Ένα πολύ μεγάλο, σε ποσοστό, κοινό, έχει δηλώσει πως αντιπαθεί το “επίσημο ντύσιμο” των γιορτινών ημερών, από την εποχή των παιδικών τους χρόνων, όταν οι γονείς τους ανάγκαζαν να ντυθούν έτσι.

Εξακολουθεί να τους φαίνεται παράξενο και εν μέρει αρκετά παράλογο, το γιατί κάποιος που θα συναντήσει τα ίδια ακριβώς άτομα λίγες ώρες μετά, καλείται να μεταλλαχτεί, φορώντας ρούχα που περισσότερο θυμίζουν κινηματογραφική ταινία, παρά την καθημερινότητά του και τον ίδιο του τον εαυτό.

Ανεξάρτητα αν ανήκουμε ή όχι στην παραπάνω κατηγορία, αρχικά αξίζει να αναφέρουμε πως οι μέρες των γιορτών ΔΕΝ είναι καθημερινότητα. Μπορεί να ακούγεται απλό άλλα σε μια χρονική περίοδο, όπου το να καθίσεις σε ένα τραπέζι με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, και να επικοινωνείς μαζί τους τρώγοντας, χωρίς να υπάρχει πίεση χρόνου, φαντάζει πολυτέλεια. Αυτός και μόνο σαν λόγος αρκεί για να δούμε με άλλη βαρύτητα της γιορτινές αυτές μέρες.

Φοράμε τα πολύ καλά μας, τα επίσημά μας, εκείνα που τα αγοράσαμε με μεγάλη ικανοποίηση για όλες τις μικρές-μεγάλες στιγμές, αλλά που δεν έχουμε τολμήσει να φορέσουμε ακόμη, αρκούμενοι στο θέαμά τους ανοίγοντας κάθε φορά τη ντουλάπα. Ντυνόμαστε όμορφα για το άλλο μας μισό, σαν μια πράξη υπενθύμισης πως τίποτε δεν έχει αλλάξει, θυμίζοντας ο ένας στον άλλο πόσο όμορφοι είναι. Ντυνόμαστε για να θυμίσουμε στον εαυτό μας τις επιτυχίες που κατάφερε, καθώς και τη σπουδαιότητα του να εμπνέει τους γύρω του να κάνουν το ίδιο. Ντυνόμαστε για να δημιουργούμε λαμπερές φωτογραφίες αγκαλιά με αγαπημένα πρόσωπα, που κοιτώντας τες με το πέρασμα του χρόνου, θα μας δημιουργούν νοσταλγικά χαμόγελα υπενθύμισης των στιγμών. Ντυνόμαστε για να δημιουργήσουμε δικές μας στιγμές, και να σκεφτούμε πίνοντας ένα ποτό στην άκρη του δωματίου πως κάθε παιδί που μας κοιτά εκείνες τις ημέρες, περιμένει να δει από εμάς τη μαγεία των Χριστουγέννων.

Αν λοιπόν ένας Άγιος Βασίλης μπορεί να προκαλέσει στα παιδικά πρόσωπα την ελπίδα και το χαμόγελο, φορώντας απλά μια κόκκινη στολή, γιατί δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο για τους δικούς μας ανθρώπους; Άλλωστε πιθανόν και εκείνος να περιμένει τα Χριστούγεννα, για να ξεσκονίσει και να φορέσει τα “επίσημα αγιοβασιλιάτικα ρούχα του” που κρέμονται όλο το χρόνο στην ντουλάπα του. Πιθανότατα να είναι και εκείνος ένας από εμάς!