Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ. Ο έρωτας αυτός που μόλις σκέφτηκες, τα πρόσωπα ή τα ονόματα που σου ήρθαν στο μυαλό. Η νέα κοπέλα που σου πήρε το μυαλό ή εκείνο το αγόρι που μίλησε στην ψυχή σου. Ανέκαθεν εξυμνείται ο έρωτας. Ανέκαθεν θα μας κάνει να νιώθουμε πιο όμορφοι, πιο ελκυστικοί, πιο χαρούμενοι.

Καλλιτέχνες, ψυχολόγοι, φιλόσοφοι έχουν μιλήσει και έχουν αναλύσει τη σημασιολογία του ανά τα χρόνια εκατομμύρια φορές. Ιστορίες φίλων που κάτι μας θυμίζουν. Happy ends που θα θέλαμε να ζήσουμε και εμείς ή μια ιστορία αγάπης που σαν και αυτή δεύτερη δεν υπάρχει. Γιατί έτσι νομίζουμε. Και αυτό ναι, είναι έρωτας.

Ποιους ερωτευόμαστε όμως και γιατί; Κατόπιν σκέψης, ερωτικής αναζήτησης και μιας παρουσίας, θα σου αναπτύξω κάπου εδώ τη δική μου θεωρία.

Τα κόκκινα αόρατα παζλ

Κάπως έτσι τα έχω στο μυαλό μου. Είναι σαν αυτά που φτιάχναμε μικροί για να προσπαθήσουμε κομμάτι κομμάτι να δημιουργήσουμε τη μεγάλη εικόνα. Με τη διαφορά ότι στον έρωτα είναι κόκκινα και φυσικά δε φαίνονται, παρά μόνο στο χαμόγελο μας και ύστερα η καρδιά μας το επιβεβαιώνει. Ότι ναι, αυτά τα παζλ υπάρχουν, κι ας είναι αόρατα.

Ερωτευόμαστε προσωπικότητες και φυσιογνωμίες που είναι ταυτόσημες με κομμάτια του εαυτού μας. Κομμάτια από το παρελθόν μας, κομμάτια που στερηθήκαμε, κομμάτια που κάποτε φοβηθήκαμε πολύ να αγγίξουμε. Κομμάτια που κουμπώνουν το ένα με το άλλο χωρίς κενά ή κομμάτια που ταυτίζονται απόλυτα και αναρωτιέσαι το πως και το γιατί. Κάτι σαν παζλ. Κόκκινο. Αόρατο.

Τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα τα βρίσκουν ακόμα καλύτερα

Τα ομώνυμα είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας στο αντίθετο φύλο ή και στο ίδιο. Καμία σημασία δεν έχει αυτό. Μας ελκύει πολλές φορές το άγνωστο, αλλά όσο μεγαλώνω αναρωτιέμαι: Πόσο πιο ερεθιστικό είναι το εκπληκτικά οικείο και γνώριμο;

Χημεία λοιπόν

Και ναι την αγαπούσα πολύ μικρή. Όλα είναι χημεία, πόσο μάλλον στον έρωτα. Την έχεις νιώσει ποτέ; Είναι αυτή που σε κάνει να επιθυμείς περισσότερο τον εαυτό σου και ταυτόχρονα να απορείς πως γίνεται να λες κάτι ταυτόχρονα με κάποιον άλλο. Να γελάτε με τα ίδια αστεία, να εκνευρίζεστε με τα ίδια, ακόμη και όταν δε γνωρίζει ο ένας τον άλλο για πολύ καιρό. Τα ομώνυμα έλκονται μακράν καλύτερα, κι αν οι νόμοι της φυσικής θέλουν να μας πάνε κόντρα, πραγματικά ποιος νοιάστηκε;

Έχεις ερωτευθεί ποτέ κάποιον που να είχατε παρόμοια βιώματα; Είναι ευκολότερο να ταιριάξεις με έναν τέτοιο άνθρωπο. Είναι ευκολότερο και μακράν πιο αφροδισιακό να σκέφτεστε στο ίδιο μήκος κύματος. Και αυτό συμβαίνει γιατί μεταφέρετε σε γενικές γραμμές τα ίδια συναισθήματα, είτε θετικά είτε όχι.

Οικειοποίηση for the win

Πες μου αν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα. Σε προκαλώ. Οικειοποιήσε με αυτούς που για κάποιο δικό σου λόγο αισθάνεσαι πως ταιριάζετε. Αυτόν ή αυτή που δεν έχει πάντα στην άκρη την ατάκα που θα καταρρίψει τα όσα πίστευες για εκείνον ή εκείνη. Γιατί ωραία και η κόντρα, τα πείσματα ή τα καβγαδάκια, αλλά μεταξύ μας τώρα, όσο κι αν μοιάζουν όλα αυτά αφροδισιακά, μετά από λίγο πραγματικά κουράζουν.

