Πολλοί άνθρωποι νιώθουν φόβο για το αβέβαιο μέλλον τους, αλλά λίγοι συνειδητοποιούν ότι, το βέβαιο είναι αυτό που προκαλεί περισσότερο φόβο.
Πραγματικά, έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί φοβάσαι τόσο πολύ για αυτά που δεν ξέρεις, ενώ δεν σε τρομάζουν αυτά που ήδη ζεις;
Είναι μια ερώτηση, που κάνω κι εγώ συχνά στον εαυτό μου, όταν με πιάνει αγωνία για το μέλλον και γενικά όταν αγχώνομαι για πράγματα που είναι αβέβαια.
Η απάντηση λοιπόν, που βρήκα είναι ότι, είναι ένας τρόπος να συγκαλύπτουμε το φόβο για το τώρα, για πράγματα που συμβαίνουν και μας συνταράσσουν και δεν μπορούμε να διαχειριστούμε.
Λέμε συχνά καλύτερα να ξέρω, παρά να μη γνωρίζω. Ακόμα όμως, κι αν ξέρεις αλλάζει όντως κάτι; Πιστεύεις δηλαδή, ότι έχεις τον έλεγχο κι ότι όλα θα λυθούν;
Ναι αυτό προφανώς πιστεύεις, γιατί αυτό σε βολεύει να πιστεύεις. Η γνώση σε καθησυχάζει. Το άγνωστο σε τρομάζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Μπορείς όμως, στα αλήθεια να φοβάσαι κάτι που δεν ξέρεις;
Δυστυχώς το αβέβαιο άγνωστο αντιμετωπιζόταν πάντα με φόβο και προκατάληψη. Αυτό όμως συνέβαινε κυρίως σε καταστάσεις, που όντως ήταν τρομαχτικές. Για παράδειγμα ένας πόλεμος ή μια ασθένεια.
Ακόμα όμως, κι αυτά ήταν κάποια στιγμή το παρόν των ανθρώπων. Μπορούσαν να φοβούνται γιατί γνώριζαν τι συμβαίνει . Είχαν δηλαδή κατά κάποιο τρόπο το ελεύθερο, το δικαίωμα να νιώθουν έτσι, καθώς ζούσαν σε συνθήκες τρόμου.
Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει σήμερα. Τουλάχιστον στη χώρα μας και αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Είμαστε τόσο οκ με το τι συμβαίνει στο τώρα και τρέμουμε για το αύριο.
Και πραγματικά είναι παράλογο, γιατί αν δεν φοβηθούμε τώρα, πώς θα φτιάξουμε το αύριο;
Ας πάρουμε για παράδειγμα, το θέμα της μόλυνσης του περιβάλλοντος. Προφανώς, και δεν έχουμε αντιληφθεί τη σοβαρότητα του θέματος, γιατί τότε θα έπρεπε να έχουμε φάει όλα τα νύχια των χεριών μας από την αγωνία.
Το περιβάλλον καταστρέφεται καθημερινά με ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς, οι πάγοι λιώνουν, πολύτιμη πανίδα εξαφανίζεται, δάση ολόκληρα εξαϋλώνονται καθημερινά κι εμείς φοβόμαστε, πως θα ζήσουν τα παιδιά μας…στο αύριο.
Η λύση.
Το βασικό είναι λοιπόν, να συνειδητοποιήσεις κι εσύ ότι δεν πρέπει να φοβάσαι για το αβέβαιο, αλλά για το βέβαιο. Για το τώρα, το σύγχρονο, αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου.
Γιατί αν δεν φοβηθείς τώρα με αυτό που αντιμετωπίζεις, γιατί να φοβάσαι για κάτι που δεν ξέρεις και δεν γνωρίζεις;
Αποδέξου το τώρα, γίνε ρεαλιστής και ναι τρομοκρατήσου.
Το δεύτερο σημείο είναι να βρεις τη λύση.
Για το σήμερα όμως. Να βρεις τι δεν πάει καλά τώρα και να προσπαθήσεις να το φτιάξεις.
Το τρίτο κομμάτι αυτής της συνειδητοποίησης είναι να αποδεχτείς ότι δεν υπάρχουν λύσεις για όλα. Ή τουλάχιστον ότι εσύ ή η ανθρωπότητα δεν τις έχει. Δέξου λοιπόν, το ευμετάβλητο και τα αναλώσιμο της ζωής και προχώρα άφοβα.
Τέταρτο και τελευταίο σημείο για την απεξάρτησή σου από το φόβο, είναι να αξιολογήσεις τους φόβους σου. Βάλε μια προτεραιότητα και σταμάτα να φοβάσαι για όλα. Σταμάτα να φοβάσαι για ασήμαντα και δώσε βάρος σε αυτά που αξίζουν.
Η ζωή είναι μικρή για να φοβάσαι.
