Το χάος μοιάζει σχεδόν γοητευτικό όταν είσαι στα 20. Εκεί, όπου ψάχνεις να βρεις τον εαυτό σου, που ξεκινάς τη διαδρομή της ανεξαρτησίας, που χτίζεις σιγά σιγά τη δική σου ζωή, μακριά από την ασφάλεια του πατρικού σπιτιού. Αυτή η μεταβατική φάση αποτυπώνεται και στα φοιτητικά σπίτια: Ελάχιστα έπιπλα -πολλές φορές ούτε τα απαραίτητα, όπως ένας σκελετός κρεβατιού- πόστερ με τα αγαπημένα σου συγκροτήματα στον τοίχο, μερικά ρούχα και σχεδόν μηδενική διακόσμηση.

Περίπου 10 χρόνια μετά, η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική: Το σπίτι ενός ανθρώπου που έχει ξεκινήσει πια την ενήλικη ζωή του, έχει το δικό του εισόδημα και ετοιμάζεται (ίσως;) να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια είναι πιο ολοκληρωμένο: Η επίπλωση είναι πλήρης και συμπληρώνεται, μάλιστα, με συσκευές «πολυτελείας», όπως μια «έξυπνη» σκούπα ή ένα καλύτερο σύστημα σιδερώματος. Η διακόσμηση είναι παρούσα, εκφράζοντας απόλυτα την προσωπικότητα του ενοίκου και δημιουργώντας μια πολύ συγκεκριμένη διάθεση.

Ή μήπως όχι;

Πράγματι, κάπως έτσι φαντάζεται κανείς ότι εξελίσσονται οι προσωπικοί χώροι των ανθρώπων καθώς αυτοί μεγαλώνουν. Κι όμως, η σειρά βίντεο της κωμικού Rachel Coster στο TikTok με τίτλο «Boy Room» αποκάλυψε κάτι σχεδόν σοκαριστικό: Αυτή η μετάβαση δεν συμβαίνει ποτέ στους εργένηδες άντρες, απλώς και μόνο επειδή μεγαλώνουν. Μακριά από τις φιλόδοξες περιηγήσεις σε πολυτελή και καλαίσθητα διαμερίσματα, το περιεχόμενο της Coster αποκαλύπτει τη ζοφερή πραγματικότητα πίσω από τις κλειστές πόρτες αυτών των «αγορίστικων δωματίων» στη Νέα Υόρκη. Τα βίντεό της έχουν σίγουρα στόχο να διασκεδάσουν, ταυτόχρονα όμως αποκαλύπτουν και μια ωμή ματιά στην ιδιωτική ζωή των εργένηδων ανδρών.

«Βγαίνω ραντεβού από τότε που ήμουν περίπου 18 ετών», λέει η 28χρονη Coster στους New York Times. «Πηγαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων, χωρίς να τους γνωρίζω τόσο καλά, το δωμάτιό τους είναι ένας τόσο άμεσος τρόπος για να αποκτήσω μια πραγματικά ξεκάθαρη εικόνα για το ποιον έχω απέναντί μου».

@boy.room Meet Blake, 28, Buchwick, NY #comedy #funny #series #nyc #tv #messy #apartmenttour #boys ♬ original sound – Boy Room

Τα παραδείγματα της Coster, αν και ακραία, αντικατοπτρίζουν μια υπάρχουσα τάση. Στον κόσμο των υπνοδωματίων των ανύπαντρων ανδρών, η ηλικία φαίνεται να μην έχει σημασία, καθώς πολλοί εργένηδες συνεχίζουν να υιοθετούν μια νεανική, ακατάστατη αισθητική που θυμίζει τα εφηβικά τους χρόνια. Πολλά εργένικα σπίτια έχουν διατηρήσει μια μινιμαλιστική, φοιτητική διακόσμηση. Αντί για καλαίσθητη επίπλωση και καθαρούς, οργανωμένους χώρους, η εικόνα περιγράφεται καλύτερα από πρόχειρα έπιπλα, μισοσκισμένες αφίσες και ένα χαοτικό μιξ πλυμένων (;) και απλύτων.

Οι τύποι «αγορίστικου δωματίου» είναι βασικά δύο. Ο πρώτος είναι η αληθινή εφηβική εμπειρία – ένα εντυπωσιακό επίπεδο ακαταστασίας, που μοιάζει σαν να έχει μόλις χτυπήσει ανεμοστρόβιλος ή σαν να μπήκαν κλέφτες. Σωροί αντικειμένων εκρήγνυνται από κάθε άνοιγμα- κούπες τσαγιού πέντε ημερών ή πιάτα με κρούστες πίτσας μαζεύουν σκόνη και μια πλούσια επικάλυψη μούχλας. Ο δεύτερος τύπος θυμίζει έναν χαρακτήρα όπως ο Patrick Bateman και ταυτίζεται με έναν αυστηρό, χωρίς προσωπικότητα χώρο, που μοιάζει μονίμως ημιτελής. Στον αντίποδα της ακαταστασίας, εδώ έχουμε σχεδόν ανύπαρκτη διακόσμηση, με άδειους τοίχους και επιφάνειες, χωρίς κανένα αντικείμενο ή διακοσμητικό που να προδίδει το παραμικρό για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη. Μοιάζουν μονίμως σαν να μετακόμισαν μόλις, ακόμα και μετά από πέντε χρόνια. Σε κάποια γωνιά, μπορεί να υπάρχει μόνιμα ένα αμάζευτο κουτί, που δεν τολμάς να κοιτάξεις μέσα, μήπως κι έχει κανένα ανθρώπινο κεφάλι κι ενδεχομένως ένα νεκρό φυτό, που λειτουργεί σαν υπενθύμιση ότι η ζωή είναι εφήμερη.

Πότε, όμως, αλλάζει η εικόνα;

Ακούγεται τετριμμένο, αλλά όλα δείχνουν ότι η «ενηλικίωση» σε ό,τι αφορά στη διαμόρφωση του σπιτιού συμβαίνει όταν τελικά ένας άνδρας συγκατοικεί με μια γυναίκα. Τότε, συμβαίνει μια αλλαγή στις ισορροπίες εντός του σπιτιού. Ένα χέρι καθοδήγησης κατευθύνει τα πράγματα, αποκαλύπτοντας ότι εξακολουθεί να υπάρχουν έντονες διαφορές φύλου στα πρότυπα διαβίωσης και την προσωπική φροντίδα.