Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ανέκαθεν θεωρούνταν πιο ποιοτικός και προσεγμένος από τον αμερικάνικο. Όχι, φυσικά, ότι δεν υπάρχουν και σε αυτόν παταγώδεις αποτυχίες, αλλά σε γενικές γραμμές έχουμε δει πολύ καλές παραγωγές. Εδώ, λοιπόν, έχουμε συγκεντρώσει μερικά από τα πιο γνωστά ευρωπαϊκά φιλμ, που άφησαν στο κοινό θετικές εντυπώσεις.

• Amelie (Γαλλία)

Κλασικό αγαπημένο γαλλικό νουαρ, με πρωταγωνίστρια την γλυκύτατη Audrey Tautou στο ρόλο την ονειροπόλας Αμελί. Δεν εντυπωσίασε τόσο για την πλοκή της, όσο για την πανέμορφη φωτογραφία της, τη μουσική του Yann Tiersen και την αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας που σου αφήνει στο τέλος.

• Die Welle (Γερμανία)

Σκληρή ταινία, αλλά με τεράστια νοήματα. Η ιστορία ενός καθηγητή, που για να πείσει τους μαθητές του ότι ένα ολοκληρωτικό κίνημα μπορεί να υπάρξει ξανά πολύ εύκολα, δημιουργεί ένα τέτοιο «κίνημα» με τον ίδιο στο ρόλο αυταρχικού αρχηγού και τους μαθητές στο ρόλο των οπαδών. Η κατάσταση ξεφεύγει, όμως, πολύ γρήγορα …

• Volver (Ισπανία)

Ο αγαπημένος Πέδρο Αλμαδόβαρ, παρουσιάζει τη ζωή της Ραϋμούνδας, μιας   δυναμικής, ταλαιπωρημένης γυναίκας της ισπανικής υπαίθρου, που διευθύνει μόνη της ένα παρατημένο εστιατόριο, στο οποίο κρύβει το νεκρό σύζυγό της και έχει να αντιμετωπίσει πέρα από αυτό, την αδερφή της και τα «φαντάσματά» της.

• Perfetti Sconosciuti (Ιταλία)

Η ταινία έγινε πρόσφατα γνωστή, περισσότερο από τη μεταφορά της στον ελληνικό κινηματογράφο, από το Θοδωρή Αθερίδη. Μια παρέα αποτελούμενη από ζευγάρια, σε ένα δείπνο που έχει ετοιμάσει, αποφασίζει να παίξει ένα «παιχνίδι» και να αφήσουν όλα τα μέλη της το κινητό τους στο τραπέζι για όλη τη βραδιά, σηκώνοντας μπροστά τους όλα τα τηλέφωνα…

• La Vie d’Adele (Γαλλία)

Η ιστορία της έφηβης Αντέλ, που ανακαλύπτει την ομοφυλοφιλία της και ζει τον έρωτα και την απώλειά του με την Εμά, μια κοπέλα με μπλε μαλλιά και αρκετά πιο συνειδητοποιημένη για το τι θέλει από τη ζωή και τον έρωτα.

• Todo Sobre mi madre (Ισπανία)

Για ακόμα μια φορά, ο Αλμαδόβαρ, δείχνει την αγάπη του για το γυναικείο φύλο στις ταινίες του. Εξιστορεί το πως μια μητέρα, αφού έχασε το γιο της, αποφασίζει να βρει τον πατέρα του παιδιού, με τον οποίο χώρισε πριν τη γέννηση του γιατί έγινε τρανσέξουαλ. Κύριο θέμα της ταινίας είναι το AIDS και η αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας.

• La migliore offertá (Ιταλία)

Σε σκηνοθεσία του Τζουζέπε Τορνατόρε και μουσική του Έννιο Μορικόνε. Όταν ο σνομπ και περιέργος συλλέκτης έργων τέχνης, πέσει στα δίχτυα του έρωτα μιας νεαρής αγοραφοβικής, η ζωή του θα αλλάξει μια για πάντα.

• Goodbye Lenin! (Γερμανία)

Λίγο πριν από την πτώση του Τείχους, η μητέρα του νεαρού Αλεξ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και χάνει επαφή με το περιβάλλον. Όταν συνέρχεται το καθεστώς και το Τείχος έχουν πέσει και όλα έχουν αλλάξει. O γιατρός προειδοποιεί τον Αλεξ, ότι οποιαδήποτε συγκίνηση θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την κατάστασή της. Εκείνος για να την προστατεύσει επαναφέρει τα πάντα γύρω της στην πρώτερη κατάσταση, έτσι ώστε εκείνη να μην καταλάβει τίποτα. Η μουσική κάλυψη του Yann Tiersen, κορυφώνει την ήδη εξαιρετική αυτή ταινία.

• Qu’est-ce qu’on a fait au Bon Dieu? (Γαλλία)

«Θεέ μου, τί σου κάναμε;» είναι η ακριβής μετάφραση της ταινίας του Φιλίπ ντε Σοβερόν. Οι συντηρητικοί,  καθολικοί Γάλλοι Βερνέιγ προσπαθούν να συμβιβαστούν με την ιδέα πως έχουν για γαμπρούς έναν Εβραίο, έναν Άραβα κι έναν Κινέζο. Όταν η τέταρτη κόρη τους τους ανακοινώνει πως πρόκειται και αυτή να παντρευτεί, δεν περιμένουν  καθόλου την «έκπληξη» που τους επιφυλάσσει …

• Lola rennt! (Γερμανία)

Βρισκόμαστε στο Βερολίνο της δεκαετίας του 1990 και ο Μάνι χάνει στο τρένο τα 100.000 μάρκα που πρέπει να επιστρέψει στο λαθρέμπορο Ρόνι. Απελπισμένος παίρνει τηλέφωνο την φίλη του Λόλα, η οποία θα κάνει τα πάντα για να τον βοηθήσει. Μέσα από τρεις εκδοχές, είκοσι λεπτών η καθεμία, αναρωτιόμαστε κι εμείς «τι θα γινόταν αν ..» επιλέγαμε κάτι άλλο σε κάθε κρίσιμη στιγμή της ζωής μας.