτυπήσουν κόκκινο. Ανεξάρτητα από την ηλικία σου. Να τη δεις για τον J.K. Simmons. Ή για τη φοβερή ερμηνεία του Μηνά Χατζησάββα. Να τη δεις.
