Ο χωρισμός σε μία σχέση είναι μια απώλεια, ένας μικρός “θάνατος”. Είτε εσύ έχεις επιλέξει να χωρίσεις, είτε ο σύντροφός σου το αποφασίζει, δεν είναι μία ευχάριστη τροπή. Ακόμη κι αν γίνεται για το καλό σας, οι πρώτες στιγμές είναι δύσκολες. Και δε χρειάζεται να μην είναι.

Το σημαντικό σ’αυτές τις πρώτες δύσκολες στιγμές είναι να νιώθεις ότι έχεις στήριξη κι ότι μπορείς να ταυτιστείς με άλλους ανθρώπους. Κι όταν λέμε να ταυτιστείς, εννοούμε να δεις ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που ερχόμενοι αντιμέτωποι με τη συνθήκη του χωρισμού πονούν, κλαίνε, νιώθουν ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο.

Προσπαθώντας να νιώσεις καλύτερα, βάζεις μία ταινία στην τηλεόραση και βλέπεις ότι η πρωταγωνίστρια χωρίζει και δε βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με σένα. Ναι, ίσως κλάψει και δείξει να πονά, αλλά δεν μπορείς με τίποτα να ταυτιστείς μαζί της.

Στην ταινία Bridget Jones, όταν ο Mark Darcy επιλέγει τη Natasha αντί της Bridget, η τελευταία είναι λυπημένη μέχρι να εμφανιστούν οι φίλες της και να την πάνε στο Παρίσι. Ποιο Παρίσι; Μετά βίας μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ, πόσο μάλλον σε άλλη χώρα. Ακόμη και στο P.S. I Love You, όταν ο σύζυγος πεθαίνει, η ηρωίδα μπορεί να σηκωθεί να ντυθεί και να κάνει παρέα με τις φίλες της. Το μόνο πράγμα που νιώθεις ότι θες να φοράς μετά τον χωρισμό είναι το ξεχαρβαλωμένο φούτερ και τις πυτζάμες σου.

Ψάχνοντας για ταινίες, βιβλία ή σειρές προσπαθώντας να ταυτιστείς, δεν μπορείς να βρεις κάτι να σε κάνει να νιώσεις ότι δεν είσαι η μόνη που περνάει άσχημα το χωρισμό.

Αν κοιτάξεις σε συνεντεύξεις celebrities, δεν παραδέχεται κανένας ανοιχτά ότι έχει πέσει στα πατώματα κι έχει ξενυχτήσει κλαίγοντας. Εκτός από την Emma Stone, σε συνέντευξή της στο Interview παραδέχεται: “Θυμάμαι ότι ήμουν στο πάτωμα. Δεν έχω νιώσει ποτέ κάτι τέτοιο. Είναι σαν να σε σκότωσε κάποιος και πρέπει να το ζήσεις και να το δεις να συμβαίνει. Ήταν απαίσιο”. Βέβαια, μετά από λίγο συνειδητοποιείς ότι η Emma Stone ένιωσε έτσι στα 14. Μάλλον είναι δύσκολο να ταυτιστείς με τον χωρισμό στα 14.

Γιατί λοιπόν καμία ταινία δεν παρουσιάζει την πραγματική πλευρά του χωρισμού;

Ίσως να θυμάσαι τη μοναδική στιγμή στις ταινίες του Hollywood που η πρωταγωνίστρια πραγματικά κλονίζεται. Κι αυτή είναι όταν η Carrie μαθαίνει ότι ο Mr Big το σκάει πριν το γάμο, το τηλέφωνο τής πέφτει από τα χέρια και μοιάζει απλά μουδιασμένη και κενή. Άλλη μια φορά οι φίλες της πρωταγωνίστριας την πηγαίνουν στο εξωτερικό, όμως η Carrie πραγματικά δείχνει να βιώνει το πένθος του χωρισμού, ακόμη κι εκεί. Η Samantha την πιέζει να φάει κι η ίδια κοιτάζει την αντανάκλασή της στον καθρέπτη και το πρόσωπό της είναι σα πανί.

Αυτή είναι η μαγεία του να βλέπεις τον εαυτό σου να αντανακλάται στην τέχνη. Αφαιρεί τη μοναξιά του πόνου και προσφέρει ελπίδα. Δεν πειράζει να θες να ξαναδείς μία σκηνή ξανά και ξανά, γιατί νιώθεις ότι επιτέλους κάποιος νιώθει όπως κι εσύ. Κι ίσως σε χαροποιήσει και σε γεμίσει αισιοδοξία όταν δεις την Carrie να γελά και πάλι. Σου υπενθυμίζει ότι σύντομα θα ξαναγελάσεις κι εσύ.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλές ειλικρινείς, ακριβείς απεικονίσεις χωρισμών εκεί έξω, είτε επειδή οι άνθρωποι ντρέπονται να είναι ευάλωτοι στον πόνο τους, είτε επειδή μέχρι να θεραπευτούν και να ανοιχτούν, έχουν ξεχάσει πόσο απαίσια πέρασαν.

Όσο άσχημη κι αν είναι μια ραγισμένη καρδιά, δε κρατά για πάντα. Όταν περάσει κάμποσος καιρός, η πληγή θα κλείσει κι εσύ θα προχωρήσεις, έτοιμη για κάτι καλύτερο.