Οπλοστάσιο προς παρατήρηση

Και εκεί που λες πως έφτασες ταβάνι στην αυτοβελτίωση, έρχεται αυτός ο άνθρωπος να σου υπενθυμίσει πως μπορείς και καλύτερα. Γιατί όπως είπαμε σε ξέρει, όπως και εσύ. Είναι αυτός ο άνθρωπος που μάλλον θαυμάζεις, που δε ζηλεύεις αλλά σίγουρα θες να του μοιάσεις, ίσως και εκείνος ή εκείνη.

Είναι αυτή η προσωπικότητα που όταν τα παζλ σας ενώνονται δημιουργούν ένα καλύτερο τοπίο. Μια πιο ξεκάθαρη εικόνα. Ένα οπλοστάσιο που μόνο καλό μπορεί να προσφέρει στην ανθρωπότητα. Έχεις ξανά ακούσει κάτι τέτοιο; Κι όμως. Υπάρχουν και αυτά τα «όπλα», που δε σκοτώνουν αλλά αντιθέτως ξανά γεννιούνται ή δημιουργούν μια νέα ζωή.

Ο αληθινός έρωτας προκύπτει ασυναίσθητα

Ο αληθινός έρωτας δεν έρχεται ποτέ αν χρειαστεί να του χτυπάς συνεχώς την πόρτα. Δεν είναι καν ανάγκη να έχει κοιμηθεί πιο πριν, να έχει ελεύθερο χρόνο ή να είναι απαραιτήτως συναισθηματικά διαθέσιμος για σένα. Αν έρθετε λίγο πιο κοντά και το αισθανθείτε και οι δυο ότι εδώ κάτι υπάρχει. Κάτι πιο βαθύ και πολύ πιο μακριά από την επιφανειακή πραγματικότητα των πραγμάτων, τότε ναι. Είναι ξεκάθαρα έρωτας.

Ξέρεις τι βλέπεις σε εκείνο το πρόσωπο;

Εσένα βλέπεις. Την καλύτερη εκδοχή σου. Μια βελτιωμένη έκδοση. Μια έκδοση πιο δοτική, πιο χαρούμενη, πιο όμορφη από ποτέ. Και αυτή η αλληλεπίδραση με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, είτε το θέλεις είτε όχι, θα σε αλλάξει. Σίγουρα προς το καλύτερο αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα σε αλλάξει. Το ίδιο θα συμβεί και σε εκείνο το πρόσωπο. Είναι ξεκάθαρα έρωτας και αυτό.

Αγχώθηκες μήπως δε βρεις ποτέ αυτόν τον άνθρωπο;

Αν όχι, συνέχισε να ζεις τον έρωτα σου. Αν ναι, πρώτα από όλα ας ξεκαθαρίσουμε ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι για τίποτα. Ούτε και να απογοητεύεσαι. Το ζήτημα είναι να βρεις έναν ολόκληρο άνθρωπο, και όχι το άλλο σου μισό. Κι ας μιλήσαμε πιο πριν για παζλ. Ξέχωρα από τα παιχνίδια ή τα χρώματα που επιλέγω εγώ να δίνω στον έρωτα, εσύ έχει σημασία να αναζητάς εκείνον τον άνθρωπο που θα σε θέλει για αυτό που είσαι. Για εκείνον που θα αποδεχτεί τις ατέλειες του και μαζί με τις δικές σου θα προσπαθήσει να φτιάξει κάτι τέλειο. Ότι και αν είναι αυτό.

Ο έρωτας για εμένα δεν αντιστοιχεί μόνο σε ένα όνομα ή ένα πρόσωπο. Έρωτας πρώτα από όλα είναι η ίδια η ζωή και ύστερα ο εαυτός μας που έχει τη χαρά να απολαμβάνει τα πάντα. Αν ήταν χρώμα; Για μένα θα ήταν το κόκκινο όπως και για πολλούς άλλους και ξέρεις κάτι; Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Είναι συνώνυμο της έντασης, της φωτιάς, του πάθους, της κυριαρχίας, μα πιο πολύ της αγάπης.

Ψάχνε το κόκκινο που κρύβεις μέσα σου και δε θα χάσεις. Θα δεις ότι αργά ή γρήγορα θα το δεις να βρίσκεται και τριγύρω σου. Σχεδόν σε απόσταση αναπνοής από την καρδιά σου ή και μέσα σε αυτή. Εμπιστεύσου με!