Πολλά είναι τα φιλοσοφικά-παύλα-υπαρξιακά ερωτήματα που απασχολούν, εδώ και αιώνες τώρα, τον άνθρωπο: Από πού ερχόμαστε; Πού πάμε; Υπάρχει ζωή μετά θάνατον; Υπάρχει Ζωή Λάσκαρη ή αυτό που βλέπουμε είναι ο Φλωρινιώτης μετά από αλλεπάλληλες πλαστικές; Μέσα σ’ αυτή την ατελείωτη λίστα ερωτημάτων, κατά την γνώμη μου ξεχωρίζει εκείνο το «τι τη θες πίσω την πρώην σου;» (ή τον πρώην σου γιατί είθισται τα φιλοσοφικά ερωτήματα να έχουν πανανθρώπινο χαρακτήρα και να μην λογαριάζουν ούτε φύλο ούτε σεξουαλικές προτιμήσεις!). Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω τους ανθρώπους που μετά από έναν χωρισμό, επιδιώκουν να τα ξαναβρούν με το, μέχρι πρότινος, ταίρι τους. Νομίζω ότι οι λόγοι που οδήγησαν αρχικά στον χωρισμό, όποιοι κι αν είναι αυτοί, δεν θα πάψουν να ισχύουν και ότι, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν και πάλι αναπόδραστα στην σύγκρουση (αν όχι σε έναν νέο χωρισμό… ή ένα φονικό!). Βέβαια εγώ, είμαι και φύσει απαισιόδοξος και κυνικός και δυσκολεύομαι να πιστέψω τις παραμυθένιες, χολλιγουντιανές εκδοχές στις οποίες δύο άνθρωποι χωρίζουν, το μετανιώνουν, τα ξαναβρίσκουν και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Δεν λέω ότι αποκλείεται να συμβεί, απλώς ότι το θεωρώ κομματάκι δύσκολο. Επειδή όμως δεν είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για εμένα, ας επανέλθω στο βασικό μας θέμα. Λέγαμε λοιπόν για τους λόγους που κάποιος επιλέγει να γυρίσει στα παλιά. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τις απανταχού ρομαντικές ψυχές αλλά δεν νομίζω ότι ο βασικότερος λόγος είναι η αγάπη ή ο έρωτας που κάνει δύο ανθρώπους να μην αντέχουν στιγμή ο ένας μακριά από τον άλλον γιατί, στην τελική, αυτό θα τους είχε συγκρατήσει απ’ το να χωρίσουν in the first place! Νομίζω ότι αυτό που ξαναφέρνει δύο ανθρώπους κοντά είναι ο φόβος του να μείνουν μόνοι τους. Και, φυσικά, η συνήθεια. Ειδικά αν η σχέση σας μετράει κάποια χρόνια, το πιο πιθανό είναι να έχετε περάσει μαζί πολλές σημαντικές στιγμές στη ζωή και των δυο σας και να την συναντάς σε πολλές αναμνήσεις σου. Έχεις μάθει να ζεις μαζί της, ξέρεις τα χούγια της, ξέρεις ποια είναι τα πράγματα που σ’ αρέσουν σ’ αυτή και σκέφτεσαι ότι δεν θα τα ξαναβρείς μαζεμένα πουθενά αλλού. Η μεταξύ σας επικοινωνία μπορεί να μην είναι πάντα η καλύτερη δυνατή, αλλά έχετε βρει τους δικούς σας κώδικες που τουλάχιστον για εσάς λειτουργούν. Κανείς όμως δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι θα λειτουργούν και με την επόμενη κοπέλα που θα βρεις. Άσε που βαριέσαι και να ψάχνεις να την βρεις! Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, είναι μια ζούγκλα εκεί έξω και το να βρεθείς σε σχέση είναι πιο δύσκολο και απ’ το να βρεις δουλειά στα χρόνια της κρίσης! Εκτός αυτού, και συγχωρήστε με αν ακούγομαι ωμός, αλλά αν έχεις βρει μια κοπέλα με την οποία το σεξ είναι εγγυημένα καλό, είναι εύκολο να την αφήσεις πίσω και να «πας γι’ άλλα»; Τα καταλαβαίνω όλα αυτά. Και τα δέχομαι εννοείται. Και, εδώ που τα λέμε, και να μην τα δεχόμουν πολύ που σας νοιάζει. Απλώς αφήστε με να σας πω κάτι πριν σας αφήσω για σήμερα. Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι καθετί που αρχίζει και τελειώνει σ’ αυτή τη ζωή έχει να κάνει με σας τους ίδιους; Ίσως με το να προσπαθείτε με νύχια και με δόντια να κρατήσετε ανοιχτό κάτι που έκλεισε, δεν αφήνετε τη ζωή να σας φέρει κάτι νέο και, πιθανότατα, καλύτερο. Επίσης, το να βρεθείς μόνος σου, μπορεί να φαίνεται τρομακτικό στην αρχή αλλά θα μπορούσες να το δεις σαν μία καλή ευκαιρία να περάσεις χρόνο με τον εαυτό σου και να διαπιστώσεις τι είναι αυτό που θες πραγματικά. Αν ξεπεράσεις τις φοβίες σου και βγεις απ’ την ζώνη της άνεσής σου (πώς το λέτε στην Ελλάδα το comfort zone;) μπορεί να εκπλαγείς και εσύ ο ίδιος με όσα και όσους συναντήσεις εκεί!