Φέτος σας βλέπουμε στο σπίτι της Έμμας, θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για την εμπειρία σας εκεί, για το ρόλο σας και πως προέκυψε η συνεργασία.

Μέχρι πέρυσι δεν γίνονταν πολλές προσπάθειες για να γίνει κάτι ολοκληρωμένο και ενδιαφέρον, νομίζω πως φέτος ξεκίνησε μια προσπάθεια πάλι, έτσι μου έγινε και μένα η πρόταση για την Έμμα και δε θα μπορούσα να πω όχι, αφού γνωρίζω τους σεναριογράφους, οι οποίοι έχουν κάνει μεγάλες επιτυχίες και τους εκτιμώ πρώτα απ’όλα σε προσωπικό επίπεδο, όπως και τον σκηνοθέτη μας  τον κ. Μορφωνιό που έχουμε ξαναδουλέψει μαζί και αποτελεί εγγύηση, έχουμε τρομερή χημεία, έπειτα ο ρόλος μου, είναι «πιπεράτος» και έχει εξέλιξη και πράγματα για να δώσω σ’αυτόν και όλο το καστ των ηθοποιών, ενθουσιάστηκα από την πρώτη στιγμή που διάβασα το σενάριο και δε χρειάστηκε να τα’ολοκληρώσω καν, είπα αμέσως ναι.

Πως νιώσατε με την επιστροφή σας στο τηλεοπτικό πλατό;

Μου είχε λείψει πολύ, ένιωσα λίγο περίεργα, αλλά ήταν ένα πολύ ωραίο διάλειμμα για μένα επειδή από δική μου επιλογή απείχα τα τελευταία 2 χρόνια λόγω της γέννησης του γιου μου. Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή για να επανέλθω, μου ταίριαξε πάρα πολύ και χρονικά, κάναμε πολλά γυρίσματα άλλα ήταν μικρό το χρονικό διάστημα που θα χρειαζόταν να λείπω πολύ από το σπίτι.

Πιστεύετε πως γίνατε ευρύτερα γνωστή ως «υπέροχο πλάσμα»; Θέλετε να μας πείτε για εκείνη την εποχή σε σχέση με τώρα;

Πιστεύω πως ναι, έγινα γνωστή ως υπέροχο πλάσμα, εκείνη η χρονιά μ’έχει «σημαδέψει» είναι σταθμός για μένα όχι μόνο επαγγελματικά αλλά και προσωπικά, ήταν πολύ γεμάτη η ζωή μου, ήμασταν πολύ δεμένοι με την Μυρτώ και με τον Γιώργο, είναι μια εποχή που δεν θα ξεχάσω ποτέ, πάρα πολύ δημιουργική, πολύ κουραστική, είχε όμως τόσο απήχηση και επιτυχία και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήμουν καλά και προσωπικά την έχω στο μυαλό μου πάντα, από εκεί ξεκίνησαν πολλά ωραία πράγματα για μένα.

Τώρα που έχουν αλλάξει τα δεδομένα σε σχέση με το παρελθόν πως το αντιμετωπίζετε;έχετε κάνει εκπτώσεις στη δουλειά σας;

Θα είναι ψέμα να πω για μένα προσωπικά ότι δουλεύω περισσότερο, είμαι τυχερή και έχω τη δυνατότητα να βάλω σε προτεραιότητα το παιδί μου, μπορεί να τύχει σε 2 χρόνια να κάνω τρία πράγματα ταυτόχρονα, δεν ξέρω, όσον αφορά τις «εκπτώσεις» που λέτε, νομίζω πώς όλοι έχουμε κάνει, κατ’αρχάς οικονομικά, παίρνουμε τα μισά λεφτά σε σχέση με το παρελθόν και καλλιτεχνικά  είναι έτσι η δουλειά μας, που μπορεί αν όχι φέτος του χρόνου ν’αναγκαστούμε να κάνουμε και κάτι το οποίο μπορεί να μη μας ταιριάζει ποιοτικά, δεν ξέρουμε τι μπορεί να προκύψει από τη μια μέρα στην άλλη.

Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας μετά τη γέννηση του γιου σας;

Έχουν αλλάξει όλα προς το καλύτερο και αισθάνομαι πολύ τυχερή που μας συνέβη στο χρόνο που θέλαμε και ίσως γι αυτό νιώθω έτσι. Όταν έρχεται ένα παιδί που το περιμένεις με λαχτάρα και αγάπη όταν πια είσαι ώριμος να το δεχτείς δεν κοιτάς αυτά τα οποία σου στερεί, αλλά αυτά που σου προσφέρει. Κάνοντας ένα παιδί σε μια ηλικία που έχεις κάνει έναν κύκλο στη ζωή σου, δεν κάθεσαι να σκεφτείς αν δεν θα μπορείς να πας για καφέ με τις φίλες σου αυτά είναι για την ηλικία των 20, μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε ότι σημασία έχουν πιο σοβαρά πράγματα και βρίσκεις την ικανοποίηση αλλού.

Αυτό είναι ένα μεγαλείο που χαίρομαι πολύ που το αισθάνομαι τώρα, πριν 10 χρόνια δεν το είχα αυτό, μετράω τις όμορφες στιγμές πια.

Πως αποσυμπιέζεστε από την καθημερινότητα σας;

Δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έπαιρνα χαρά από πράγματα που ας πούμε πριν γεννήσω μπορεί να μου φαίνονταν μελαγχολικά όπως τα χώματα στην παιδική χαρά, ότι θα πάμε να βρούμε τους φίλους του εκεί με τα κουβαδάκια μας για να παίξουν ή ένα παιδικό πάρτι, είναι τόσο διασκεδαστικό και ωραίο.

Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;

Για το καλοκαίρι δεν έχω κάτι, γιατί θέλω να το περάσω με την έννοια που το είχα στο μυαλό μου ως παιδί, μελλοντικά νιώθω πως θα συμβεί κάτι ωραίο που θα μου δώσει μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να το κάνω, ίσως επειδή διανύω μια περίοδο που είμαι πολύ καλά εγώ, σκέφτομαι πολύ θετικά.

Θα τολμούσατε  να υλοποιήσετε κάποια ιδέα δική σας;

Ενώ είμαι πολύ μεθοδική και προγραμματισμένη σαν άνθρωπος, όταν έχω κάποια ιδέα στο μυαλό μου, νιώθω πως δεν ξέρω από πού να το πιάσω για να ξεκινήσω και να φτάσω στον τελικό στόχο. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό, πιστεύω θα τα έβγαζα πέρα αλλά θα με κυρίευε το άγχος, έχω σκεφτεί κατά καιρούς διάφορα πράγματα αλλά δεν έχω τολμήσει ποτέ να συνεχίσω σοβαρά, πρέπει να το διαχειριστώ αυτό ώστε να μη χρειάζεται να περιμένω μια πρόταση πάντα. Έκτος υποκριτικής είχα σκεφτεί ένα μαγαζί που θα μαγείρευα εγώ γιατί μου αρέσει πολύ, που θα είχε βιβλία και μουσική δικής μου επιλογής και που φυσικά θα επιτρέπονταν οι σκύλοι αλλά και αυτό ίσως να το κάνει κάποιος άλλος, όλοι οι άνθρωποι νομίζω έχουμε ιδέες στο μυαλό μας, ίσως με το πέρασμα του χρόνου γινόμαστε λιγότερο τολμηροί.