Σίγουρα έχεις δει μια ταινία, ένα διαφημιστικό σποτ, κάτι τέλος πάντων με την εξής εικόνα: Ένα ζευγάρι μπαίνει στο αεροδρόμιο, κοιτάει τον πίνακα αναχωρήσεων, διαλέγει έναν προορισμό και φεύγει. Έτσι απλά, χωρίς σχέδια, χωρίς οργάνωση, χωρίς προγραμματισμό. Αυθόρμητα. Μοιάζει συναρπαστικό, έτσι δεν είναι;

Στην πραγματική ζωή, βέβαια, ο αυθορμητισμός δεν είναι πάντοτε ο επιθυμητός δρόμος. Οι ζωές μας είναι γεμάτες: Γεμάτες κόσμο, υποχρεώσεις και τόσα άλλα. Ορισμένοι δε μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς λεπτομερές και οργανωμένο σχέδιο για όσα έχουν να κάνουν μέσα στη μέρα τους και αποδιοργανώνονται εντελώς όταν καλούνται να αλλάξουν τα σχέδιά τους και να αποφασίσουν κάτι αυθόρμητα. Ο αυθορμητισμός, λοιπόν και η ασάφεια δεν είναι για όλους και για όλα.

Κι όμως, τώρα τελευταία, αυτή η ασάφεια φαίνεται να κυριαρχεί, ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό τουλάχιστον αποτυπώνεται σε μια «βροχή» μηνυμάτων, που κατακλύζουν τις κοινωνικές πλατφόρμες, με τις γυναίκες να παραπονιούνται για το φαινόμενο «αυθόρμητοι άνδρες», που τις κρατά σε μια μόνιμη αίσθηση αβεβαιότητας και δυσαρέσκειας. «Με τρελαίνει και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο» γράφει χαρακτηριστικά η @emilybihl.

«Υπάρχουν πολλοί άντρες που χάνουν τη μπάλα με τις γνωριμίες… σου ζητούν να βγείτε και, τελικά, αυτό δε συμβαίνει ποτέ. Στην αρχή, νόμιζα πως έκανα κάτι λάθος, αλλά πλέον έχω αποστασιοποιηθεί από αυτό και απλώς το βρίσκω ενοχλητικό», λέει η Erin Resnick, μιλώντας στο Bustle, υποστηρίζοντας πως πρόκειται για ένα αρκετά συχνό μοτίβο στις σύγχρονες σχέσεις.

Πώς εξηγείται αυτό το φαινόμενο;

Ο Nick Notas, ειδικός σε θέματα σχέσεων και ο Jared Freid, οικοδεσπότης του podcast «U Up?» πιστεύουν ότι φταίει η κουλτούρα που κανονικοποιεί το ghosting και τα αόριστα σχέδια. «Οι άνδρες λατρεύουν τα ασαφή σχέδια», λέει ο Freid. «Οι εφαρμογές γνωριμιών φτιάχτηκαν από άνδρες, έτσι ώστε άλλοι άνδρες να έχουν πρόσβαση σε μια πληθώρα επιλογών, χωρίς τον κίνδυνο αποτυχίας…Πολλοί άνδρες γνωρίζουν ότι μπορούν να εξασφαλίσουν ένα ραντεβού, αλλά όταν έρθει η ώρα, δεν έχουν την ενέργεια να το κάνουν».

Υπάρχει, άλλωστε, και η διάσταση του αγνώστου που συμβάλλει στην πρακτική αυτή: Ο άνθρωπος με τον οποίο επικοινωνείς σε μια πλατφόρμα είναι άγνωστος, επομένως δε νιώθεις την ηθική υποχρέωση να τηρήσεις την υπόσχεσή σου για μια συνάντηση, όπως ίσως θα συνέβαινε με ένα γνωστό σου πρόσωπο.

Οι Freid και Notas συμφωνούν: «Ναι, υπάρχουν κακοί τύποι εκεί έξω, που πραγματικά δεν νοιάζονται για την ταλαιπωρία και την απογοήτευση των γυναικών, και ναι, υπάρχουν γυναίκες που περιμένουν από έναν άντρα να κάνει τα πάντα γι’ αυτές, αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε απλώς εξαντλημένοι swipers, που έχουν κολλήσει σε ένα αλγοριθμικό σύστημα εφαρμογών γνωριμιών, που, αντί να διευκολύνουν, δείχνουν να έχουν δυσκολέψει τις σχέσεις περισσότερο από ποτέ».

Τα σύγχρονα ραντεβού περιπλέκονται, επίσης, από τις μεταβαλλόμενες προσδοκίες των δύο φύλων. Ιστορικά, οι άνδρες κυνηγούσαν τις γυναίκες, αλλά δεν βρισκόμαστε σε μυθιστόρημα της Τζέιν Όστιν. Τα βιβλία για ραντεβού συμβουλεύουν τις γυναίκες να το παίζουν δύσκολες. Αυτό, όμως, δε φαίνεται τελικά να ενθουσιάζει τους άνδρες, αφού, σύμφωνα με τον Notas, το πιο συνηθισμένο παράπονο των ανδρών είναι ότι οι γυναίκες δεν δείχνουν ενθουσιασμό. «Αν μια γυναίκα δεν επιδεικνύει προθυμία να συναντηθούμε, είναι απίθανο να σκεφτώ μια σοβαρή σχέση μαζί της», εξομολογείται ο Daniel.

Και το ερώτημα είναι: Μήπως οι γυναίκες πρέπει επιτέλους να πάρουν πρωτοβουλία;

«Μου αρέσει πολύ όταν μια γυναίκα μου ζητάει να βγούμε ή κάνει σχέδια. Είναι τεράστια ανακούφιση όταν δεν χρειάζεται να προγραμματίσω τίποτα και μπορώ απλώς να είμαι μαζί της», λέει ο Paul.

Ο Freid, από την πλευρά του, πιστεύει ότι αυτό το χάσμα στην επικοινωνία μπορεί να μικρύνει αν δώσουμε στους ανθρώπους τα εργαλεία που χρειάζονται για να αισθανθούν καλά. «Μπορείς για παράδειγμα να πεις: ‘Θα ήθελα πολύ να πάμε για ένα ποτό, ίσως την Τετάρτη ή την Πέμπτη. Οργάνωσε μια έξοδο και είμαι μέσα’. Έτσι, τους έχεις δώσει όλα τα κομμάτια. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να τα συναρμολογήσουν».