First thing’s first: Ο Ένας είναι μόνο ο Νίο απο το Matrix και εσύ δεν ζεις στο Matrix. ‘Η μήπως ζεις; Λοιπόν ναι, ζεις και είναι καιρός να βγεις από εκεί μέσα, χωρίς καν να διαλέξεις ανάμεσα στο μπλέ ή το κόκκινο χάπι. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάσεις παρακάτω. Trust me!
Σύντομη περίληψη για όσους δεν έχουν δεί την ταινία ΜΑΤΡΙΞ: O Νίο (που είναι ο ΕΝΑΣ) ανακαλύπτει ότι ο κόσμος στον οποίο ζει, είναι μια εικονική πραγματικότητα, η οποία δημιουργήθηκε από νοήμονες μηχανές, οι οποίες εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, που ουσιαστικά είναι σκλάβοι τους.
Σε ένα άλλο Matrix λοιπόν, αυτό των γραμμών που διαβάζεις, ο Μορφέας λέει στον Νίο: “‘Έχεις το βλέμμα του ανθρώπου που αποδέχεται αυτό που βλέπει, διότι περιμένει να ξυπνήσει… Άσε με να σου πω γιατί είσαι εδώ. Είσαι εδώ διότι γνωρίζεις κάτι. Αυτό που γνωρίζεις, δεν μπορείς να το εξηγήσεις αλλά το νιώθεις. Το ένιωθες σε όλη σου τη ζωή. Κάτι πάει λάθος με τον κόσμο και αυτό είναι το συναίσθημα που σε οδήγησε σε εμένα.” Ναι καλά κατάλαβες! Είμαι ο Μορφέας αυτού του άρθρου και είσαι ο Νίο που σε λίγο θα δει 0την αλήθεια, γιατί σου υπόσχομαι ότι σε λίγο θα καταλήξω κάπου.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι υπάρχει και φιλοσοφικό υπόβαθρο στην ταινία, καθώς παρατηρούνται ομοιότητες με την Αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Σε αυτήν την ιστορία, οι φυλακισμένοι του σπηλαίου, βλέπουν μόνο τις σκιές που προβάλλονται στον ένα τοίχο, αφού πίσω τους υπάρχει μια φωτιά. Αυτό που αντιλαμβάνονται λοιπόν σαν πραγματικότητα, είναι μόνο οι σκιές και έτσι συνεχίζουν να ζούν καθότι δεν επιθυμούν κάτι άλλο, εφόσον δεν γνωρίζουν κάτι καλύτερο. Ο φιλόσοφος αντίθετα, είναι αυτός που έχει δραπετεύσει από το σπήλαιο και είναι στο level που συνειδητοποιεί ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα.Ας πούμε τώρα ότι οι σκιές αυτές, είναι διάφορες ιδέες που μας προβάλλει η κοινωνία. Ας πούμε ότι μια απο τις σκιές-ιδέες, είναι η ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ (το τέλειο ταίρι, το άλλο σου μισό, τον πρίγκηπα, το ζουζούνι, την ψυχή σου κτλ). Κατάλαβες για ποιο πράγμα σου μιλάω. Όλο αυτό είναι λάθος όμως. Διότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο που αφήνεται στην ιδέα του ενός, ο οποίος θα έρθει και θα αλλάξει δραματικά την αντίληψή του για τον κόσμο και για την ίδια την ζωή. Κι αυτό διότι, η αλλαγή προκύπτει πρώτα από εμάς τους ίδιους. Είναι σαν να περιμένεις έναν περιβαλλοντολόγο-ακτιβιστή, να σώσει τον πλανήτη, να σταματήσει την αποψίλωση των δασών στον Αμαζόνιο και να μας κάνει όλους vegan. Κατάλαβες πόσο βολικό ακούγεται αυτό; Εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα απολύτως γιατί και στις δύο περιπτώσεις, απλά περιμένεις. Τον έναν, τους εξωγήινους, τον superman τον οποιοδήποτε. Αλλά να σου πω κάτι kido;
Κανείς δεν μπορεί να σε σώσει από τον ίδιο τον εαυτό σου.
Ναι, είναι ωραία τα παραμύθια με τα οποία μεγάλωσες και η ιδέα της δεσποσύνης που είναι σε κίνδυνο και ακούει καλπασμό αλόγου είναι τρέλα, αλλά φαντάσου τι θα γινόταν αν ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Φαντάσου ας πούμε, την πριγκίπισσα να κραδαίνει το σπαθί της και να σκοτώνει τον δράκο. (Βλέπεις; Βγες από το Matrix! Ναι, τα πάντα καταλήγουν στο Matrix και κάνε μου μια χάρη: παρατήρησε την Τρίνιτι όταν θα δεις την ταινία-περιμένει κάποιον να την σώσει;)
My point is: Μην περιμένεις τον έναν. Αναζήτησε απλά την αγάπη, αφού πρώτα αγαπήσεις εσένα. (“We accept the love we think we deserve”). Ας αρκεστείς στο να έχεις δίπλα σου συνοδοιπόρους, αυτούς που έχουν τον ίδιο ρυθμό βήματος με εσένα, αυτούς που δεν θέλουν να σωθούν ούτε να σώσουν κανέναν. Ανθρώπους ισότιμους με εσένα. Να μάθεις να ερωτεύεσαι, όταν είσαι έτοιμος/η και όχι μόνος/η. Η ιδέα του ό,τι είμαστε αυτό ελκύουμε είναι εξαιρετικά χρήσιμη και πρέπει συχνά να διερωτάσαι το εξής: “είναι αυτό που αξίζω;” Βγάλε λοιπόν από το βάθρο σου την αναζήτηση του ενός και αντικατέστησε το με την αναζήτηση της αγάπης του εαυτού σου. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτός θα μένει πάντα και πρέπει να τον αγαπάς όταν θα είστε τα δύό σας.
Δεν θέλω να σε αγχώσω, αλλά ο ένας είσαι εσύ. Το άλλο, το εξειδανικευμένο, είναι μια απάτη του εγώ σου.
Με λίγα λόγια: fight like Trinity, βγές από το Matrix and BE THE ONE!