Ένα ταξίδι στην Κούβα ήταν αρκετό για την Ιταλίδα φωτογράφο. Αυτό που αντικρίζεις στην Κούβα με μια πρώτη ματιά είναι μια ξεθωριασμένη δόξα. Η δόξα και η λάμψη εκείνη της δεκαετίας του ’50 που πλέον μόνο οι φωτογραφίες μπορούν να μας τη θυμίσουν.
Αν για κάτι φημιζόταν η Κούβα τις προηγούμενες δεκαετίες, αυτό ήταν τα σινεμά της. Μόνο στην Αβάνα υπήρχαν περίπου 130 σινεμά, ενώ συνολικά στην Κούβα ξεπερνούσαν τα 500. Όλα αυτά σε μια περίοδο που το νησί περνούσε την καλύτερη του περίοδο. Ο κινηματογράφος ήταν ένας από αυτούς τους τομείς που ξεπέρασαν μέχρι και την Νέα Υόρκη. Οι μεγαλύτερες εταιρείες παραγωγής επέλεγαν τότε την Κούβα έναντι της πρωτεύουσας του κόσμου για να ανοίξουν τις κινηματογραφικές τους αίθουσες.
Ακόμα και μετά την επανάσταση, ο αριθμός των σινεφίλ και η ζήτηση για νέες ταινίες ολοένα και αυξανόταν. Όταν πια ο Φιντέλ Κάστρο ανέβηκε στην εξουσία της χώρας, τότε σημειώνεται και ο κορυφαίος αριθμός κινηματογράφων στη Κούβα. Όλα αυτά μέχρι η οικονομία της χώρας να καταρρεύσει και οι επιχειρηματίες να πάψουν να πιστεύουν στις δυνατότητές της. Η Κούβα έκτοτε πέρασε από πολλά, που πέρα από όλες τις συνέπειες που αντιμετώπισε, κατέληξε να μείνει με μόλις 19 κινηματογράφους να λειτουργούν σήμερα σε όλη τη χώρα. Η διαφορά είναι τεράστια, τα κτήρια όμως έμειναν εκεί για να θυμίζουν σε ντόπιους και ξένους το σινεφίλ χαρακτήρα του νησιού.
Όλα αυτά για την Carolina Sandretto ήταν αρκετά. Γι’αυτό κι εκείνη πέρασε περίπου 4 χρόνια από τη ζωή της προσπαθώντας να ανακαλύψει κάθε “κρυμμένο θησαυρό”. Γιατί κάπως έτσι είχε στο μυαλό της τα σινεμά.
Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε το 2014 όταν εκείνη αντίκρισε τον πρώτο κινηματογράφο της Κούβας και της ήρθε η ιδέα για τη δημιουργία του συγκεκριμένου λευκώματος. Έπειτα, με τη βοήθεια ενός βιβλίου-οδηγού της δεκαετίας του ’50 που είχε κάποιες πληροφορίες για τις κινηματογραφικές αίθουσες, ξεκίνησε να τις βρει όλες. Χωρίς τη βοήθεια του Google να είναι διαθέσιμη, οι μόνες πληροφορίες που μπορούσε να αντλήσει από εκεί και πέρα ήταν από ντόπιους ηλικιωμένους που λίγο πολύ θυμούνται τις ακριβής τοποθεσίες των σινεμά.
Το φωτογραφικό λεύκωμα “Cines de Cuba” είναι ένα κινηματογραφικό ταξίδι σε μια εποχή όχι και τόσο μακρινή, αλλά σίγουρα ξεχασμένη. Είναι πολύ περισσότερο μια διαδρομή στα 60 χρόνια που έχουν περάσει και στις αλλαγές που έχουν φέρει. Μπορεί για το σύγχρονο κόσμο τα σινεμά να είναι κάτι δεδομένο και δείγμα τεχνολογίας και εξέλιξης, στην Κούβα όμως συμβολίζουν αυτά που πέρασαν και δύσκολα θα ξαναέρθουν. Κάποια από αυτά τα κτήρια εγκαταλείφθηκαν τελείως, άλλα γκρεμίστηκαν, ενώ άλλα χρησιμοποιήθηκαν για διαφορετικούς σκοπούς. Η Carolina Sandretto κατάφερε να εντοπίσει μόλις 363 από αυτά και να τα ξαναφέρει στη ζωή. Να αναδείξει τα θαμπά τους χρώματα και να κάνει τους πάντες να φανταστούν εικόνες με πλήθη κόσμου έξω από αυτά.
