Ό,τι κι αν εννοούμε η αλήθεια είναι πως πάντα μπαίνω σε υποψίες. Εννοούμε κάτι καλό ή κάτι κακό; Ξέρουμε τι εννοούμε ή απλά επαναλαμβάνουμε σαν καλοί παπαγάλοι αυτό που κάποιος, κάποια στιγμή ακούσαμε να λέει;

Να ξεκαθαρίσω πως δεν πιστεύω στο μάτι, αν και πολλές φορές έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια κάποιος να λέει κάτι για κάποιον και ύστερα να παθαίνει κάτι. Το οτιδήποτε. Από το να τρώει μια τούμπα, μέχρι να μαθαίνω 2-3 ημέρες μετά πως κάτι συνέβη. Τυχαίο; Για κάποιο λόγο θέλω να πιστεύω πως ναι, γιατί αν όχι, τότε μάλλον τζάμπα πήγαν και οι σπουδές μου στη Ψυχολογία.

Τον πονοκέφαλο τον αποδίδω συνήθως σε κάτι ορμονολογικό, σε κάποια ασθένεια, στον κακό τον ύπνο ή στο χανγκόβερ. Αντιστοίχως, τα δακρυσμένα μάτια υποβόσκουν μια μελαγχολική διάθεση και η κακή διάθεση μπορεί να έχει ως ρίζα της τα νεύρα. Και όπως ο σοφός λαός λέει νεύρα είναι αυτά θα περάσουν, ε κάποια στιγμή όντως περνάνε.

Η πλειοψηφία πιστεύει σε κάτι άλλο

Πάρε παράδειγμα την κολλητή μου και ελπίζω να τις διαβάσει αυτές τις γραμμές. Θεωρεί πως το μάτι μπορεί να σου κάνει μεγάλη ζημιά γι’ αυτό και καλό είναι να μην αποκαλύπτεις το κάθε σου επόμενο βήμα. Δεν έχει και άδικο σε αυτό αλλά είναι που αρνείται ο εγκέφαλος μου να πιστέψει πως κάτι θα πάει στραβά επειδή απλά μοιράστηκα κάτι με κάποιον. Όχι ρε συ, στραβά θα πάει γιατί απλά η ίδια η κατάσταση στράβωσε. Τουλάχιστον έτσι πιστεύω πως γίνεται συνήθως.

Ένα συγγενικό μου πρόσωπο μου είχε πει κάποια στιγμή πως επιχείρησε μια φορά να βάλει χοντρό αλάτι κάτω από το χαλάκι της εισόδου του σπιτιού της και ενώ χαριτολογώντας γελούσαμε, μου ανέφερε πως της φάνηκε φοβερά περίεργο αλλά αφού πέτυχε σε μια φίλη της, είπε γιατί όχι, ας το κάνω έστω για την πλάκα, ποιος θα το καταλάβει. Ήταν γιορτές και ως συνήθως οι καλεσμένοι ήταν παραπάνω από τους «επιθυμητούς», το αλάτι λοιπόν αυτή την φορά θα έκανε όλη την δουλειά για εκείνη. Ή και όχι.

Γελάω. Ενώ σου τα γράφω όλα αυτά ειλικρινά γελάω γιατί δεν πείθομαι όσο κι αν έχω προσπαθήσει. Δεν σου κρύβω όμως πως τρελαίνομαι να παρατηρώ οτιδήποτε διαφορετικό. Από συμπεριφορά μέχρι τρόπο σκέψης. Για αυτό και σου γράφω.

Σου γράφω γιατί μου αρέσει να παρατηρώ από παιδί ότι μου διεγείρει το ενδιαφέρον. Θες η ανθρωπολογική μου περιέργεια, θες ότι υπήρξαν φορές που σκέφτηκα να φορέσω ένα ματάκι πάνω μου και τελικά το έκανα; Όλα μαζί με έκαναν να φτάσω στο σημερινό πρωινό που θα σου περιγράψω.

