Είναι ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα και ενώ βγαίνεις έξω γεμάτη όρεξη και κέφι, γυρνάς σπίτι λυπημένη, ή καλύτερα προβληματισμένη. Γιατί κοιτούσες εκείνο το ωραίο αγόρι που περίμενες να σε κοιτάξει πίσω. Εκείνο το αγόρι είναι που ποτέ δεν κοίταξε και εσύ από ωραίο κορίτσι έγινες κάπως διαφορετικό. Χωρίς την λάμψη στα μάτια και χωρίς το αστραφτερό σου χαμόγελο. Αντ’ αυτού, βρέθηκες μόνη, μαζί με τον μεγαλύτερό σου φόβο -ότι θα καταλήγεις έτσι κάθε βραδιά.

Κι ενώ εσύ περιμένεις να σε κοιτάξει το ωραίο αγόρι, εκείνο περιμένει να τον κοιτάξει ένα ωραίο κορίτσι. Μπορεί όχι εσύ, κάποιο άλλο. Κάποιο κορίτσι που μπορεί να μην είναι όμορφο, ψηλό και ανοιχτόχρωμο. Μπορεί το δικό του ωραίο κορίτσι να περιμένει να την κοιτάξει ένα άλλο ωραίο αγόρι, και πάει λέγοντας.

Δημιουργούμε κύκλους γεμάτους κενά (πιο πολύ σαν U) περιμένοντας ο ένας να κοιτάξει τον άλλον. Θέλοντας να πάρουμε ένα κάποιο πράσινο φως για να συνεχίσουμε. Γιατί τα ωραία κορίτσια και αγόρια υπάρχουν παντού, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχουν και πουθενά. Γιατί εσύ περιμένεις εκείνον τον κοκκινομάλλη που πέτυχες στο μετρό, εκείνος περιμένει εκείνη την μικροκαμωμένη που γνώρισε στην Πάτμο, ενώ εκείνη περιμένει εκείνον που είδε στην συναυλία των Muse. Κάπως έτσι, ο καθένας περιμένει τον δικό του ‘ωραίο’ άνθρωπο να γυρίσει το βλέμμα, χάνοντας όλους αυτούς που τον κοιτούν ήδη. Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται και οι άνθρωποι κάνουν πραγματικότητα τους μεγαλύτερούς τους φόβους. Όλο αυτό, γιατί αντί να μάθουν πως δεν υπάρχει ένας μόνος ωραίος άνθρωπος που θα περάσει από τον δρόμο τους, έχουν μάθει να περιμένουν. Και περιμένουν. Ξανά και ξανά. Κοιτώντας εκείνον/η, περιμένοντας να τους κοιτάξει πίσω. Χωρίς να κάνουν τίποτα. Λες και το βλέμμα τα κάνει όλα για εκείνους.

Η αλήθεια όμως είναι, πως μέσα σε όλη αυτή την εξαιρετικά βολική κατάσταση οι άνθρωποι ξεχνούν. Ξεχνούν, και τελικά μένουν μόνοι. Και συνηθίζουν. Συνηθίζουν να κοιτούν εκείνο το ωραίο αγόρι/κορίτσι και να γυρνούν σπίτι λυπημένοι. Σαν μέσα σε αυτή την μικρή στιγμή λύπης να υπάρχει μια οικειότητα. Γιατί ξέρουν ότι όσο ωραίος και να είναι ο έρωτας, δεν είναι οικείος. Δεν είναι καν εύκολος.

Εκείνο το κορίτσι λοιπόν, περιμένει να την κοιτάξει το ωραίο αγόρι που κάποτε ήξερε, το αγορί αυτό περιμένει να τον κοιτάξει το ωραίο κορίτσι που τον άφησε, και εκείνο το κορίτσι τον άφησε περιμένοντας να την κοιτάξει το ωραίο αγόρι που κοιτάει κάποια άλλη που έχει μάθει πως το να κοιτάς πίσω κάποιον που σε κοιτάει μόνο σε καλό μπορεί να σε βγάλει. Μάντεψε ποιοι είναι ευτυχισμένοι.