Οι μέρες που το να ερωτεύεσαι online ήταν taboo έχουν περάσει για τα καλά. Εν μέσω πανδημίας, αυτός ο τρόπος ερωτικής σύνδεσης ίσως να είναι και ο μόνος που έχουμε.
Την περίοδο που διανύουμε, η πανδημία είναι το βασικό θέμα της προσοχής μας. Ωστόσο και ο έρωτας δεν έχει βγει από τη ζωή μας για τα καλά. Πρακτικά, δεν είμαστε ούτε καν κοντά σε αυτό
Οι άνθρωποι φλερτάρουν online περισσότερο από ποτέ, με τους ειδικούς να τους δίνουν τις ευχές τους λέγοντας πως είναι πολύ πιθανό να βρουν τον έρωτα εν μέσω πανδημίας. Στο μεταξύ, διαβάζουμε για ιδέες για virtual dates, για το σεξ που έχει μετατραπεί σε ατομική υπόθεση μέσω του sexting, αλλά και για ανθρώπους που έχουν μπει σε σχέσεις που έχουν ξεκινήσει έτσι ακριβώς. Και ακόμα δεν έχουν δε τον/τη σύντροφό τους από κοντά. Δε μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: πόσο ΟΚ είναι το να ξεκινάς μια virtual σχέση;
Αν σκεφτούμε έναν πρόχειρο ορισμό για τη λέξη, θα λέγαμε πως πρόκειται για την ερωτική σύνδεση δυο ανθρώπων, με όρους αποκλειστικότητας. Τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Δεν ξέρουμε για εσένα, αλλά αυτή η δέσμευση στο μυαλό πολλών δεν πάει μαζί με την πλήρη έλλειψη φυσικής συνάντησης, σεξ και απουσίας μια σειράς από ραντεβού. Ψάχνοντας το θέμα, ‘πέσαμε’ πάνω στις δηλώσεις μιας ειδικού στο Elite Daily. Το άρθρο επικεντρώνεται κυρίως στον κίνδυνο που διατρέχει κάποιος να νιώσει έντονα συναισθήματα σε μια online ερωτική κατάσταση. Η οποία μάλιστα δεν είναι καν κοντά στο να δει τη δυναμική της live.
“Με το να μη μπορείς να περάσεις χρόνο με κάποιον στην πραγματική ζωή, είναι ευκολότερο να ερωτευτείς ή να ποθήσεις την ιδέα για το ποιος, είναι σε αντίθεση με αυτό που είναι πραγματικά”
Αυτή είναι η θέση της ειδικού. Πρακτικά, εκφράζει την ύπαρξη κινδύνου να δημιουργείται μέσα σε αυτές τις καταστάσεις μια ιδεατή εικόνα για κάποιον. Χωρίς πραγματική σχέση με την πραγματικότητα. Αν το σκεφτούμε λίγο, αυτό είναι αλήθεια. Μιλώντας, φλερτάροντας και νιώθοντας αυτά τα αρχικά σημάδια του έρωτα σε πλήρη απουσία φυσικής επαφής, είναι πιθανό να αναπτυχθεί περισσότερο από όσο χρειάζεται το φαντασιακό κομμάτι. Ο άλλος δεν έχει σάρκα και οστά, παρά μόνα τα χαρακτηριστικά που του δίνουμε εμείς νοητά. Και αν η ανάγκη μας να ερωτευτούμε πάση θυσία είναι έντονη, τότε πιθανότατα θα αγνοούμε τα red flags που μας δίνονται. Γιατί τα red flags είναι πιο εμφανή σε live καταστάσεις, παρά σε συνεχόμενα μηνύματα στο Messenger.
Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι προβάλλουμε την καλύτερη πλευρά μας όταν φλερτάρουμε. Αλλά αυτό είναι αδύνατο να συνεχιστεί για μεγάλο διάστημα. Μετά έρχεται η τριβή, η οικειότητα, η θέσπιση ορίων και πολλές φορές η απογοήτευση. Στις virtual καταστάσεις, η πραγματική, φυσική παρουσία αυτών των διαδικασιών λείπει. Συνολικά καθυστερεί, και άρα τα συναισθήματα αναπτύσσονται με ταχύτητα πυρηνικής σχάσης
Από την άλλη, στο Refinery29 διαβάσαμε την ιστορία μιας συντάκτριας, η οποία “βγαίνει”με κάποιον που δεν έχει δει ποτέ από κοντά
Η ίδια και ο Tom της κάνουν μαζί -με όποιον virtual τρόπο τους επιτρέπεται- δραστηριότητες, τρώνε με το Skype ανοιχτό και κάνουν ατελείωτες συζητήσεις που, ναι, περιλαμβάνουν και sexting. Η ίδια από ό,τι γράφει εννοείται πως έχει όσες ανασφάλειες μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια κατάσταση. Αναρωτιέται τι θα γίνει αν από κοντά δεν υπάρχει η ίδια χημεία και αν ακούγεται “τρελή” όταν λέει πως βγαίνει με κάποιον που δεν έχει αγγίξει ποτέ. Αυτές οι απορίες είναι λογικές, η ερώτηση, όμως, που δυσκολεύει ακόμα και τον πιο αυστηρό αναγνώστη του κειμένου είναι εκείνη που της έκανε ο Tom όταν του εξέφρασε αυτούς τους φόβους: “Γιατί να καταπιέσουμε τους εαυτούς μας και να αρνηθούμε κάτι τόσο υπέροχο που προέκυψε φυσικά;”
Ναι, η λογική είναι όπλο και οι ιδεατές εικόνες επικίνδυνες. Αλλά ο Tom έχει ένα τεράστιο δίκιο που μπορεί και να μη θέλουμε να αντικρούσουμε. Γιατί ίσως στη μάχη έρωτας vs λογική, πάντα να ποντάρουμε τα λεφτά μας στον έρωτα, ανεξάρτητα από τις ήττες του.
