Για σένα… που με έμαθες να αγαπώ τα βιβλία. Για σένα που με έμαθες να γράφω τις σκέψεις μου στο χαρτί, για σένα που ήσουν αυστηρή μαζί μου στα εφηβικά μου χρόνια. Για σένα που μου έμαθες να ζω ελεύθερη, να μην είμαι ρατσίστρια, να μην είμαι στενόμυαλη ή ανασφαλής. Για σένα που μου έμαθες να λέω πάντα αυτό που σκέφτομαι και να μη φοβάμαι να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου. Για σένα που έκανες το λάθος να μου μεταδώσεις την αγάπη σου για τα ταξίδια και σου έλαχε να με βλέπεις να απομακρύνομαι συχνά πυκνά από κοντά σου με μια βαλίτσα στο χέρι… Για σένα που είσαι εκεί να με περιμένεις πάντα όσο μακρυά και αν έχω φύγει. Για σένα που με έμαθες να είμαι ανεξάρτητη και τώρα πληρώνεις τις συνέπειες. Για σένα που δε στο λέω κάθε μέρα αλλά είσαι το πρότυπό μου. Για σένα που είσαι και μάνα και πατέρας και φίλη και αδερφή. Για σένα που έχω την τύχη να είμαι κόρη σου. Για σένα γράφω σήμερα. Για σένα που είσαι ο μόνος λόγος για να επιστρέφω πάντα… Σ’αγαπώ.

Το βλέπω μπροστά μου κάθε μέρα και συνειδητοποιώ πόσο δίκιο είχε όταν μου είπε αυτή τη φράση. Όταν εγώ η ίδια είμαι καλά μέσα μου τότε αυτόματα το περνάω και στους γύρω μου, στον άνθρωπό μου, στους φίλους μου. Όταν είμαι καλά εγώ, φαίνεται και στη δουλειά μου. Είμαι πιο παραγωγική και κάνω πιο δημιουργικά πράγματα. Όταν είμαι καλά εγώ, τότε είναι και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μου.