Δύο χρόνια μετά την τραγωδία στα Τέμπη, οι δρόμοι της Αθήνας γεμίζουν ξανά με κόσμο. Άνθρωποι όλων των ηλικιών θα βρεθούν στη συγκέντρωση, φωνάζοντας για δικαιοσύνη, διαφάνεια και ευθύνη. Ανάμεσά τους, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι που ένιωσαν πως δεν μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι.

Τους ρωτήσαμε τι τους ώθησε να βγουν σήμερα και να ενώσουν τις φωνές τους και ποιο είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν. Οι απαντήσεις τους, άλλοτε θυμωμένες, άλλοτε σπαρακτικές, σκιαγραφούν το συναίσθημα μιας κοινωνίας που δεν θέλει να ξεχάσει.

Νίκος Συρίγος, δημοσιογράφος

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Το χρέος μου απέναντι στα παιδιά που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη και στους γονείς τους αλλά και στις γενιές που έρχονται. Για να μην ζήσουν σε μια σάπια χώρα. Για να μην ζουν από τύχη. Για να μην ξοδεύουμε νιάτα για να τοκίζουμε λαμόγια.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Πως καμιά μάχη δεν είναι χαμένη πριν τη δώσεις ακόμα κι αν έχεις απέναντι σου το πιο βρώμικο σύστημα στη μεταπολιτευτική Ιστορία της χώρας. Και φυσικά ότι οι γονείς που επιζητούν δικαιοσύνη δεν είναι μόνοι τους”.

Γεράσιμος Ευαγγελάτος, στιχουργός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; Το λες κι εσύ χρέος μας; “Η καθυστέρηση της ανάληψης επίσημων ευθυνών καθώς κι η ανερυθρίαστη απόπειρα συγκάλυψης ενός εγκλήματος που προκλήθηκε σαφώς από κρατική αδιαφορία. Τα σκουριασμένα αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού δημιουργούν σε ολους μας ένα αίσθημα ανασφάλειας το οποίο πρέπει να μας κινητοποιεί. Δεν είμαστε αναλώσιμοι κι αυτό πρέπει να καταστεί σαφές.

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Ότι υπάρχει ένα ανώτερο συλλογικό ένστικτο ενότητας υπεράνω ιδεολογιών και κομματικών αποχρώσεων το οποίο δεν μπορεί να το καπελώσει κανένα κέρδος και κανένα συμφέρον. Το μόνο χρώμα του πλήθους της συγκέντρωσης της 28/02 είναι το χρώμα του αίματος (μας) ενάντια στο χρώμα του χρήματος (τους). Κι αυτό είναι υποχρέωση μας να φτάσει στα αυτιά του κάθε εκούσια κωφεύοντος.”

Δημήτρης Πλειώνης, σκηνοθέτης – ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Είμαι εδώ για μία αντίσταση απέναντι σε κάθε μορφή αδικίας, καταπίεσης και παραλογισμού που ζούμε τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να αναζητούν την αλήθεια για τον χαμό των παιδιών τους και η ίδια η πολιτεία αντί να είναι δίπλα τους σε αυτόν τον αγώνα, να είναι απέναντι τους. Κάτι στραβό συμβαίνει.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Είμαι εδώ ως καλλιτέχνης, ως άνθρωπος, ως πατέρας, αναζητώντας την αλήθεια τη δικαιοσύνη την διαλεύκανση. Απαιτώ να αναλάβουν τις ευθύνες τους οι υπεύθυνοι ή να παραιτηθούν!”

Aλέξανδρος Μπουρδούμης, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Αυτό που με ώθησε να βγω και την προηγουμένη φορά αλλά και αυτή τη φορά που θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, είναι αρχικά αυτή η παγωμάρα στην ψυχή, στο μυαλό, στα συναισθήματα, στο πως δύο τραίνα μπορεί να βρίσκονται στην ίδια γραμμή και να συγκρούονται. Είναι κάτι το αδιανόητο, πέρα από όλα όσα βγαίνουν στο φως, όλα αυτά που έχουν συμβεί, για αυτά που συμβαίνουν, κι αυτά που θα συμβούν σ αυτή την υπόθεση. Μία παγωμάρα όμως, που μέσα από την προσπάθεια των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους μας έκανε να σκεφτούμε ότι δεν μπορούμε άλλο να μένουμε στάσιμοι, παγεροί. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνδράμουμε, να είμαστε εκεί και στη θλίψη και στο θρήνο και στη διαμαρτυρία απέναντι στο άδικο. Αυτό είναι το κυρίαρχο για μένα.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα. Τώρα πλέον που έχω γίνει πατέρας στον γιο μου: δεν γίνεται να λες ότι ζεις τη ζωή σου και μην παίρνεις θέση. Το να βρίσκεσαι στους δρόμους και να στηρίζεις τον αδύνατο είναι το μόνο που μπορεί να με κάνει να νιώσω πραγματικά ζωντανός. Η στάση μου τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει. Εχω γίνει πιο ενεργός πολίτης, ένας λόγος είναι ο γιος μου, του το οφείλω. Θα συνεχίσω να το κάνω, με το παράδειγμα της δράσης και τέτοιων ενεργειών στους δρόμους. Για τα παιδιά μας.”

