Υπάρχουν πάνω από 10 δισεκατομμύρια προβολές για τo hashtag #WhatIEatInADay (WIEIAD) στο TikTok. Αυτό σημαίνει ότι 10 δισεκατομμύρια φορές κάποιοι έχουν επιχειρήσει να παρακολουθήσουν μέσω της πλατφόρμας του TikTok τι τρώνε κάποιοι άλλοι κατά τη διάρκεια ενός 24ωρου. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν εκατοντάδες βίντεο για κάθε δίαιτα, στόχο και τρόπο ζωής, από το τι τρώω σε μια μέρα για να παραμείνω σε φόρμα / για να χάσω βάρος / για να χτίσω μυς / ως vegan / ως μοντέλο / ως μαμά, έως το τι τρώω στην πραγματικότητα σε μία μέρα.
Κι ενώ το TikTok μπορεί να είναι η νεότερη πλατφόρμα όπου μπορεί κανείς να μοιραστεί λεπτομέρειες της καθημερινής του διατροφικής πρόσληψης, στην πραγματικότητα η έννοια του what-I-eat-in-a-day δεν είναι καινούργια. Πριν το Tik Tok, ήταν το Instagram και πριν το Instagram ήταν το YouTube, όπου vloggers δημοσίευαν (και δημοσιεύουν) αντίστοιχο υλικό, τροφοδοτώντας την ίδια εμμονή (μας) με το τι κάνουν (ή στη συγκεκριμένη περίπτωση με το τι τρώνε) οι άλλοι.
#WhatIEatInADay: τα υπέρ και κατά
Για κάποιους, οι αναρτήσεις τύπου WIEIAD είναι χρήσιμες ως πηγές έμπνευσης για γεύματα ή για ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Για άλλους είναι ένας τρόπος να νιώσουν καλά με τις δικές τους διατροφικές συνήθειες ή να απενοχοποιήσουν ορισμένα τρόφιμα, καθώς αρκεί μια σχετική ανάρτηση της Selena Gomez για να σε κάνει να νιώσεις ότι αξίζεις κι εσύ εκείνο το burger των Mac που τριγυρνάει στο μυαλό σου.
Αλλά όπως συμβαίνει με κάθε τάση που γίνεται viral, έτσι και το φαινόμενο WIEIAD εγείρει αρκετούς προβληματισμούς. Ως κύριο σημείο αναδεικνύεται το γεγονός ότι αυτή η φαινομενικά αθώα τάση, αρκεί για να τροφοδοτήσει μια μιμητική συμπεριφορά, ενθαρρύνοντας ένα ευρύ φάσμα θεατών με διαφορετικές διατροφικές ανάγκες, να τρώνε με τον ίδιο τρόπο. Και γιατί αυτό είναι προβληματικό; Γιατί, όπως ίσως γνωρίζεις, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες και συνεπώς one doesn’t fit all.
Τελικά γιατί το #WhatIEatInADay των άλλων μας ενδιαφέρει τόσο πολύ;
Όπως εύστοχα είχε απαντήσει η Bella Hadid σε σχόλια που στόχευαν το σώμα, την υγεία και τον τρόπο διατροφής της, “κάθε σώμα αντιδρά διαφορετικά σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διατροφής και άσκησης”. Το να κάνεις λοιπόν τη ζωή της Bella Hadid, δεν συνεπάγεται ότι θα γίνεις η Bella Hadid.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Γιατί λοιπόν κολλάμε έτσι στο What I eat in a Day των άλλων;
Για κάποιους μπορεί να είναι η ανάγκη να απενοχοποιήσουν τις δικές τους διατροφικές συνήθειες, αναζητώντας ομοιότητες με το διατροφικό πλάνο των άλλων (και όσο διασημότεροι και κοινωνικά αποδεκτοί αυτοί οι “άλλοι”, τόσο το καλύτερο). Για άλλους μπορεί να είναι η επιθυμία να πάρουν ιδέες καθώς έχουν μόλις αποφασίσει να κάνουν στροφή σε κάποιον άλλο τρόπο ζωής (πχ. χορτοφαγία ή βιγκανισμός) και αναζητούν καθοδήγηση από τους ‘μετρ’ του είδους (disclaimer: δεν είναι αυτοί οι πραγματικοί μετρ του είδους). Τέλος, πηγή αυτής της εμμονής θα μπορούσε να είναι κάποια εσωτερική ανασφάλεια, συνοδευόμενη από την πεποίθηση ότι υιοθετώντας ένα συγκεκριμένο τρόπο διατροφής μπορεί κανείς να αναβαθμίσει το στάτους, τις κοινωνικές του σχέσεις, τη συναισθηματική του κατάσταση και τελικά τη ζωή του εν γένει.
Το #WhatIEatInADay ως ταυτότητα
Με μια γρήγορη ματιά διαπιστώνει κανείς ότι αναρτήσεις που περιλαμβάνουν φαγητό ή ανθρώπους να γευματίζουν, τείνουν να παίρνουν περισσότερα likes ακόμη κι από selfies ή ολόσωμες φωτογραφίες, τις οποίες ως γνωστόν ο αλγόριθμος της εφαρμογής υποστηρίζει. “Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι έχουμε μάθει να αυτοπροσδιοριζόμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό μέσα από τον τρόπο διατροφής μας”, λέει η Renne McGregor, ειδικός σε θέματα διατροφικών διαταραχών και αθλητικής διατροφής.
“Το φαγητό δεν έχει πλέον να κάνει μόνο με το τι θέλεις. Αυτό που τρως έχει να κάνει με το τι βγάζεις προς τα έξω, με το πώς σε αντιλαμβάνεται ο κόσμος” προσθέτει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι καταλήγουμε να αντλούμε συμπεράσματα με βάση κάτι που δεν ξέρουμε καν αν είναι αληθινό. Μήπως οι άνθρωποι υπερβάλλουν στις αναρτήσεις τους; Μήπως κρύβουν πράγματα προκειμένου να βγάλουν προς τα έξω μια εικόνα με την οποία θα μπορέσει να ταυτιστεί μεγαλύτερος αριθμός ατόμων; Μήπως παρουσιάζουν τα πράγματα όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως είναι στην πραγματικότητα; Δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά ένα είναι το βέβαιο: ότι κάθε φορά που θα καθόμαστε στο τραπέζι για φαγητό, αυτή η προβληματική συνθήκη θα μας βάζει στη διαδικασία να αναρωτιόμαστε αν ταιριάζουμε ή πώς θα εναρμονιστούμε με την πραγματικότητα των άλλων.
Γιατί, let’s face it, ζούμε στην παντοκρατορία των social media και περνάμε άπειρο χρόνο παρακολουθώντας τις ζωές των άλλων. Και υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αδύνατο να στρέψεις το βλέμμα σου αλλού, όταν όλοι κάνουν την πρόσληψη τροφής βασικό κομμάτι της ταυτότητάς τους.
