Με physique που θυμίζει τον σύγχρονο του Timothée Chalamet, ο Filippo Scotti μας συστήνεται ως Fabietto Schisa μέσα από τη νέα παραγωγή του Netflix «The Hand of God». Ιταλός με καταγωγή από το χωριό Dongo της βορείου Ιταλίας που μετακόμισε στα 6 του χρόνια στη Νάπολη με τους γονείς του -δάσκαλοι τέχνης και οι δύο- και την αδελφή του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα χρόνο πριν ήταν ακόμη ένας απλός φοιτητής που προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις του πανεπιστημίου. Φέτος, είναι ένα ανερχόμενο αστέρι του κινηματογράφου, που περπάτησε δίπλα στα πιο διάσημα ονόματα του φεστιβάλ της Βενετίας και τιμήθηκε με το βραβείο Mastroyianni ως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος, νέος ηθοποιός.
Ο πρωταγωνιστής του The Hand of God δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Το Hollywood δεν είναι ο στόχος μου. Θέλω να μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά για το υπόλοιπο της ζωής μου. Αυτό είναι το μόνο που θέλω»The Hand of God
Ο Paolo Sorrentino σε μία προσπάθεια να μας διηγηθεί την ιστορία της ζωής του, συγκεντρώνει δίπλα του ένα δυνατό cast με πρωταγωνιστές εκτός από τον Scotti τους Luisa Ranieri, Toni Servillo, Teresa Saponangelo, Lino Musella, Ciro Capano και πολλούς άλλους και μας γυρίζει στη Νάπολη του 1980.
Ο Fabietto (Filippo Scotti) νιώθει τα πρώτα του ερωτικά σκιρτήματα μέσα στη μεγάλη του οικογένεια. Μία οικογένεια αγαπημένη, αν και κάπως δυσλειτουργική, που αγαπά το ποδόσφαιρο, το καλό φαγητό και τις ταινίες του Felini.
Το καλοκαίρι του Fabietto κυλά ξένοιαστα, όπως τα νερά της Μεσογείου που βουτάει καθημερινά και τα ξάστερα βράδια με τους αγώνες του Μαραντόνα και τις ιστορίες του κινηματογράφου. Η ανέμελη εφηβική του ζώη όμως σβήνει ξαφνικά, μαζί με τους γονείς του. Και οι δύο χάνονται σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Πλέον δεν υπάρχει το παιδί που γίνεται έφηβος, αλλά ένας άνδρας που καλείται να μεγαλώσει απότομα και να κοιτάξει κατάματα το μέλλον. Ο ίδιος οργισμένος φωνάζει πως έχει μία ιστορία να πει, για χάρη αυτής αποφασίζει να γίνει σκηνοθέτης.
Όταν ο Scotti έγινε Fabietto
Ο Filippo παραδέχτηκε στη συνέντευξη που έδωσε στον Dougla Greenwood της Evening Standard πως ήθελε να γίνει ηθοποιός από παιδί. Πριν τον κορονοϊό έκανε αρκετές προσπάθειες για να κερδίσει μία θέση στον χώρο δίχως ιδιαίτερη επιτυχία. Έτσι, αποφάσισε να μπει στο πανεπιστήμιο όπως είχε υποσχεθεί στους γονείς του.
Μέσα στην καραντίνα η ψυχολογία του επηρεάστηκε πολύ, τόσο από την πανδημία όσο και από το γεγονός πως όσα βιντεάκια έστελνε σε εταιρείες σαν οντισιόν δεν βρήκαν καμία ανταπόκριση. Όλα αυτά μέχρι που το πρακτορείο στο οποίο ανήκε του έστειλε ένα ανυπόγραφο σενάριο. Όπως αποδείχθηκε τελικώς ήταν για την επόμενη ταινία του Sorrentino. Η ιστορία τον άγγιξε βαθιά και ομολόγησε πως ήθελε να συμμετέχει πριν ακόμα μάθει λεπτομέρειες.
Για να μπει στο νόημα του ρόλου γύρισε στη Νάπολη για τις καλοκαιρινές διακοπές του προσπαθώντας να ανακαλύψει την πόλη του 1980. Για να νιώσει το μελαγχολικό συναίσθημα του ήρωα, πήγε πίσω στα δικά του εφηβικά χρόνια, τότε που στο σχολείο ήταν κακός μαθητής.
Με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη του εντρύφησε στην κουλτούρα της δεκαετίας του ’80, ακούγοντας τη μουσική που Sorrentino άκουγε και βλέποντας τις ταινίες που τον ενέπνευσαν. Τώρα πια ρίχνοντας μία ματιά στη ζωή του πριν την ταινία και την πανδημία, ο Scotti λέει πως δεν ξέρει τι θα γινόταν αν “το χέρι του Θεού” δεν τον άγγιζε. Ίσως να ήταν ακόμη φοιτητής, ίσως να περίμενε για την κατάλληλη ευκαιρία. Προς το παρόν είναι χαρούμενος με αυτό που έχει.
