Γράφω σε όλους εσάς τους τακτοποιημένους, τυπικούς, διεκπεραιωτικούς ανθρώπους αυτού του κόσμου. Για όλους εσάς που έχετε τη ζωή σας μοιρασμένη σε κουτάκια, κομμένη με το μέτρο, με κάθε εκατοστό να αντιπροσωπεύει και ένα κομμάτι της ψυχής που κάποτε ανάβλυζε από μέσα σας, αλλά σε κάποια φάση θυσιάσατε στο βωμό της καθημερινότητας και της ρουτίνας. Γράφω σε όλα εσάς τα τυποποιημένα άτομα, τις τετραγωνισμένες καρδιές αυτής της γης, που ταλαιπωρείτε όλους εμάς που ο μεγαλύτερός μας φόβος είναι να μη γίνουμε σαν και εσάς.

Εμείς που στεκόμαστε στον αντίποδα, στην άλλη μεριά της ζυγαριάς προσπαθώντας να κρατήσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ισορροπία, αλλά δυστυχώς το ζύγι γέρνει προς το μέρος σας, καθώς όλο και περισσότεροι δικοί μας αλλαξοπιστούν και μεταμορφώνονται σε συναισθηματικά ανάπηρα τέρατα.

Για σένα και για μένα που σε πείσμα των καιρών πιστεύουμε ακόμα στον έρωτα, στην αγάπη, στο αμοιβαίο συναίσθημα, στα ενωμένα δάκτυλα που περπατάνε στην ακροθαλασσιά, στις ξαπλωμένες αγκαλιές στην αμμουδιά που κοιτάνε αστέρια, στις απρογραμμάτιστες συναντήσεις μόνο και μόνο για ένα φιλί.

Για όλους εμάς που όσα χαστούκια και να έχουμε φάει, όσες απορρίψεις και αν έχουμε δεχτεί, είμαστε ακόμα εκεί έξω και παλεύουμε, ελπίζουμε, με τη καρδιά ματωμένη και τον εγωισμό μας κατακερματισμένο. Αναζητάμε ακόμα έναν άνθρωπο σαν και εμάς, όχι για να μας ολοκληρώσει, όπως οι ΑΛΛΟΙ μπορεί να πιστεύουν, ολοκληρωμένοι είμαστε ακριβώς επειδή ξέρουμε τι ζητάμε,  αλλά για να περπατήσουμε μαζί σε αυτό τον κόσμο που κατακλύστηκε από μαριονέτες, από στρατιωτάκια καλά κουρδισμένα που βαφτίζουν το ενδιαφέρον για τον σύντροφο ως πιεστικό και την ένδειξη συναισθήματος ως περιττή εκδοχή της ανθρώπινης υπόστασης.

Για εσάς που επιλέξατε σε κάποια φάση της ζωής σας να γίνετε σκιές του εαυτού σας, ρομποτάκια με σάρκα, που αρνηθήκατε το πιο όμορφο συναίσθημα, που κλειδώσατε τη καρδιά σας και πετάξατε το κλειδί στη ζούγκλα της πόλης, το παρόν αποτελεί μια παράκληση αλλά και προσταγή.

Επιλέξτε όμοιούς σας, σκιές γκρίζες σαν και εσάς και βαφτίστε το έρωτα, αγάπη, ή ότι άλλο θέλετε, χρήση του όρου μπορείτε να κάνετε μεταξύ σας, όχι όμως να βαφτίζετε έρωτα τον πόθο και αγάπη τη καλή σας διάθεση, προκειμένου να προσελκύσετε έναν από εμάς. Γιατί με τα χρόνια εξελιχθήκατε και καταφέρνετε να μεταμφιέζεστε σε δοτικά, ζεστά και συναισθηματικά άτομα, κάνοντας χρήση μιας ξεχασμένης εκδοχής σας ώστε να πάρετε αυτό που θέλετε, κοροϊδεύοντας και εκμεταλλευόμενοι τους τελευταίους εναπομείναντες του είδους μας.

Και σε εσένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές και αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στη κατηγορία με καρδιά που ακόμα χτυπάει δυνατά, μια συμβουλή: προφύλαξε τη, χτίσε μια νοερή ασπίδα γύρω της, είναι πολλοί αυτοί που θα προσποιηθούν ενδιαφέρον για να σε προσεγγίσουν, συναίσθημα για να σε κατακτήσουν, είναι πολλοί και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Προφυλάξου χωρίς να χάνεις τη πίστη σου, αυτό το είδος των ανθρώπων κουράζεται γρήγορα να προσποιείται, η ρουτίνα τους ρίχνει τη μάσκα τους και αποκαλύπτουν το κενό και σάπιο κομμάτι εκεί που κάποτε ήταν η καρδιά τους. Μη χάνεις τη πίστη σου γιατί είμαστε ακόμα αρκετοί που στεκόμαστε αγέρωχοι και αρνούμαστε να προδώσουμε τις ανάγκες μας, να αλλοτριωθούμε, να συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο από αυτό που αξίζουμε αλλά και προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι πρώτοι.

Μπορεί να είναι πολλοί οι άλλοι αλλά είναι ψεύτικοι, είμαστε λιγότεροι αλλά αληθινοί και η αλήθεια νικάει πάντα στο τέλος με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.

Mε αγάπη