Σύμφωνα με έρευνες, που διεξήχθησαν στην Αμερική, στην Αγγλία και στην Αυστραλία, η ιατρική περίθαλψη βρίθει έμφυλων διακρίσεων και σεξισμού.
Οι έμφυλες αυτές διακρίσεις αφορούν, τόσο στην φαρμακευτική περίθαλψη, όσο και στις κλινικές μελέτες και δοκιμές των φαρμάκων. Οι έρευνες δηλαδή, που αφορούν τη γυναικεία υγεία είναι περιορισμένες, σε σχέση με αυτές των ανδρών, καθώς λαμβάνουν μικρότερες επιχορηγήσεις και γενικά, είναι πιο υποτιμημένες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τα συμπτώματα.
Η ιατρική πατριαρχία καλά κρατεί. Σε πολλές περιπτώσεις, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τόσο σε πεδίο έρευνας, όσο και σε πεδίο θεραπείας και πρόληψης.
Συγκεκριμένα, η έρευνα για την καρδιακή προσβολή έχει πραγματοποιηθεί με βάση τον ανδρικό οργανισμό. Και θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι, δεν υπάρχει θέμα, αφού το ίδιο φάρμακο θα δοθεί και στα δύο φύλα.
Λάθος. Οι γυναίκες έχουν διαφορετικά συμπτώματα από τους άνδρες. Αντί για τον χαρακτηριστικό πόνο στο στήθος, οι γυναίκες εμφανίζουν πόνο στο στομάχι, κόπωση, ναυτία και δύσπνοια, σε σημείο, που πολλές φορές δεν γίνεται καν διάγνωση.
Δεν είναι δηλαδή, τα “τυπικά” συμπτώματα, που κάνουν μια ασθένεια ¨ορατή”. Κι αυτό οφείλεται στο ότι η γυναίκα έχει διαφορετικό σωματότυπο και ανατομία από τον άνδρα.
Στην Αγγλία για παράδειγμα, σύμφωνα με την εφημερίδα The Guardian, 8.000 γυναίκες θα μπορούσαν να έχουν σωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια, αν είχε γίνει έγκαιρη διάγνωση κι αν είχε δοθεί η κατάλληλη θεραπεία.
Επίσης, μένοντας στα καρδιολογικά νοσήματα, ακόμα και οι μέθοδοι διάγνωσης γίνονται βάσει του ανδρικού σώματος. Η αγγειογραφία, ως ενδεδειγμένη εξέταση για τα εμφράγματα, δεν είναι αποτελεσματική στις γυναίκες, αφού οι φραγμένες αρτηρίες, δεν είναι τόσο συχνές στις γυναίκες.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αλλά ακόμα και ως προς το πώς αντιμετωπίζεται μια γυναίκα ασθενής, παρατηρείται σεξιστική συμπεριφορά. Υπάρχουν δηλαδή, στερεοτυπικές συμπεριφορές σε σχέση με το πώς εκλαμβάνονται τα συμπτώματα και τελικά τι διάγνωση δίνεται.
Έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις, που οι γυναίκες έχουν χαρακτηριστεί ως υπερβολικές, ψεύτικες και υστερικές, εν αντιθέσει με τους άνδρες, που ο πόνος τους θεωρείται σοβαρός και “βασανιστικός”. Ενώ δεν λείπουν οι περιπτώσεις, που οι ίδιοι οι γιατροί πολλές φορές αντιμετωπίζουν ένα ιατρικό πρόβλημα ως ψυχολογικό.
Με άλλα λόγια οι γυναίκες αντιμετωπίζονται επιπόλαια, καθώς υπάρχει μια γενικότερη αντίληψη ότι υπερβάλλουν και λιγοψυχούν. Έχει παραβλεφθεί το γεγονός βέβαια, ότι οι γυναίκες γεννάνε και ότι, οι πόνοι της γέννας είναι απλά ανυπόφοροι.
Επίσης, ένα παράδειγμα έμφυλων διακρίσεων στην ιατρική, είναι και η μη ενασχόληση με προβλήματα, που αφορούν μόνο γυναίκες. Για παράδειγμα η ενδομητρίωση, που είναι μια πάθηση, που μειώνει αισθητά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας, δεν έχει λάβει σοβαρό επιστημονικό ενδιαφέρον -σε επίπεδο ερευνών.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η θεραπεία.
Οι έμφυλες διακρίσεις, η πατριαρχεία και ο μισογυνισμός είναι θέματα επίκαιρα σήμερα. Και είναι ενθαρρυντικό ότι, η κοινωνία μας έχει βαλθεί να εξαλείψει αυτά τα ρατσιστικά φαινόμενα.
Η θεραπεία είναι η παιδεία. Να εμποτιστεί η κοινωνία μας και καθένας μας ξεχωριστά, από μια αντισεξιστική και αντιρατσιστική κουλτούρα. Που δεν θα βλέπει φύλο, αλλά άνθρωπο. Και κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Κι αυτό πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ιατρική. Πρέπει οι γυναίκες να αισθάνονται ασφαλείς και σίγουρες, ότι θα τους παρασχεθεί η ίδιας ποιότητας ιατρική περίθαλψη, την οποία πληρώνουν όπως και οι άνδρες. Είναι απαραίτητο, να αυτονομηθούν οι ιατρικοί κλάδοι και να δοθεί ιδιαίτερη μερίμνα σε παθήσεις που αφορούν ή διαφοροποιούνται στις γυναίκες.
Πρέπει να οι γυναίκες να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Γιατί είναι ένα ζήτημα ζωής και θανάτου.
