Γεννήθηκες στην αρχή του 21ου αιώνα, στην αρχή της χιλιετίας. Παιδί των 00s, του ευρώ, της τεχνολογίας, των αθλητικών και μουσικών επιτυχιών, της κρίσης, των μνημονίων, της όποιας ανάκαμψης και της κάποιας πανδημίας.
Μόλις στην αρχή του αιώνα και έχεις δει περισσότερα από όσα έχουν δει δυο γενιές μαζί
Γι’ αυτό κι έχεις χαρακτήρα, θέση, διαφορετικότητα και έναν λόγο που αποτελείται από ένα περίεργο κράμα. Ένα κράμα απόψεων επί πάσης φύσεως θεμάτων μαζί με αποφθέγματα και σοφίες αξεπέραστων τηλεοπτικών μορφών. Αν θυμόσουν τόσο εύκολα και την ιστορία θα ήσουν πρώτος, όπως θα σου έλεγε και η μάνα σου. Πού να ήξερε πως με τον δικό σου τρόπο έμαθες Αντιγόνη (βλ. Κωνσταντίνου κ’ Ελένης), χορικά και κείμενα αρχαίων κλασικών (βλ. Δύο Ξένοι). Γνώρισες την πολιτική ιστορία από την εποχή της μεταπολίτευσης και μετά (βλ. Οι Στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη). Και τέλος αντιλήφθηκες τη σπουδαιότητα του καλού σε αυτή τη ζωή(βλ. Παρά Πέντε).
Για τη γενιά σου η τηλεόραση ήταν πολλά περισσότερα από μία παρέα, όμως τώρα την αποφεύγεις και ξέρεις πολύ καλά τον λόγο
Έχεις ανάγκη να σε βρεις μέσα της, αλλά όσο κι αν προσπαθείς βλέπεις μόνο κακές σου απομιμήσεις. Ρόλοι γραμμένοι από μεγάλους για μικρούς που χάθηκαν κάπως στη μετάφραση. Διάλογοι που λέει κάθε θείος που θέλει να κάτσει με τη νεολαία. Σου λένε πως έτσι είσαι. Μονόχρωμος, μονοδιάστατος, μόνος. Έφηβοι που δεν αντιλαμβάνονται ούτε στο ελάχιστο την έννοια της φιλίας. Διαμορφώνουν σχέσεις με όμοια άτομα μόνο για παρέα και chat. H μοναδική τους ανησυχία είναι η φήμη και η αποδοχή στο σχολείο και τα social media. Το όποιο κοινωνικό-πολιτικό θέμα τους είναι αδιάφορο, έχουν όλοι τα ίδια θέλω και προφανώς δεν στοχεύουν σε κάτι ουσιαστικό στη ζωή τους.
Το να θίξεις το θέμα της διαφορετικότητας, της πολυχρωμίας και της ελευθερίας σου φαίνεται αστείο
Δεκαετίες τώρα που η ιδιωτική τηλεόραση επικρατεί στη μυθοπλασία το πρότυπο είναι ένα και η συνταγή γνωστή. Ούτε μίση μονάδα τηλεθέασης δεν πρόκειται να θυσιαστεί για να βρεις εσύ τη φωνή σου στο γυαλί. Σου λένε πως είσαι ένα πράγμα. Το γνωστό. Το κανονικό. Κι ας είσαι χίλια διαφορετικά πρόσωπα σε ένα, κι ας έχεις μέσα σου πληθώρα χαρακτηριστικών, κι ας αγαπάς με τον δικό σου ξεχωριστό τρόπο. Εκείνοι δεν σε κοιτούν πραγματικά, γι’ αυτό αντί για βάθος βλέπουν νεύρα και ορμόνες. Κορίτσια που υστεριάζουν επειδή τελείωσε η λακ, αγόρια που μοιάζουν με έρμαια των σεξουαλικών τους επιθυμιών. Πώς μας δείχνουν έτσι, σκέφτεσαι. Δεν μιλάμε έτσι. Δεν μας ανησυχούν μόνο αυτά. Η λύση είναι μονόδρομος.