Είναι αρκετά νωρίς το πρωί, έξω έχει αρκετό κρύο και εγώ στις αρχές ενός ακόμη μήνα αποφασίζω να με προσέχω περισσότερο εντός και εκτός μου. Είναι από αυτά τα resolutions που αγαπώ να υπενθυμίζω στον εαυτό μου κι ας μην έχουν πάντα την απόλυτη επιτυχία. Ξεκινάω λοιπόν, βάζω τα αθλητικά μου, γεμίζω ένα παγούρι με κρύο νερό και περπατάω για ώρα. Χαζεύω και παρατηρώ ότι κεντρίζει το ενδιαφέρον μου. Σκέφτομαι πως το οξυγόνο που αναπνέουμε είναι σημαντικό και πως είμαι ευγνώμων που έχω την τύχη να απολαμβάνω μια βόλτα στη φύση.

«Τι λες να καθαρίσουμε την αύρα μας»;

Πίνω λίγο νερό, κοιτάω τον ήλιο ψιλά στον ουρανό και ξεκινάω να τρέχω. Να τρέχω με ρυθμό και με σωστές ανάσες. Για μερικά δευτερόλεπτα και με επαναλήψεις κλείνω τα μάτια ενώ συνεχίζω να τρέχω. Εισπνοή, εκπνοή. Νιώθω απευθείας το σώμα μου πολύ πιο ήρεμο, πολύ πιο γεμάτο. Νιώθω σε σύνδεση με το μέσα μου και το έξω μου. Οχι απλά γιατί αποφάσισα να τρέξω αλλά πιο πολύ γιατί έτρεξα συνειδητά και έκανα όλη αυτή την πνευματική προετοιμασία μέσα μου ασυναίσθητα.

Μου άρεσε πάρα πολύ

Μου άρεσε που απλά το είχα ανάγκη να συμβεί και λειτούργησε. Αυτομάτως η ενέργεια μου είχε στα αλήθεια καθαρίσει. Η ενέργεια, η αύρα, μαζί και τα vibes μου. ‘Οπως θες ας τα πούμε, ειλικρινά καμία σημασία δεν έχει, αφού αυτό που έχει σημασία είναι το πώς ένιωσα.

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη εκεί έξω για καλή ενέργεια και είμαι σίγουρη πως θα το έχεις παρατηρήσει. Η βιομηχανία του wellness βρίσκεται στο πικ της, ίσως πιο πάνω από την διατροφή και την γυμναστική, αφού η ψυχική και η πνευματική υγεία είναι πλέον ευρέως γνωστό πως είναι κάτι παραπάνω από απλά σημαντικές για την ίδια μας την ύπαρξη.

Τι σημαίνει για εσένα «ενέργεια»;

Εμένα δεν σου κρύβω πως από μόνη της ως έννοια με βάζει πάντα σε υποψίες, είναι μυστήρια και όμως εκεί κρύβεται όλη η μαγεία της. Την είχα ακούσει πρώτη φορά σε νεαρή ηλικία, στις διακοπές μου παρέα με την οικογένεια μου. Ηταν στην παραλία μια παρέα γυναικών και σχολίαζαν έναν άνδρα. «Ρε συ ο Γιάννης, έχει απίστευτη αύρα». «Δεν ξέρω αν φταίει που είμαστε διακοπές τώρα και τον σκέφτομαι αλλά πραγματικά είμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσετε». Και όντως συμφώνησαν και εγώ παρέμεινα με την απορία του πώς να μοιάζει αυτός ο Γιάννης (το όνομα μου διαφεύγει).

Είχα και εγώ τις τυχερές μου στιγμές όμως. Μέσα στα διάφορα κομπλιμέντα, υπήρξαν και άνθρωποι που δεν ξέχασαν να σχολιάσουν αυτό: «Έχεις υπέροχη ενέργεια». Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοούσε ο καθένας, ξέρω όμως πως το θυμάμαι γιατί μου άρεσε στο άκουσμα και γιατί με βοήθησε να συνεχίσω να είμαι ο εαυτός μου. Άσε που δεν ματιάζω κιόλας, οπότε πιθανόν να εννοούσαν και αυτό. Ότι είμαι ένας άνθρωπος με θετικές προθέσεις δηλαδή. Δεν είμαι και γαλανομάτα εξάλλου.