Ομολογώ πως κάτι είδα, κάτι διάβασα και τελικά θυμήθηκα πως το έχω βιώσει. Εν τέλει, κατέληξα. Αφορμή αυτού του κειμένου; Ακούει στο όνομα Zeigarnik και είναι ψυχολόγος.

Στην καθημερινότητα καλούμαστε να σκεφτούμε και να κάνουμε δεκάδες διαφορετικά πράγματα. Έχεις όμως παρατηρήσει που τείνει να προσκολλάται το μυαλό σου μέσα στη μέρα, μέσα στους μήνες αλλά ίσως και μέσα στα χρόνια;

Σε αυτά που βρίσκονται εν αναμονή. Τώρα θα μου πεις και που είναι το περίεργο. Τώρα θα σου πω πουθενά, αλλά να, οι σκέψεις «να ολοκληρώσω αυτό», «να θυμηθώ να κάνω εκείνο» είναι συχνότατες, αφήνοντας πίσω όσα δεν καταφέραμε να τελειώσουμε ακόμα. Κι αν το μυαλό μας είναι ακόμη ή και για χρόνια κολλημένο σε κάτι; Τότε είναι απόλυτα φυσιολογικό. Σύμφωνα λοιπόν με το φαινόμενο Zeigarnik, γι’ αυτό δεν ξεχνάμε ό,τι δεν τελειώνει ή ότι δεν καταφέραμε εμείς οι ίδιοι να τελειώσουμε.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο ανακαλύφθηκε από την ψυχολόγο Bluma Zeigarnik (1927) και αναλύει την ανθρώπινη τάση να θυμόμαστε όλα όσα δεν έχουμε ολοκληρώσει και θέλουμε ακόμα να κάνουμε. Συγκεκριμένα, αναφέρει πως αφορμή στην παρατήρηση της στάθηκαν κάποιοι σερβιτόροι οι οποίοι θυμούνταν τις παραγγελίες που δεν είχαν ολοκληρώσει ενώ τις υπόλοιπες τις ξεχνούσαν εντελώς.

Πήρα παράδειγμα εσένα

Πόσες φορές έχει τελειώσει ένα επεισόδιο της αγαπημένης σου σειράς κι όλη την υπόλοιπη ώρα ή ημέρα έχεις στο μυαλό σου τη σκέψη «τι θα γίνει άραγε στο επόμενο επεισόδιο;» ενώ άλλες φορές ξεχνάς ότι αυτή η σειρά ίσως να υπήρξε η αγαπημένη σου. Το φαινόμενο Zeigarnik δεν στέκεται μόνο σε αυτό. Εάν το ψάξεις περισσότερο, θα αντιληφθείς πως ο βασικότερος σκοπός του είναι η μείωση της αναβλητικότητας, συμπεριφοράς μάλιστα που τυγχάνει να βρίσκει πολλούς συμμάχους.

Συνήθως αναβάλλουμε κάτι όταν μας φοβίζει το αν θα τα καταφέρουμε να τα φέρουμε εις πέρας, ωστόσο σύμφωνα με το φαινόμενο, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να μπαίνει στη διαδικασία της ολοκλήρωσης αυτού. Σημαντικό ρόλο για να συνεχίσουμε αυτό που μας δυσκολεύει είναι να μην απογοητευτούμε γρήγορα και φυσικά να μην τα παρατήσουμε, ξεκινώντας από τα όσα γνωρίζουμε και από τα όσα είμαστε πρόθυμοι να μάθουμε στη συνέχεια της πορείας μας.

Κάθε αρχή και δύσκολη

Δεν παύει όμως να μας οδηγεί και κάπου. Ας ξεκινήσουμε και όπου βγει και θα βγει σίγουρα γιατί με μαθηματική ακρίβεια, το μυαλό μας θα είναι τόσο απασχολημένο με αυτό που δεν θα έχουμε ολοκληρώσει και έτσι θα βρει τον τρόπο ώστε να κάνει τα πάντα για να το τελειώσει. Κι αν είσαι από αυτούς ή από αυτές που αποθαρρύνεις τον εαυτό σου πριν καν ξεκινήσεις, τότε ξανά σκέψου το. Είναι σαν να μην άξιζε καν ο κόπος που έριξες για να φτάσεις μέχρι εκεί που έφτασες, δε νομίζεις;

Είναι σαν να πήρες μόνο μια μικρή γεύση από όλα εκείνα που οραματίζεσαι. Πράγμα άδικο και μάλιστα για τον εαυτό σου.

Οι σύμμαχοι της αναβλητικότητας

Πόνταρε από εδώ και πέρα στην προσπάθεια, στην πίστη, στον εαυτό σου αλλά και στις δυνάμεις που έχουν να σου προσφέρουν οι σκέψεις σου. Κάνε τες πράξη, αυτές τις τόσο υπέροχες σκέψεις. Πόνταρε στη μείωση του καθημερινού άγχους που νιώθεις και κράτα το δημιουργικό, εκείνο το μετριασμένο που έχει τη δύναμη να κάνει θαύματα και να λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για να αποδώσεις εκεί που κοιτάς ή εκεί που θέλεις κάποια στιγμή να φτάσεις.

Όλα υπό έλεγχο, αυτό να θυμάσαι και όλα στα αλήθεια υπέροχα φυσιολογικά, αρκεί να ξέρεις τους λόγους. Αρκεί να ξέρεις το γιατί. Αρκεί να ξέρεις που πας και γιατί διάλεξες να πας προς τα εκεί!