Από την εμπειρία μου με την εγκυμοσύνη και τη γέννα, μπορώ να πω με σιγουριά, πως οι γυναίκες τείνουν να μιλούν για την εμπειρία της γέννας με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Άλλες είχαν καλή εμπειρία, για άλλες ήταν τραυματική. Και αυτή είναι η αλήθεια. Για την καθεμία η εμπειρία της γέννας είναι πολύ διαφορετική. Ακόμα κι αν έχουν παραπάνω από ένα παιδί, η κάθε γυναίκα θα σου πει και κάτι διαφορετικό. Εγώ ανήκω στις τυχερές, καθώς η εμπειρία μου ήταν κάτι παραπάνω από θετική.
Φυσικά και είχα άγχος, φυσικά και βίωσα πόνους, φυσικά και φοβήθηκα. Αλλά αν με ρωτήσεις, σε γενικές γραμμές η εμπειρία μου δεν ήταν τρομακτική. Αν μπορούσα να το περιγράψω κάπως θα ήταν κατά λέξη “ο φόβος του αγνώστου”.
Δεν είχε καμία σχέση με όσα πολλοί καλοθελητές προσπαθούσαν να μου πουν, λογικά για να με φρικάρουν, αλλιώς δεν μπορώ να το εξηγήσω.
Γέννησα τον Αύγουστο του 2020. Εν μέσω πανδημίας. Και ενώ αυτό είναι από μόνο του τρομακτικό, με έναν τρόπο με ανακούφισε που δεν επικρατούσε πανικός στο μαιευτήριο. Καθώς ήταν Δεκαπενταύγουστος, το μαιευτήριο ήταν κυριολεκτικά άδειο. Και αυτό ήταν ένα εξαιρετικά καλό σενάριο.
Σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα ακούσει κάθε είδους άποψη, εννοείται χωρίς να ρωτήσω ποτέ. Και είχα εννοείται ακούσει κάθε είδους τρομακτική εμπειρία για τον τοκετό. Όχι και ό,τι καλύτερο να προσθέτεις στο ήδη μπόλικο άγχος μίας γυναίκας.
Ιστορίες για επιπλοκές, πόνους και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Άκουγα απόψεις για την καισαρική, για την επισκληρίδιο, για τους γιατρούς, τις μαίες. Όλοι νόμιζαν πως μπορούσαν να έχουν άποψη χωρίς να ερωτηθούν.
«Μην κάνεις επισκληρίδιο, ο πόνος είναι το χέρι που σπρώχνει το μωρό», άκουσα κάποια στιγμή και ναι, εκνευρίστηκα, γιατί δεν ρώτησα κανέναν την άποψή του. Και ποιος τους ρώτησε τέλος πάντων;
«Κι αν κάτι δεν πάει καλά για μένα ή το μωρό;». Όσο κι αν δεν το ήθελα οι σκέψεις αυτές μου έκαναν συχνά παρέα. Φόβοι που θα μου πεις, υπάρχουν πάντα κι είναι φυσιολογικό, αλλά σίγουρα κάθε καταστροφολογική άποψή τους γιγάντωνε κι εγώ ήθελα απλά να χαρώ την εγκυμοσύνη μου.
Ούσα και τρομακτικά αγχώδης από τη φύση μου, καταλαβαίνεις πως δεν ήθελα και πολύ. Οπότε έλεγα πως όταν φτάσει η ώρα, η κρίση πανικού θα ήταν μονόδρομος. Τελικά δεν έγινε έτσι.
Στις 14 Αυγούστου κατά τις 23:00 μου έσπασαν τα νερά και δεν πανικοβλήθηκα, όπως πίστευα. Αντ’ αυτού έκανα ένα μπάνιο και ξεκινήσαμε για το μαιευτήριο. Ήμουν πολύ πιο ήρεμη απ΄ όσο περίμενα. Κι ενώ η διαδικασία μού ήταν άγνωστη, με έναν τρόπο αυτό με βοήθησε. Σκεφτόμουν πως πάμε όπως μας πάει και βλέπουμε.
Στις 15 Αυγούστου γύρω στις 12 το πρωί γέννησα. Φυσιολογικά, γιατί με ρώτησαν τόσοι πολλοί.
