Ο Πέτρος Χατζόπουλος, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Αύγουστου Κορτώ γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη και ζει στα Εξάρχεια. Έχει γράψει διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, κείμενα για το θέατρο, ένα κινηματογραφικό σενάριο και βιβλία για παιδιά. Έχει επίσης μεταφράσει έργα των Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Τζον Άπνταϊκ, Άννι Πρου, Κόρμακ ΜακΚάρθι, Κόλουμ ΜακΚαν, Σάρα Ουότερς, Τζον Μπάνβιλ, Γκιγιόμ Απολινέρ και ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ. Αρθρογραφεί τακτικά, περνάει απολαυστικές εργατοώρες στο Facebook, παρουσιάζει σαββατιάτικη εκπομπή με αλλοπρόσαλλες μουσικές στον Amagi Radio, και είναι λάτρης των αμερικάνικων τηλεοπτικών σειρών (θεωρώντας τους Sopranos ως έξοχο δείγμα του θρυλικού Great American Novel). Σ’ ό,τι χρόνο του απομένει διαβάζει μετά μανίας, μαγειρεύει, και γενικώς διάγει βίο σπιτόγατου, συντροφιά με τον λατρεμένο του σύντροφο (το επονομαζόμενο Κουτάβι).
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, είναι από τα πιο πρόσφατά του. Απαντάει σε φλέγοντα ερωτήματα με όπλο του το χιούμορ, βασικό στοιχείο επιβίωσης στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Επιπλέον, είναι εμφανής ο παραληρηματικός λόγος, καθώς και το στοιχείο της φαντασίας και του ρεαλισμού. Οι σελίδες του μας προσφέρουν απίστευτο γέλιο, αλλά σαν βιβλίο έχει και πρακτική χρησιμότητα καθώς τα ερωτήματα που πραγματεύεται έχουν απασχολήσει όλους μας κατά καιρούς. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο το γεγονός, ότι χρησιμοποιεί στο εξώφυλλο μια εικόνα του Αρκά. Εξάλλου, είναι ζωτικής σημασίας να αντιμετωπίζουμε την δύσκολη πραγματικότητα με σαρκαστική διάθεση και θεατρινισμό.
«Τι κάνεις όταν βρίσκεσαι σ’ ένα απομονωμένο ορεινό χωριό για το διήμερο των εκλογών κι ενώ όλοι σε μπουκώνουν λυσσαλέα με τα πιο εκλεκτά φαγιά της οικουμένης ο πορσελάνινος θρόνος αρνείται να ενδώσει στις ικεσίες σου; Κι αν ένα και μόνο εσώρουχο αρκούσε για να σε μεταμορφώσει στο πιο ποθητό πλάσμα του κόσμου; Θα ήταν ευλογία ή κατάρα; Και ποια η θέση όλων εμάς που μετά θάνατον δε θέλουμε ούτε να καούμε ούτε να ταφούμε, αλλά να μεταποιηθούμε σε χρηστικά και καλαίσθητα διακοσμητικά εσωτερικών χώρων; Τέτοια και άλλα αγωνιώδη ερωτήματα απαντιούνται με τρόπο παραληρηματικό στις σελίδες αυτού του βιβλίου, που μας θυμίζει ότι το γέλιο είναι συχνά η μόνη σωσίβια λέμβος στις φουρτούνες της ζωής.»