Γιατί εγώ, από μικρή, είχα δυσανεξία στους διαφορετικούς (από εμένα) ανθρώπους. Τους θεωρούσα προβληματικούς και βλαμένους. Καταρχάς, πώς ήταν δυνατό να διαφωνούν με ΕΜΕΝΑ; Που τα ήξερα όλα και είχα μία αποστομωτική απάντηση για όλους. Κι όταν φυσικά άρχιζαν με το ‘α όχι, εγώ πιστεύω…’, πάθαινα κάτι που λέγεται αύξηση παλμών και πέταγμα φλέβας στο μέτωπο (σαν την Μόνικα την Γκέλερ).

Κατηγορώ τους γονείς μου που ασχολήθηκαν με την ψυχολογία και τη θεραπεία (τότε που δεν ήταν μόδα αλλά αρρώστια) πολύ νωρίς και με έκαναν να πιστεύω πράγματα που οι άλλοι δεν είχαν σκοπό να μάθουν μέχρι τα 18 τους. Και δεν το λέω με έπαρση (καλά, ίσως λίγη) γιατί πολύ ταλαιπωρήθηκα αφού δεν ήμουν και από τα χαμηλών τόνων κοριτσάκια.  Πού θέλω να καταλήξω; Ότι είναι πολύ μεγάλο πράγμα να μην έχεις πρόβλημα με τη διαφορετικότητα και να μην προσπαθείς να πείσεις το συνομιλητή σου για την άποψή σου.

Μεγαλώνοντας λοιπόν, άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι η ζωή θα ήταν παντελώς αδιάφορη αν είχα φίλους και γκόμενους σαν εμένα. Καταρχάς, βαριέμαι να συμφωνώ συνέχεια με κάποιον και να μην ‘ανάβουν και λίγο τα αίματα’. Μην με πεις διπολική φίλε αναγνώστη. Πες με πολύπλευρη! Έχω κάνεις τις καλύτερες συζητήσεις με ανθρώπους που δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα συμπαθούσα τόσο. Και κυρίως, έχω μάθει ότι μόνο από τους διαφορετικούς από εσένα ανθρώπους, έχεις να μάθεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ για τον εαυτό σου και για τις σχέσεις.

Δεν λέω ότι με έχει καταλάβει η πλήρης και άνευ όρων αποδοχή για τους άλλους, γιατί κάποια πράγματα δεν αλλάζουν all the way! Όμως την βλέπω λίγο αλλιώς τη φάση και το βλέπω και από την πλευρά των άλλων. Ότι δηλαδή για τους άλλους,κι εγώ είμαι διαφορετική, και όποιος το σέβεται, έχει εκ των προτέρων το σεβασμό μου. Και ξέρεις ε; Όταν είσαι αυστηρός με τους άλλους, είσαι δέκα φορές πιο πολύ με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και αυτό πονάει πολύ περισσότερο από το να τσακώνεσαι με τους άλλους.

Η διαφορετικότητα λοιπόν, δεν έχει να κάνει μόνο με τους γκέι ή τους αλλόθρησκους. Έχει να κάνει με τον party animal όταν εσύ είσαι λίγο μουρόχαυλος, με τον εργασιομανή όταν εσύ είσαι νωθρός, με το διεκδικητικό όταν εσύ είσαι ντροπαλός. Όλους όμως μας ενώνει η ανάγκη για σύνδεση και για λίγη αγάπη βρε αδερφέ. Και φυσικά, μία παρέα φτιάχνει ένα σχεδόν φυσιολογικό άνθρωπο. Α, ήθελα να πω επίσης ότι τα ελαττώματα (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα) είναι πάρα πολύ σέξι!