Δεν σκεφτόμουν καμία από τις γνώμες των άλλων, καμία από τις εμπειρίες τους, ήμουν επικεντρωμένη μόνο σε αυτό που έπρεπε έτσι κι αλλιώς να κάνω. Και ήθελα να το κάνω όσο καλύτερα μπορούσα και για μένα και για το μωρό. Οπότε ακούσια δεν είχα καμία αρνητική σκέψη.
Πόνος; Ναι φυσικά και υπάρχει.
Υπάρχει και καθεμία από εμάς τον βιώνει εντελώς διαφορετικά, αλλά υπάρχει κι η επισκληρίδιος. Που δεν ξέρω γιατί την έχουμε δαιμονοποιήσει. Φυσικά πάντα με τις οδηγίες του γιατρού. Αλλά θα σου πω και κάτι που μου είπε η μαμά μου σε μία συζήτηση και τότε δεν την πίστευα. Τον πόνο τον ξεχνάς σχεδόν αμέσως.
Πολλοί, όπως σου είπα, με ρώτησαν αν γέννησα φυσιολογικά ή με καισαρική. Φυσιολογικά γέννησα, αλλά επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έχουμε δαιμονοποιήσει την καισαρική και κάνουμε τις γυναίκες που γέννησαν με καισαρική να νιώθουν πως κάτι έχουν κάνει λάθος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με ρώτησαν αν θήλασα, αν θα θηλάσω, αν θέλω να θηλάσω.
Κι η απάντηση μου πάντα ήταν πως αν μπορέσω έχει καλώς. Ήξερα πως κι εκεί θα υπάρξουν απόψεις. Ευτυχώς τις απέφυγα αριστοτεχνικά, γιατί στην εγκυμοσύνη με πανδημία δεν έβλεπα ψυχή. Οπότε και το να μη σηκώσω το τηλέφωνο αν δεν ήθελα να συζητήσω ήταν εύκολο.
Τείνουμε όμως να πιέζουμε τις γυναίκες, τις μέλλουσες μαμάδες, τις ήδη μαμάδες -αλλά ακόμα κι αυτές που δεν θέλουν να γίνουν μητέρες- με κάθε δυνατό τρόπο.
Σε μία ήδη πολύ αγχωτική περίοδο στη ζωή μίας γυναίκας, μάλλον κάποιοι σκέφτονται «χμμ, τι είναι λίγο άγχος ακόμα».
Δεν είμαι σίγουρα ο κατάλληλος άνθρωπος για να σου δώσει συμβουλή, μπορώ να μοιραστώ μόνο κομμάτια της δικής μου εμπειρίας. Αλλά αν υπάρχει ένα πράγμα που σίγουρα μπορώ να σου πω, είναι να μην ακούς. Ακόμα κι αν κάποιος θελήσει σώνει και ντε να σε “συμβουλεύσει”, πες “όχι ευχαριστώ” και προχώρα παρακάτω.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η μόνη άποψη που έχει σημασία στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό, είναι η δική σου και του γιατρού σου.
Εγώ θα σου πω μόνο να κάνεις αυτό που αισθάνεσαι κι ότι σου χαλάει τη ζαχαρένια να το μπλοκάρεις. Είτε είναι άνθρωπος, είτε είναι άποψη. Σε καμία περίοδο της ζωής σου δεν χρειάζεσαι παραπάνω άγχος απ’ όσο ήδη έχεις. Πόσο μάλλον στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό σου.
Η αλήθεια σου δεν θα μοιάζει με καμία άλλη και η εμπειρία σου θα είναι μοναδική. Δεν θα είναι όλα ρόδινα, αλλά πίστεψε με θα είναι όλα πανέμορφα. Όσο δύσκολα κι αν είναι ή αν σου λένε ότι θα είναι. Η αφιλτράριστη αλήθεια μία γέννας, δεν είναι αυτή που θα ακούσεις ή θα διαβάσεις.
Είναι η δική σου αλήθεια. Κι είναι σεβαστή, όπως κι αν τη βιώνεις.
first published: 15.12.2021
