Σπάει το γυαλί.

Γυαλί είναι και θα σπάσει.

Γιατί έπεσε. Γιατί δεν πρόσεξες εσύ. Ή κάποιος άλλος. Σπάει κατά λάθος.

Γιατί είχες νεύρα και το άρπαξες και το πείραξες στον τοίχο ή στο πάτωμα για να σπάσει. Γιατί δεν το θέλεις πια. Ή γιατί δεν το θέλει κάποιος άλλος.

Μπορεί να σπάσει πάρα πολύ.

Να γίνει θρύψαλα. Χίλια κομμάτια.

Που μπορεί να τα μαζέψεις να τα πετάξεις, και που μπορεί να κοπείς μαζεύοντας τα κομμάτια. Και του γυαλιού και τα δικά σου. Ή κάποιου άλλου.

Σπάει το γυαλί. Γίνεται θρύψαλα. Και μπορεί να πάρεις κάποιο άλλο γυαλί στην θέση του σπασμένου για να καλύψει την απώλεια, ή μπορεί να αφήσεις το κενό που άφησε το σπασμένο γυαλί κενό. Να σου θυμίζει την απώλεια, ή επειδή δε θες να καλύψεις το κενό που άφησε. Μπορεί ακόμα να μη θες να πάρεις ένα άλλο γυαλί βιαστικά και απερίσκεπτα για να καλύψει το κενό που άφησε το σπασμένο γυαλί.

Σπάει το γυαλί. Και γίνεται θρύψαλα. Και μπορεί να προσπαθήσεις να το κολλήσεις. Αλλά έχει γίνει θρύψαλα και δεν κολλάει. Χίλια μικρά κομμάτια που δεν κολλάνε. Εκατό μεγάλα κομμάτια που μπορεί να κολλάνε αλλά κάποιο κομμάτι λείπει. Και όσο και να το κολλήσεις το γυαλί δεν είναι ολόκληρο. Δεν είναι όπως ήταν. Δεν ξανακολλάει.

Και το βλέπεις ανολοκλήρωτο, τραυματισμένο, λειψό. Και δεν σου αρέσει έτσι όπως είναι και το ξανασπάς. Ή το βάζεις στην θέση του γυρνώντας προς τον τοίχο την μεριά που λείπει το κομμάτι για να μην βλέπεις την έλλειψη. Εσύ ή κάποιος άλλος. Αλλά το κενό είναι εκεί.

Σπάει το γυαλί. Λίγο. Ραγίζει ή του λείπει μόνο ένα κομμάτι. Και το μαζεύεις απο το πάτωμα για να το ξανακολλήσεις. Εσύ ή κάποιος άλλος. Και το κομμάτι ξανακολλάει. Και το γυαλί είναι όπως ήταν και πριν. Μόνο που τώρα πια έχει εκείνη την μικρή ρωγμή που φαίνεται από την επανασύγκολληση. Είναι όπως ήταν πριν αλλά έχει ένα τραύμα, μια ουλή, ένα σημάδι. Να θυμίζει σε εσένα ότι κάποτε το γυαλί έσπασε. Και σε κάποιον άλλο. Ότι το γυαλί κάποτε έσπασε. Από λάθος, από επιλογή. Γιατί αυτό κάνουν τα σημάδια και οι ρωγμές. Θυμίζουν το σπάσιμο. Σε εσένα και ή σε κάποιον άλλο.

Σπάει το γυαλί. Και τώρα έχει ξανακολλήσει. Και η ρωγμή του είναι εκεί. Και φαίνεται. Την κοιτάς και θυμάσαι πως κάποτε είχε σπάσει. Και πλέον προσέχεις και το προσέχεις για να μην ξανασπάσει. Προσέχεις. Εσύ ή κάποιος άλλος.

Όμως καμιά φορά σε τρομάζει η ρωγμή και γυρνάς το γυαλί προς τον τοίχο για να μην τη βλέπεις. Γιατί δεν θες να θυμάσαι πως κάποτε το έσπασες. Εσύ ή κάποιος άλλος. Κρύβεις το σημάδι που έμεινε από το σπάσιμο. Αλλά αυτό είναι εκεί. Κρυμμένο αλλά υπάρχει. Κι όσο και να μην φαίνεται ξέρεις οτι υπάρχει. Εσύ ή κάποιος άλλος. Και κάποια στιγμή, όπως ξεσκονίζεις το γυαλί, ξαναβλέπεις το σημάδι και ταράζεσαι, θυμάσαι, κι όπως το κρατάς σου πέφτει. Και ξανασπάει. Πόσες φορές θα μαζέψεις τα σπασμένα γυαλιά για να τα ξανακολλήσεις; Εσύ ή κάποιος άλλος; Και πόσες ρωγμές, πόσα σημάδια, πόσες ουλές αντέχει ένα γυαλί, εσύ ή κάποιος άλλος;