Η φλαούνα αποτελεί το κύριο πασχαλινό έδεσμα της Κύπρου και φτιάχνετε από όλα τα νοικοκυριά κάθε Πάσχα. Άλλοι το φτιάχνουν κάθε Μεγαλη Τετάρτη και άλλοι κάθε Μεγάλη Πέμπτη. Έχει σχήμα τετράγωνο ή τρίγωνο ή στρογγυλό. Τα βασικά συστατικά της είναι τα τυριά φλαούνας, το χαλλούμι, τα αυγά και το σησάμι. Βέβαια ο φωκός ή γέμιση ετοιμάζεται 4-5 ώρες νωρίτερα ή από το πρηγούμενο βράδυ. Στη συνέχεια προστίθονται σταφίδες (προαιρετικά) και φρέσκος δυόσμος, καθώς και διάφορα αρωματικά. Τρώγονται συνήθως το βράδυ μετά την Ανάσταση.
Η φλαούνα είναι εορταστικός άρτος, γι’ αυτό και είναι πολύ “πλούσια” σε υλικά. Δηλώνει τη χαρά της μεγάλης εορτής του Πάσχα.
Όπως λέγεται στα παλιά χρόνια όταν οι νοικοκυρές έβαζαν τις φλαούνες στο φούρνο, χόρευαν γύρω απ’ αυτόν και κτυπώντας τα χέρια τους τραγουδούσαν: «Κότσσινες σαν τα καντήλιατζα ψηλές σαν τα Kαμίνια».
Ο ανταγωνισμός δε, τεράστιος μεταξύ τους για το ποια θα κάνει την πιο ψηλή φλαούνα και την πιο κόκκινη από μέσα.
Μεγαλή Πέμπτη 2014
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 4:00 τα ξημερώματα, μια στάση στο πιο κοντινό 24ωρο περίπτερο της γειτονιάς για ένα γρήγορο καφεδάκι και φτάσαμε στο σπίτι της γιαγιάς Ελένης. Οι μυρωδιές τόσο οικείες και αυτή η αίσθηση η ίδια ακριβώς όπως πάντα. Από 5 χρονών είμαι πιστή σε αυτό το ραντεβού μας στο ίδιο ακριβώς μέρος, την ίδια ώρα και πάντα με εκείνη την ανεξήγητη χαρά. Κατευθυνόμαστε μετά από εντολή της γιαγιάς στην μικρή της κουζίνα. Πριν πάμε ο καθένας στο πόστο του, η γιαγιά, μας δείχνει περήφανα πόσο ψηλό είναι το ζυμάρι που ζύμωσε. Αυτό λέει είναι σημάδι πως οι δικές μας φλαούνες θα είναι οι καλύτερες ( όχι πως υπήρχε περίπτωση να μην ήταν).
Τα υλικά όλα μαζεμένα στο τραπέζι, και αφού σταύρωσε καμιά 10ρια φορές το ζυμάρι, άρχισαμε τη διαδικάσια. Στο τραπέζι δεν έλειπαν οι ιστορίες της γιαγιάς και τα αστεία περιστατικά.
Εντωμεταξύ πριν αρχίσουμε τη διαδικασία παρασκευής της φλαούνας η γιαγιά είχε φροντίσει να ετοιμάσει τον παραδοσιακό ξυλόφουρνο που βρίκεται έξω στην αυλή της ώστε να φουρνιστούν οι λαμαρίνες με τις φλαούνες.
Έτσι και έγινε. Οι φλαούνες βρίσκονταν μέσα στον ξυλόφουρνο και εμείς με ανυπομονησία κρατώντας και από ένα καφεδάκι στο χέρι περιμέναμε να δούμε το αποτέλεσμα. Περιττό να πω πως οι γειτόνισσες της γιαγιάς μαζεύτηκαν όλες στην αυλή μας φέρνοντας και αυτές τις δικές τους αποθεώνοντας η κάθε μια τις δικές της.
Το ρολόι έδειχνε 9:00, ήρθε η ώρα. Μια φωνή ακούστηκε: κάντε στην άκρη να δείτε τώρα τι πάει να πει φλαούνα (ναι η γιαγιά ήταν!!!!!).
Εντάξει, ναι, το ομολογώ εγώ δεν άντεξα βλέποντας τες και δοκίμασα μία. Το αποτέλεσμα; Αντικειμενικά μιλώντας, οι καλύτερες φλαούνες όλου του κόσμου είναι οι δικές μας!!!!!
Με χαμόγελα κα βαθιά ικανοποίηση για τον κόπο όλων μας φύγαμε από το σπίτι της γιαγιάς και ήσυχα συνέχισα ένα όμορφο ύπνο.
Ένα είναι το σίγουρο, αυτές τις στιγμές, δεν τις αλλάζω με τίποτα!
Και του Χρόνου! Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση!!! Να αγαπάτε.
