Κατά τη διάρκεια της ολοένα και αυξανόμενης εργασιακής πείρας, που ο καθένας από εμάς περιλαμβάνει στο βιογραφικό του σημείωμα με τη μορφή της προϋπηρεσίας, μεταβάλλονται τόσο οι οικονομικές απαιτήσεις, όσο και οι ίδιες μας οι απαιτήσεις. Πρόκειται για μια σειρά βιωμάτων και συγκεκριμένων γεγονότων, που στο σύνολο τους διαμόρφωσαν εναλλακτικά τον μέχρι πρότινος “ίδιο” άνθρωπο, τόσο ως προς το επαγγελματικό του κύρος και προφίλ, όσο και στη φιλοσοφία της σκέψης που ακολουθεί. Τι ακριβώς μεσολαβεί από τη στιγμή που η φιλοδοξία και το πάθος μας αντικαταστήσει την εμπειρία (τη χρονική περίοδο που το βιογραφικό μας σημείωμα, μετά βίας κάλυπτε μισή σελίδα Α4) και τι όταν η τελευταία αρκείται και εστιάζει στα υπάρχον κεκτημένα της;

Σαφέστατα η εμπειρία, αποτελεί το ισχυρότερο συστατικό για οποιαδήποτε υποψήφια νέα πρόταση επαγγελματικού (και όχι μόνο) ενδιαφέροντος. Ουσιαστικά σκιαγραφεί (μεταφορικά και κυριολεκτικά), το περίγραμμα κάθε ανθρώπου που κάθε στιγμή εκφράζει το ενδιαφέρον του προκειμένου να εργαστεί προσφέροντας τις υπηρεσίες του, έναντι κάποιας αμοιβής. Αν το σύνολο των ωρών πτήσεων του πιλότου ενός αεροσκάφους, αποτελεί μια αριθμητική ένδειξη της οικειότητας που έχει αποκτήσει με το αντίστοιχο περιβάλλον, τότε οι δικές μας “ώρες πτήσεις” έχουν τη μορφή της εμπειρίας. Είναι όμως αρκετό;

Η άλλη όψη του “εμπειρικού” νομίσματος, περιλαμβάνει μια σειρά από  “ιδιότητες” που απεικονίζουν πιθανούς κινδύνους  για την εξελικτική διαδικασία του καθενός μας. Η βασικότερη αιτία εντοπίζεται στο γεγονός της μηχανικής αντίδρασης ενάντια σε οποιοδήποτε “τυπικό” πρόβλημα προκύψει. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή αδρανοποίησης της δίψας αντιμετώπισης κάθε νέου “project” ως “παρθενικού”, διατηρώντας τα επίπεδα της περιέργειας, της φιλομάθειας, της εξερεύνησης και κυρίως του ερασιτεχνικού πάθους σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα. Η αχίλλειος φτέρνα της εμπειρίας, ίσως να εντοπίζεται στη στρατηγική της οχύρωσης, πίσω από τα “τείχη” των κεκτημένων βραβείων και γνώσεων. Εκεί όπου το κινητήριο καύσιμο για μια πορεία αποτελεί η εξασφάλιση-διατήρηση του κύρους και όχι η διαρκής εξέλιξη του ίδιου του αντικειμένου, εκεί όπου μια εναλλακτική και πιο “φρέσκια” προσέγγιση μιας λύσης, παρουσιάζεται ως ριψοκίνδυνη και αποπροσανατολισμένη από την πυξίδα της “επιτυχίας’.

Μοιάζει ειρωνικό το γεγονός ότι στην αρχή του σχεδιασμού κάθε νέας επαγγελματικής πορείας, όλοι μας με μοναδικό εφόδιο τη φιλοδοξία και το πάθος μας για την επιλογή μας, παρουσιαζόμαστε το ίδιο qualified με τη μελλοντική εκδοχή του εαυτού μας, με το αντίστοιχο βιογραφικό μας, να επεκτείνεται σε περισσότερες από δυο σελίδες! Πρόκειται για εκείνες τις στιγμές που η φλόγα που καίει στα μάτια των διεκδικητών της θέσης, είναι αδύνατο να αγνοηθεί από την “κριτική” επιτροπή. Περικλείεται σε μια ενέργεια δημιουργικότητας και μόνιμης διάθεσης και προθυμίας για επιπλέον ώρες “χαρούμενης εργασίας”, ιδρύοντας ένα νέο σχολείο σκέψης, με μοναδικό γνώμονα τη διαρκή εξερευνητική πορεία προς τον άγνωστο κόσμο της εξέλιξης, απαλλαγμένο από τις σίγουρες λύσεις-απαντήσεις.

Ανεξάρτητα από το είδος της ειδικότητας σας, δώστε λίγα λεπτά στον εαυτό σας και αναλογιστείτε… τι άλλαξε μέσα σας από τότε που ήσασταν βοηθοί-εκπαιδευόμενοι-νέοι στη δουλειά που σας ενδιέφερε, σε σχέση με την τωρινή σας ανώτερη θέση; Ανεξάρτητα από το είδος της απάντησης σας, αυτό που ίσως έχει τη μεγαλύτερη σημασία να εντοπίζεται αρκετά μακριά από συστατικές επιστολές και βιογραφικά σημειώματα…αλλά στην ένταση της φιλοδοξίας του καθενός μας.