Ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, που γνωρίσαμε το 2014 από το «Ταμάμ», την κωμική σειρά που ξεχώρισε από την αγάπη -ειδικά- του νεανικού κοινού, δεν έμεινε μόνο στα μονοπάτια της ηθοποιίας.

Για τον Γιάννη, η τέχνη ήταν παρούσα από τη στιγμή που γεννήθηκε, καθώς προερχόταν από μια άκρως καλλιτεχνική οικογένεια. Αυτός είναι κι ο λόγος που τον βλέπουμε να «βουτάει» στον κόσμο του θεάτρου, της συγγραφής και της μουσικής.

Ηθοποιός, μουσικός, συγγραφέας είναι κάποιοι από τους τίτλους που κατέχεις. Πως συστήνεσαι τελικά στον κόσμο;

Προσπαθώ πάντα να κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου. Οι τρόποι έκφρασης μπορούν να ποικίλουν αλλά πάντα η αφορμή είναι η ίδια. Η ανάγκη να επικοινωνώ τα όνειρα μου με τον κόσμο. Αν θα μπορούσα να συστήσω τον εαυτό μου σε κάποιον βάζοντας μια ιδιότητα αυτή θα ήταν του «φαντασιομηχανικού», ένας τίτλος που μου χάρισε ένας πολύ ξεχωριστός μου φίλος και δάσκαλος, ο Πάνος Δέμος.

Πως προέκυψε η αγάπη σου για τις τέχνες;

Από την οικογένεια μου. Η μητέρα μου ασχολούταν πάντα ερασιτεχνικά με την ποίηση και τη ζωγραφική. Ο πατέρας μου είχε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα τους «Ξυπόλητους αγγέλους», ενώ ο παππούς, ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, που έλεγε παραδοσιακά παραμύθια διασωθέντα από την Μικρά Ασία όπου έχουμε και τις ρίζες μας, μαζί με την γιαγιά μου, Μαρία, ήταν αγιογράφοι και τραγουδούσαν στην χορωδία του ΚΑΠΗ.

Σε νεαρή ηλικία συμμετείχες στην τηλεοπτική σειρά «Ταμάμ», όπου είχε τεράστια απήχηση. Ήταν εύκολο να διαχειριστείς την ξαφνική δημοσιότητα;

Πότε δεν είναι εύκολο, και ίσως είναι και ακατόρθωτο. Όσο πιο πολύ εκτίθεσαι ,τόσο πιο εύκολο είναι να μπεις στο μικροσκόπιο του κόσμου και να παρασυρθείς από την πολυχρωμία των απόψεων του. Ναι , η αλήθεια είναι πως και εγώ επηρεάστηκα από την απήχηση και το χειρότερο ήταν ότι την θεωρούσα δεδομένη.

Έκτοτε συμμετείχες σε πολλές σειρές και θεατρικές παραστάσεις. Υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζεις;

Το «Ταμάμ» με τον σκηνοθέτη Πιέρρο Ανδρακακο και τους υπόλοιπους υπέροχους συντελεστές του όπως και η συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Μορφονιο στο «Σπίτι είναι…». Βεβαίως δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την φετινή μου συνεργασία με την Στέλλα Παπαδοπούλου στην παιδική παράσταση που κάναμε στο Smart park με το Bobos club.

Το 2018 δημιουργείς και το πρώτο σου βιβλίο με τίτλο «ΖΙΑΚ – Η ΕΚΛΕΙΨΗ». Τι σε οδήγησε στο να ξεκινήσεις να γράφεις;

Σε ηλικία δεκατριών ετών όταν ήμουνα στο Σώμα Ελληνίδων οδηγών τότε ( και πριν αλλάξει τ’ όνομα σε σώμα Ελλήνων οδηγών),σε μια από τις εκδρομές μας εγώ αποφάσισα να κρατήσω το ενδιαφέρον των φίλων μου σκαρφίζοντας την δική μου τρομακτική ιστορία γύρω από την φωτιά. Παρότι είχα σοβαρά μαθησιακά προβλήματα αυτά δεν μου στέρησαν την φαντασία και την χαρά μου, που εκφραστικά προφορικά κρατώντας το ενδιαφέρον του «κοινού» που βρισκόταν εκεί. Έτσι αυτή η αφορμή έδωσε το έναυσμα για να ξεκινήσω την συγγραφή. Έπειτα ορμώμενος από ένα όνειρο που είδα ξεκίνησα να γράφω για τον μύθο της Ζιάκ. Το «Ζιάκ – Η έκλειψη» είναι ένα ερωτικό δράμα φαντασίας, σε μορφή νουβέλας. Η Ζιάκ είναι μια φύλακας η οποία αναλαμβάνει ως ψυχοπομπός επτά ψυχές μέχρι που ερωτεύεται παράφορα την έβδομη κατά σειρά , έναν νεαρό συγγραφέα ονόματι Ουίλιαμ ο οποίος ζει στην Σκωτία. Μπορείτε να το βρείτε στα γνωστά βιβλιοπωλεία και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis.

