Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη περιστατικού ενδοοικογενειακής βίας, παρακολουθώντας με έκπληξη (;) τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση. Ο λόγος που το συγκεκριμένο περιστατικό έλαβε τόση έκταση και απασχόλησε το δημόσιο λόγο είναι, φυσικά, ότι οι πρωταγωνιστές του είναι επώνυμοι. Αυτό ακριβώς το στοιχείο ήταν καθοριστικό για όσα ακολούθησαν.

Τα γεγονότα είναι, λίγο – πολύ γνωστά: Ένας άνδρας, σε μια κρίση ζήλιας, γρονθοκόπησε βάναυσα τη σύζυγό του μέσα στο αυτοκίνητό τους. Ο ακριβής λόγος δεν είναι γνωστός. Αλλά ξέρεις κάτι; Δε μας ενδιαφέρει κιόλας. Γιατί, όποια κι αν είναι η αιτία, δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση αυτή την ακραία πράξη βίας. Μετά από έναν άγριο ξυλοδαρμό διαρκείας και πολλά παρακάλια προς τον σύζυγό της να τη λυπηθεί και να τη μεταφέρει σ’ ένα νοσοκομείο, η γυναίκα κατέληξε σε μια κλινική σε σοβαρή κατάσταση. Μέσα στην όλη τραγικότητα αυτού που της συνέβη, υπήρξε και κάτι καλό: Ο γιατρός και η νοσοκόμα που την εξέτασαν ήταν οι καλοί της άγγελοι, οι από μηχανής θεοί, που κατάλαβαν πως τα τραύματά της δεν οφείλονται σε πτώση από σκάλα, όπως αρχικά υποστήριξε, αλλά σε ξυλοδαρμό. Οι αντιδράσεις ήταν ακαριαίες: Ειδοποιήθηκε η αστυνομία και ο άνδρας συνελήφθη.

Ως εδώ, όλα δυστυχώς γνώριμα και χιλιοακουσμένα. Όσα ακολούθησαν, όμως, ίσως ήταν εξίσου -αν όχι περισσότερο- βίαια, αφήνοντάς μας για μία ακόμη φορά με το στόμα ανοιχτό, σοκαρισμένους και ανήμπορους να διανοηθούμε πώς γίνεται να μιλάμε ακόμη για το αυτονόητο.

Ο άνδρας αφέθηκε την επομένη της σύλληψής του ελεύθερος, προκαλώντας εύλογες απορίες, ακόμη και στα όργανα της δικαιοσύνης. Μοιραία σκέφτεται κανείς ότι στην απελευθέρωσή του ρόλο έπαιξε το όνομα και η επαγγελματική του ιδιότητα. Αξίζει, δε, να σημειωθεί ότι, ως από τραγική ειρωνεία, ο εν λόγω άνθρωπος έχει υπερασπιστεί στο παρελθόν θύματα βίας, ενώ είναι πατέρας τριών κοριτσιών (άραγε πώς θα ένιωθε αν οι κόρες του βρίσκονταν στη θέση της συζύγου του από κάποιον άλλον νταή;).

Η επόμενη ημέρα, λοιπόν, βρίσκει μια γυναίκα βαριά τραυματισμένη σωματικά και διαλυμένη ψυχικά, τρία παιδιά που θα υποστούν τις συνέπειες αυτού του περιστατικού και έναν ένοχο που «έπεσε στα μαλακά». Χρειάζεται να πούμε άλλα για να γίνει κατανοητό ποιος βρίσκεται στην πραγματικά τραγική θέση; Λογικά όχι.

Ή μήπως ναι; Γιατί, παρά το προφανές του πράγματος, είδαμε μια (άνευ προηγουμένου;) ενασχόληση με τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται τώρα ο θύτης (πολλά τα ερωτηματικά). Ακούσαμε στα τηλεοπτικά παράθυρα να εκτυλίσσονται συζητήσεις επί συζητήσεων για το πλήγμα που θα υποστεί η καριέρα του, για το πώς μια «κακή στιγμή» θα του στοιχίσει την οικογένειά του, την ίδια στιγμή που μια γυναίκα περιέγραφε ότι κόντεψε να πνιγεί από τα ίδια της τα αίματα (αν διαβάσεις την κατάθεσή της, θα νιώσεις έναν κόμπο στο στομάχι). Ακούσαμε χαρακτηριστικά τη φράση: «Έχει ανδρικά χαρακτηριστικά. Υπερβολική η δίωξη, κακές στιγμές έχουν όλοι».

Και μόνο μία ερώτηση μας έρχεται στο μυαλό: Αλήθεια τώρα;

Διάβασα πολλές φορές αυτή τη φράση, για να συνειδητοποιήσω ότι όντως ειπώθηκε. Κι ύστερα σκέφτηκα: Φαντάσου τι θα γινόταν αν όλοι σκέφτονταν έτσι. Θα άνοιγε η πόρτα του χάους. Καθένας θα μπορούσε να μετατραπεί σε τέρας και να το αποδώσει στην «κακή στιγμή» ή τα «ανδρικά χαρακτηριστικά».

Και, τελικά, όλο αυτό μας αφήνει πληγωμένους κι εξαντλημένους. Γιατί συνειδητοποιούμε ότι εξακολουθούμε να είμαστε μακριά από το στόχο. Γιατί ακόμη θεωρούμε ότι είναι εντάξει να ακούγονται τέτοια πράγματα. Γιατί αυτά που ακούσαμε μας πλήγωσαν τόσο, όσο και το ίδιο το περιστατικό.

Ταυτόχρονα, όμως, όσα ειπώθηκαν μας προκαλούν οργή. Μια οργή παραγωγική, που θα γίνει η δύναμή μας για να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Μέχρι να μη χρειάζεται πια.