Τζωρτζίνα Λιώση, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Ένας λόγος για να κατέβεις στην πορεία είναι να δώσεις φωνή σε αυτό που αισθάνεσαι βαθιά μέσα σου. Όταν βλέπεις τέτοια τραγωδία, δεν είναι μόνο θέμα «δικαιοσύνης», αλλά και συναισθηματικής σύνδεσης με αυτούς που χάθηκαν και με τους ανθρώπους που υποφέρουν. Αν νιώθεις ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, ότι δεν μπορείς να μείνεις απλώς θεατής, η συμμετοχή στην πορεία είναι ο τρόπος σου να πεις ότι δεν είναι απλώς ένα ακόμη συμβάν, αλλά κάτι που μας αφορά όλους, προσωπικά. Για την ασφάλεια μας, για το μέλλον, για το να θυμόμαστε ότι πίσω από κάθε αριθμό υπάρχουν ζωές που δεν πρέπει να ξεχαστούν. Το να περπατήσεις δίπλα στους άλλους που νιώθουν το ίδιο, μπορεί να είναι μια στιγμή συλλογικότητας και δύναμης απέναντι στο τραύμα.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; Είναι ένας τρόπος να πεις «αυτό με αφορά, αυτό είναι σημαντικό για μένα». Γιατί πίσω από όλα αυτά, πίσω από τη βία, τις ευθύνες, την οργή, είναι το ίδιο το ανθρώπινο στοιχείο: οι ζωές, οι οικογένειες, οι άνθρωποι που μπορεί να ήσουν εσύ, η οικογένειά σου, ο φίλος σου. Όταν συμμετέχεις, το κάνεις γιατί νιώθεις οτι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, γιατί δεν θέλεις να μείνεις σιωπηλός, γιατί έχεις το δικαίωμα να πεις «Δεν είναι έτσι τα πράγματα, αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει».

Χρήστος Κοντογιώργης, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; ”Το πασίδηλο. Βγαίνουμε στον δρόμο για τα αυτονόητα. Προφανώς βγαίνουμε στον δρόμο για την δικαίωση των ψυχών αυτών των ανθρώπων, για τη δικαίωση αυτών των συγγενών που ούτε μπορούμε να διανοηθούμε πώς αισθάνονται για τον χαμό των δικών τους και πώς αισθάνονται για όλα αυτά που ακολούθησαν, κι εδώ και μήνες βλέπουμε να κουκουλώνονται. Το ατύχημα στα Τέμπη είναι το παραθυράκι που χρειαζόταν ο κόσμος για να δει πιο καθαρά. Είναι το ξεβράκωμα ενός χυδαίου κράτους αδίκου, ενός κράτους που ιδιωτικοποιείται για το “καλό” του και ξεπουλάει τις σάρκες του, ξεπουλώντας παράλληλα τους πολίτες του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτής της χώρας.  Μας αφήνει έρμαια της αισχροκέρδειας, του πλουτισμού των λίγων, της κλιματικής κρίσης. Ενώ κάποτε θέλαμε να μοιάσουμε στη Δύση τώρα θέλουμε να γίνουμε Ντουμπάι ενώ παράλληλα τα βασικά του θεμέλια υγεία, παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτισμός καταρρέουν μέρα τη μέρα. Χτίζεται ένα διακοσμητικό κράτος, που δεν αφορά κανέναν πολίτη, Που θα είναι φιλοξενούμενος στη χώρα του. Γιατί ούτε σπίτι έχει, ούτε μέσα να ζήσει, ούτε θα δικαιωθεί πραγματικά αν χάσει τους ανθρώπους του. Γιατί στην πραγματικότητα γι’ αυτό το κράτος είμαστε σειριακοί αριθμοί στην εφορία, στον ΟΑΕΔ, στον κοινωνικό τουρισμό, στον ΕΝΦΙΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν μιλάμε για το κράτος το τοποθετούμε απέναντι μας. Κι όχι στην ίδια πρόταση με εμάς.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Βγαίνουμε για να σταματήσουμε να φοβόμαστε. Για να διεκδικήσουμε μία καλύτερη ζωή όλοι μαζί, για όλους. Αρχής γενομένης από τη δικαίωση των ανθρώπων που γυρνούσαν σπίτι τους , στη σχολή τους, στους αγαπημένους τους κι εξαυλώθηκαν. Κανένα μήνυμα. Τα μηνύματα τα στέλνει ο λαός στον δρόμο.”

