Η πανδημία έχει περιορίσει αρκετά τη διάθεση, τις φιλίες και την όρεξη για κοινωνικοποίηση. Ίσως να μην είσαι το ίδιο κοινωνικός πλέον και υπάρχει εξήγηση.
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Αυτή η περίοδος όμως, έχει περιορίσει τις κοινωνικές συναναστροφές. Στο πρώτο lockdown υπήρχε μεγάλη όρεξη να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που είχες χαθεί, να είσαι πιο παραγωγική, να βρίσκεις τρόπους να εκμεταλλευτείς το χρόνο σου. Αυτή τη στιγμή, ίσως αυτές οι αντοχές σου να έχουν μειωθεί. Δεν έχεις την ίδια όρεξη να είσαι κοινωνικός, φιλικός, επικοινωνιακός, ανοιχτός.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι ότι στην τελική, δεν έχεις πολλά να πεις πλέον.
Η εργασία από το σπίτι για παράδειγμα, έχει περιορίσει το small talk στους διαδρόμους του γραφείου. Τα night-in έχουν ενδιαφέρον αλλά σίγουρα δεν είναι το ίδιο με τις βραδιές που πήγαινες σινεμά, ποτό, φαγητό κάπου έξω. Εφόσον λοιπόν η κοινωνική σου ζωή βρίσκεται σε έναν περιορισμό προσωρινά, δεν έχεις να συζητήσεις πολλά πράγματα.
Είναι σαν να έβαλες όλη σου την ενέργεια να είσαι κοινωνική στο πρώτο lockdown και τώρα να θέλεις ένα break. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Το να είσαι κοινωνικός μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι κουραστικό για σένα. Ίσως φταίει η περισσότερη δουλειά, ίσως φταίει ότι προσπαθείς να αντιμετωπίσεις κάποια θέματα ή απλώς δεν έχεις τη διάθεση να το κάνεις.
Εκτός από αυτό βέβαια, ίσως νιώθεις ενοχές για το πόσο κοινωνικός θες να είσαι.
Η πανδημία ευθύνεται για συναισθήματα άγχους, στρες και κούρασης. Μπορεί να “αποθηκεύεις” συναισθήματα θλίψης ή άγχους, τα οποία δεν θες να μεταδώσεις σε άλλους. Καταλαβαίνεις πως ίσως και οι ίδιοι να νιώθουν έτσι, χωρίς να θες να τους κουράσεις. Παρόλα αυτά, το να επικοινωνήσεις τα συναισθήματα σου είναι σημαντικότερο από ότι πιστεύεις. Δεν έχει να κάνει με το πόσο κοινωνικός είσαι πραγματικά αλλά με το να φροντίζεις για την ψυχική σου υγεία. Όσο και αν έχει περιοριστεί η κοινωνικότητα σου αυτή τη στιγμή, προσπάθησε να μιλάς, να συζητάς, ακόμη και αν δεν έχεις τίποτα να πεις.
