Όλα ξεκίνησαν όταν διάβασα ένα άρθρο, για τις τελευταίες γυναίκες με ‘τα πόδια του λωτού’ στην Κίνα. Πιο συγκεκριμένα είχα παρατηρήσει την έκθεση φωτογραφίας του Κινέζου Jo Farrel κάπου στο διαδίκτυο. Ήταν πολύ ενδιαφέρον και ταυτόχρονα συνταρακτικό να ανακαλύπτεις αυτήν την επίπονη παράδοση, η οποία έχει πλέον ευτυχώς, σταματήσει. 

Λίγο έως πολύ, όλοι έχουμε κατά νου την τυπική ομορφιά μιας νύφης της Κίνας. Κι αν όχι μπορείς να δεις και λίγη Μουλάν της Disney. Λεπτεπίλεπτες, μικροκαμωμένες με τρομερά στενή μέση και υπέροχο δέρμα. Και σαν να μην του έφταναν όλα αυτά του ‘γαμπρού’, η νύφη έπρεπε να έχει πόδι μέχρι 7,5 εκατοστά. Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα μας.  Το έθιμο του δεσίματος, όπως αποκαλούνταν, ήταν μια επώδυνη διαδικασία.

Έχοντας ως σκοπό την προσέλκυση των μνηστήρων, από την νηπιακή ηλικία των κοριτσιών, ακόμη, ξεκινούσε η διαδικασία του δεσίματος. Ένας ‘ακροδέτης’ μούλιαζε τα πόδια τους σε κάποιο ειδικό διάλυμα και αργότερα έκανε μασάζ στα πέλματα των κοριτσιών έως ότου χαλαρώσουν τελείως οι μυς.

Στη συνέχεια και εφόσον χαλαρωμένα πλέον τα νήπια, ‘γύριζε’ τα δάχτυλα των ποδιών τους κατά πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι ήταν δυνατό, με σκοπό να φτάσουν στην φτέρνα, και με ως αποτέλεσμα τα δάχτυλα να σπάνε. Στο τέλος της διαδικασίας ο ‘ακροδέτης’ έσπαγε την καμάρα του ποδιού και έδενε το πέλμα με ιδιαίτερα σφικτές γάζες ώστε το πόδι να παραμείνει μικρό.

Μέχρι και τις αρχές του 20^ου αιώνα η διαδικασία αυτή αναδείκνυε το κοινωνικό στάτους της κάθε οικογένειας και παρά τις κραυγές των μικρών κοριτσιών κατά την διαδικασία οι γονείς το υπέμεναν, ως κάτι το απόλυτα φυσιολογικό. Πολλές γυναίκες ακρωτηριάστηκαν για την πρόληψη μεγαλύτερων μολύνσεων. Άλλες υπέφεραν από χρόνιες μυκητιάσεις μα η δουλειά είχε γίνει. Το πόδι τους ήταν πλέον 7,5 εκατοστά τυλιγμένο από χρυσοκέντητες παντόφλες. Η νύφη ήταν πλέον έτοιμη, κατάλληλη, περιζήτητη.

Οι παραδόσεις τελικά δεν είναι πάντα καλό να τηρούνται. Βασανιστικά επώδυνο το έθιμο του ‘δεσίματος’ έχει λάβει τέλος όπως και το μαρτύριο των μικρών κοριτσιών.