Δεν πιστεύω στην κατάθλιψη. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν απορρίπτω την ψυχική ασθένεια, πρόκειται για προσωπική εμπειρία. Όταν λέω “δεν πιστεύω στην κατάθλιψη”, μιλάω για την κατάσταση που περνάω εγώ. Θα σας εξηγήσω…
Ως ένα άτομο που διαγνώστηκε με κατάθλιψη, μπορώ να πω με ευκολία ότι όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες στο κεφάλι σου δεν είναι το ίδιο με το να “αισθάνεσαι στεναχωρημένη”. Είναι κουραστικό και εκνευριστικό. Συχνά σε αφήνει με ένα αίσθημα αβεβαιότητας σχετικά με εσένα.
“Πρέπει να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων,” λένε πολλοί.
“Πολύ ωραία ιδέα,” είναι η απάντησή μου με μία δόση χιούμορ. “Δεν υπάρχει καμία θετική πλευρά στα πράγματα για την ώρα. Μόνο σκοτάδι. Ευχαριστώ πάρα πολύ.”
Στο τέλος της μέρας νιώθεις μόνη, χαμένη στις σκέψεις σου
Έτσι, “πέφτεις” όλο και πιο βαθιά και λες στον εαυτό σου πως κανείς δεν θα καταλάβει το πώς αισθάνεσαι. Σε έναν βαθμό, είναι αλήθεια. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πώς αισθάνεσαι και σκέφτεσαι.
Βαρέθηκα να αισθάνομαι στενοχωρημένη και αδύναμη μπροστά σε όλα εκείνα τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν. Ήθελα να νιώσω επιτέλους καλά, να είμαι και πάλι “φυσιολογική”. Υπάρχει το “υγιές” και δεν είναι το ίδιο από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ώσπου συνειδητοποίησα κάτι που καιρό τώρα κυνηγούσα: την ησυχία μου.
Κάποιος μου είχε πει κάποτε: “Η ενέργεια είναι επιλογή”. Είναι το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό κάθε πρωί που ξυπνάω. Και κάπως έτσι φτιάχνω και τη μέρα μου. Επιλέγω να είμαι ευγνώμων, να δοκιμάζω καινούργια πράγματα και να έχω μία θετική στάση απέναντι στη ζωή. Ώστε να καταφέρω να κάνω κάθε μέρα καλύτερη.
Το να επιλέγεις τη στάση που θέλεις να έχεις στην καθημερινότητά σου για να κάνεις τα πράγματα όπως θέλεις, είναι καλό μόνο στις λέξεις. Δεν μπορεί να γίνει μέσα σε μία νύχτα. Κάτι τέτοιο μπορείς να το καταφέρεις κάνοντας μικρές αλλαγές μέρα με τη μέρα. Και στην τελική, θα βρεις την ηρεμία που ψάχνεις.
Λίγο καιρό πριν στη θεραπεία, έμαθα ότι δεν πρέπει να καταπολεμάμε τα αρνητικά συναισθήματα. Ο θεραπευτής μου σύγκρινε τη στενοχώρια μου με ένα μικρό παιδί. “Πώς θα αντιδρούσες σε αυτό;” μου είπε. Η απάντηση ήταν ότι θα το παρηγορούσα.
Με τον ίδιο τρόπο θα βοηθούσες κάποιον που είναι χτυπημένος. Έτσι, μου πρότεινε να βρω χρόνο να φροντίζω τον εαυτό μου κάθε φορά που αισθάνομαι κάτι αρνητικό. Η παρηγόρια μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε άνθρωπο με έναν μοναδικό τρόπο σε διαφορετικές καταστάσεις.
Πιστεύω ότι υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Πιστεύω ότι είμαι πολύ ευαίσθητη και τα συναισθήματά μου μπορούν να ξεπηδήσουν στο λεπτό. Πιστεύω ότι οι κοινωνικές συναναστροφές με κουράζουν και χρειάζομαι πολύ χρόνο μετά μόνη μου για να συνέλθω. Ωστόσο, δεν δέχομαι τους όρους “κατάθλιψη” και “στενοχώρια”.
Η ενέργεια είναι επιλογή. Επιλέγω να είμαι ήρεμη με τον εαυτό μου. Να αγαπώ λίγο περισσότερο κάποια κομμάτια του εαυτού μου, να τον ανακουφίζω και του δίνω σημασία όπως ακριβώς και στους ανθρώπους γύρω μου.
Ανακάλυψα πώς όσο πιο γρήγορα έστρεφα το βλέμμα μου από αυτά που με στενοχωρούσαν, μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν στον γύρω κόσμο.
