Οι περισσότεροι από εμάς ξεκινούν την ημέρα τους, παρατείνοντας την αφύπνιση του κινητού τους τηλεφώνου για λίγα λεπτά ακόμη… Αρκετοί φροντίζουν να ξυπνούν λίγο νωρίτερα είτε για να απολαύσουν στο έπακρο το πρωινό ντους και στη συνέχεια το πρωινό τους συνοδευόμενο με την ανάγνωση των κυριότερων ειδησιογραφικών τίτλων της ημέρας. Άλλοι προκειμένου να ξεκινήσουν πιο ενεργητικά την ημέρα τους, ρυθμίζουν την αφύπνιση τους αρκετά νωρίτερα ώστε να μπορέσουν να ασχοληθούν με την πρωινή τους γυμναστική. Τόσες πολλές αποφάσεις-επιλογές, πριν καν προλάβουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να σηκωθούμε από το κρεββάτι…

Έχετε ποτέ σας αναρωτηθεί πόσο λεπτή είναι άραγε αυτή η γραμμή που διαχωρίζει και διαφοροποιεί το αποτέλεσμα των πράξεων μας, με βάση όχι τις επιλογές αλλά τις απορρίψεις μας; Κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφησης, εξίσου σημαντικό για το τελικό συνολικό αποτέλεσμα, δεν είναι μόνο ότι επιλέχθηκε να μείνει εντός κάδρου, αλλά και όχι απορρίφτηκε. Είναι αυτή η απειροελάχιστη, μηδαμινή, “άνευ σημασίας” λεπτομέρεια που τελικά μας οδήγησε στο να την αφήσουμε εκτός, ανάμεσα δυο φαινομενικά “ίδια” καρέ.. Εκείνη η απόχρωση του κραγιόν, που σε μια φωτογράφηση μόδας, δεν “έδινε” αυτό που ο στιλίστας είχε στο μυαλό του.. Εκείνο το άρωμα που ενώ μύριζε όπως ακριβώς η όσφρηση μας επιθυμούσε, κατά την επαφή με το ph του δέρματος μας, εξασθενούσε αρκετά η ένταση του.

Η βαρύτητα της απόρριψης είναι ίσως σημαντικότερη από αυτή της επιλογής. Σκεφτείτε τον εαυτό σας κάθε φορά που για επιθυμούσατε να αναζητήσετε ένα νέο χόμπι, μια νέα καλλιτεχνική δραστηριότητα, ένα νέο σε περιεχόμενο βιβλίο, ένα εντελώς διαφορετικό στιλ ντυσίματος.. Πρόκειται για μια κατάσταση εξερεύνησης “αχαρτογράφητων υδάτων” που είτε λόγω περιορισμένου χρόνου είτε λόγω ανασφάλειας απέναντι στο “άγνωστο”, καλούμαστε να απορρίψουμε και να επιλέξουμε… Η πρώτη κίνηση όλων μας σε κάθε “πρόβλημα” που αναζητά λύση, είναι να απορρίψουμε ότι φαινομενικά δεν μας “κολλάει”, έτσι ώστε να φτάσουμε σε ένα σημείο που το φάσμα των λύσεων θα περιορίζεται στις 30 και όχι 360 μοίρες.

Μια αισθητική αντίληψη, μεταβαίνει από μινιμαλιστική σε μαξιμαλιστική από την υιοθέτηση ή την απόρριψη επιπλέον πινελιών, κάθε ντύσιμο χαρακτηρίζεται ως υπερβολικό ή “φτωχό” από το πλήθος το όχι και των ναι που ο κάθε υποψήφιος θα εκφράσει. Μια ολόκληρη αντίληψη σχετικά με τους καλούς τρόπους, καθορίζεται σε μεγαλύτερο βαθμό από την απόρριψη κάποιων εκφράσεων και λέξεων παρά από την επιλογή και χρήση τους. Η διάθεση και η πρόθεση για συνεχή βελτίωση και εξέλιξη, αποτελούν σαν κύριο χαρακτηριστικό την επιλογή της απόρριψης κάθε συνήθειας που είναι συνυφασμένη με τη ρουτίνα και τη “κοινή” λογική.

Αν το καλοσκεφτούμε, οι απορρίψεις μας είναι αυτές που μας δίδαξαν περισσότερο από τις επιλογές μας. Τα όχι, πέρα από καριέρες, διαμορφώνουν και κάτι πολύ ουσιαστικότερο, προσωπικότητες. Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, που ο καθένας από εμάς έχει την πολυτέλεια της επιλογής και της απόρριψης σε μια συχνότητα πολλαπλάσια από ότι οι παλαιότερες γενιές είχαν, ίσως το πιο θεμελιώδες να έγκειται στο γιατί και όχι στην απόφαση. Ίσως αυτό να αποτελεί την προσωπική σφραγίδα του καθενός, ενάντια στην καθημερινή “ανωνυμία” χιλιάδων μηνυμάτων όπου η υιοθέτηση είναι σαφέστατα και ευκολότερη αλλά και λιγότερο “επώδυνη” σαν διαδικασία, από ότι η απόρριψη. Άλλωστε ο λόγος που κάποιος (θεωρητικά τουλάχιστον) υποστηρίζει οτιδήποτε, καθορίζεται από το πλήθος και την ένταση που απορρίπτει όλα τα υπόλοιπα..