Οδυσσέας Μητσόπουλος, δημοσιογράφος

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Η βαθιά θλίψη για την απώλεια, που γνωρίζω αρκετά καλα, και η οργή για την πρωτοφανή και σκανδαλώδη διαχείριση του εγκληματος, απο πλευρας δημοσιου και ιδιωτικού τομεα.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; ”Ότι ο χρόνος ανοχής έχει λήξει και δεν ανεχόμαστε πλέον να μας κοροϊδεύουν, να μας περιπαίζουν, να μας υποτιμούν, να μη μας σέβονται οι «αρμόδιοι».”

Νάνσυ Μπούκλη, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Η θλίψη μου και ο θυμός μου κατ’ αρχάς γι’ αυτό το τραγικό έγκλημα. Η συμπαράσταση μου, που είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, στους εν ζωή επιβάτες και στους συγγενείς των θυμάτων.  Και σίγουρα ο φόβος μου για τον τόπο που ζω, αφού ακόμη δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη και δεν παίρνει κανείς καμία ευθύνη.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Είμαστε εδώ, είμαστε μαζί, είμαστε πολλοί. Δεν έχω άλλα λόγια να πω δυστυχώς, έχω μείνει άναυδη με την εξέλιξη αυτής της τραγωδίας, αυτά τα δύο χρόνια. Η παρουσία όλων, ίσως είναι πιο δυνατή απ’ τα λόγια.”

Θάνος Παπαχάμος, δημοσιογράφος

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα;  “Η ανάγκη να μεγαλώσει η συλλογική φωνή. Μια φωνή που ζητά να μάθει την αλήθεια, να την υπολογίζουν και να αποκτήσει τον χώρο που θέλει και που της πρέπει.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Τα “θέλω” του καθενός ορίζουν και τις δεσμεύσεις του. Η δικαιοσύνη, η διαφάνεια, οι ξεκάθαρες απαντήσεις, η στοιχειώδης λειτουργία θεσμών και μέσων, όλα αυτά είναι αιτήματα που πλέον ξεχειλίζουν το ποτήρι. Πρέπει να δεσμευτούμε απέναντί τους και να τα διεκδικήσουμε όλοι μαζί. Το χρωστάμε σε αυτούς που έφυγαν, αλλά και στον εαυτό μας που μάλλον από τύχη δεν είμαστε είτε εμείς ή τα αγαπημένα μας πρόσωπα ανάμεσά τους.”

Άλκηστις Ζηρώ, ηθοποιός

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Ένα κράτος που δολοφονεί, συγκαλύπτει, μπαζώνει, παραπληροφορεί και οργιάζει θα μας βρίσκει πάντα απέναντι του. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο πλέον, ο φόβος έχει αλλάξει πλευρά.”

Λίλα Μπακλέση, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Αυτό που με ώθησε να βγω στο δρόμο είναι το αυτονόητο. Απαιτώ δικαιοσύνη για το κρατικό αυτό έγκλημα και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου ως πολίτης αυτού του τόπου για να αποδοθούν οι ευθύνες, να γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές και φυσικά ένα τέτοιο έγκλημα να μην ξανασυμβεί. Χρησιμοποιώ τη λέξη έγκλημα και όχι τη λέξη τραγωδία γιατί είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει κρατική ευθύνη και μέχρι τώρα βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να ξεδιπλώνεται ένα κουβάρι συγκάλυψης. Είναι βαθιά δημοκρατική η σημερινή πορεία και ελπίζω να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας ως πολίτες αυτής της χώρας. Φυσικά και τρομάζω με τα όσα βλέπω να συμβαίνουν αλλά με ανακουφίζει η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται. Μαγαζιά εστίασης κλειστά, εθελοντές οδηγοί ταξί, μουσικές σκηνές και θέατρα κλειστά,ακόμα και e-shop κλειστά. Πόσο καιρό εχει να επιτευχθεί τέτοια σύμπνοια στην ελληνική κοινωνία; Απεργώ-άρα μου κοστίζει-και κατεβαίνω στην πορεία ώστε να ενισχύσω τη δικαιοσύνη και να υπάρξει μεταρρύθμιση στο πλαίσιο περί ευθύνης υπουργών ώστε να μην απαιτείται η έγκριση της Βουλής για άσκηση ποινικής δίωξης σε πολιτικά πρόσωπα. Η ύβρις έχει διαπραχθεί από τους πολιτικούς μας. Η νέμεσις έρχεται με τη μορφή της συσπείρωσης των πολιτών σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Είμαι βέβαιη ότι η τίσις είναι μονόδρομος.”

Σπύρος Σταμούλης, ηθοποιός

Τι είναι αυτό που σε ώθησε να βγεις στον δρόμο σήμερα; “Νιώθω πως είναι χρέος μου να βγω στον δρόμο. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω.”

Ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις με τη συμμετοχή σου σε αυτή τη συγκέντρωση; “Δεν θέλω να στείλω κάποιο μήνυμα. Απλά νιώθω ντροπή για όσα έχουν συμβεί. Ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας.”