Πως γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφικής ομάδας «MAGRANTA»;

Πριν από ένα περίπου χρόνο είχα βρεθεί σ’ ένα συγγραφικό αδιέξοδο. Τότε γνώρισα τον Αναστάσιο Μαυρηγιάννη σε ένα διαφημιστικό σποτ. Εκεί ξεκινήσαμε να συζητάμε για τη δημιουργία μιας ομάδας. Μιας και τα projects που θέλαμε να αναλάβουμε (βιβλία, παραμύθια, σενάρια) ήταν πολλά, η ομάδα μας άρχισε να μεγαλώνει προσθέτοντας και τα επόμενα μέλη. Τατιάνα Τριανταφύλλου , Μαρία Κοσμάτου και Ραφαέλα Μαρτίνεζ. Τα αρχικά των ονομάτων μας σχημάτισαν την λέξη Magranta.

Ένα κεφάλαιο στη ζωή σου είναι και ο εθελοντισμός. Πήγες ως εθελοντής και στον πόλεμο στην Ουκρανία. Τι συναισθήματα σου προκάλεσε αυτή η εμπειρία;

Αρχικά το ταξίδι ήταν μεγάλο γιατί έπρεπε να ταξιδέψουμε με τα φορτηγά μας 24 ώρες οδικός. Έπειτα φτάνοντας στα σύνορα αντιμετωπίσαμε την δεύτερη δυσκολία όπου ήταν η γλώσσα. Η επικοινωνία ήταν πολύ δύσκολη και καταβάλαμε διπλάσια προσπάθεια για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε εκεί την κατάσταση. Όμως στο τέλος του ταξιδιού μας τα συναισθήματα με την ομάδα του Ίασις ήταν ανάμικτα. Κουρασμένοι, προβληματισμένοι, χαρούμενοι για την μικρή προσφορά μας και με την προσδοκία όλο αυτό να σταματήσει.

Αυτή τη στιγμή ασχολείσαι κατά βάση με τη μουσική και με το νέο σου συγκρότημα «Svbstance». Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσάς;

Η Substance είναι μία εξαμελής μπάντα που αποτελείται από τον Σταύρο Σπυρόπουλο (μπάσο), τον Αλέξανδρο Κορονοιό (πλήκτρα), τον Δημήτρη Τουρουνόγλου (κιθάρα), τον Κωνσταντίνο Μπερτόλη (κιθάρα), τον Φοίβο Ανδριόπουλο (ντραμς), και εμένα στα φωνητικά. Με τα παιδιά γνωριστήκαμε όταν ήμουνα εγώ σε ηλικία 16 ετών και χωριστήκαμε πριν από 10 χρόνια λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε. Όμως όταν ήρθε η πρώτη καραντίνα αποφασίσαμε από κοινού να συνεχίσουμε ξανά την πορεία μας και με τον πρώτο μας δίσκο που θα κυκλοφορήσει φέτος με τον τίτλο «Waldosia». Προσδοκούμε μέσω αυτού να αγγίξουμε τις καρδιές των ακροατών.

Αν ανατρέξουμε πίσω στο χρόνο θα δούμε ότι έχεις υπάρξει μέλος και σε αλλά συγκροτήματα. Θέλησες να κάνεις ποτέ solo καριέρα;

Πάντα ήθελα να βγάλω προς τα έξω τη μουσική που με εκφράζει. Πολλές φορές ήρθα σε αυτό το δίλημμα, αλλά πάντα μου άρεσε η ομαδικότητα.

Σύντομα έρχεται και το πρώτο live του συγκροτήματος «Waldosia». Γιατί δεν πρέπει να το χάσουμε;

Το είδος που παίζουμε είναι alternative metal, αγγλόφωνο, και ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του είδους πιστεύουμε πως θα σας εκπλήξουν ευχάριστα. Στις 23 Μαρτίου θα πραγματοποιήσουμε το πρώτο μας live στο Death disco, στις 21:00. Μαζί μας θα είναι οι «Aliko means Red».

Που θα ήθελες να φτάσεις ως ηθοποιός, μουσικός αλλά και συγγραφέας;

Πάντα πιστεύω πως τα όρια βρίσκονται στον ουρανό! Αν προσπαθείς σκληρά και έχεις την τύχη με το μέρος σου, αλλά και δυνατούς συμμάχους μπορείς να καταφέρεις πολλά. Σίγουρα θέλω να φτάσω πολύ ψηλά αλλά το σημαντικότερο απ’ όλα είναι να καταφέρω να απολαύσω τη διαδρομή με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να την μοιράζομαι.

#RuleBreakers … τι θα σ΄ έκανε να σπάσεις τους κανόνες του σήμερα;

Για να σπάσεις τους κανόνες πρέπει να τους μελετήσεις! Οπότε το πρώτο πράγμα που κάνω είναι πολύ μελέτη, δουλειά και προσπάθεια. Επίσης το να είσαι ρομαντικός στις μέρες μας είναι από μόνο του ένα #rulebreaker…