Πριν δύο μήνες γνώρισα κάποιον. Ενθουσιώδης όπως είμαι από φυσικού μου, η πιθανότητα εύρεσης του έρωτα με έκανε να χαμογελάω όλη την ώρα σαν χαζοχαρούμενη και να θέλω να μοιραστώ με όλο τον κόσμο τη χαρά μου αυτή, από τις κολλητές μέχρι και τον φούρναρη της γειτονιάς. Και σε όσους δεν το είπα, το κατάλαβαν από μόνοι τους (είναι αυτό το εκφραστικό μου πρόσωπο βλέπεις!).

Όσο πέρναγαν οι μέρες και γνωριζόμασταν περισσότερο με το αμόρε, τόσο και πιο συχνά ήταν τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα από φίλους και γνωστούς για να μάθουν τις καυτές εξελίξεις. Στην αρχή μοιραζόμουν με λεπτομέρειες τις εμπειρίες μου μαζί του, τα μέρη που με πήγε, τι λέγαμε, πώς μου φερόταν και όλα αυτά τα ωραία που σε κάνουν να ξεχνάς ότι έχεις πατήσει τα τριάντα και σε γυρνάνε πίσω στα εφηβικά χρόνια.

Όταν όμως έτυχε κάποια στιγμή να αναφέρω ότι δεν βγήκαμε μαζί ένα Σάββατο καθώς το αγόρι είχε κανονίσει ποτά με αντροπαρέα, κάτι που εμένα δεν με ενόχλησε, ξαφνικά ένιωσα μια αναστάτωση από κάποιους εκ των φίλων και των γνωστών. Αν θυμάμαι καλά η απορία που τους δημιουργήθηκε ήταν, “πώς είναι δυνατόν να είστε φρέσκο ζευγάρι και να προτιμά να βγαίνει με τους φίλους του Σάββατο βράδυ;“. Ίδια αντίδραση υπήρξε όταν τους είπα ότι λέγαμε για καλοκαίρι να πάμε μία εβδομάδα μαζί διακοπές και μία ο καθένας με την παρέα του.

Τελικά μείναμε μόνο στα λόγια για διακοπές, καθώς προλάβαμε και χωρίσαμε νωρίτερα για άλλους λόγους που αφορούσαν μόνο εμάς τους δύο. Και είναι αυτό το μόνο εμείς οι δύο που με προβλημάτισε αργότερα κάνοντας τον απολογισμό και την αυτοκριτική μου, όπως κάνω πάντα όταν μια σχέση δεν πετυχαίνει.

Λόγω του ενθουσιασμού μας, μπαίνουμε από μόνοι μας σε μια διαδικασία όταν γνωρίζουμε κάποιον να ενημερώνουμε τους πάντες για τα νέα. Λίγοι είναι όμως αυτοί που μένουν μόνο στην πληροφορία που λαμβάνουν και στη χαρά τους που μας βλέπουν έτσι, και δεν νιώθουν την ανάγκη να συμμετέχουν ή να επέμβουν σε όλο αυτό που μας συμβαίνει. Για τους πολύ κοντινούς, είμαι σίγουρη ότι είναι από ενδιαφέρον και φυσικά με νοιάζει η γνώμη τους, αλλά πολλές φορές νιώθω ότι η παρεμβατικότητα κάποιων είναι μεγαλύτερη από όση θα επιθυμούσα με συνέπεια να γίνεται αρκετά κουραστική και ενδεχομένως να με αποπροσανατολίζει.

Όταν μας ζητείται μία συμβουλή ή μια γνώμη είναι αρκετά δύσκολο να απαντήσουμε κρίνοντας με βάσει το άτομο που ερωτά. Σχεδόν πάντα κρίνουμε επηρεαζόμενοι από δικά μας βιώματα και πεποιθήσεις. Το να πετύχουμε να ακούσουμε κάποιον με προσοχή και να μπούμε με υπευθυνότητα στη δική του θέση, προϋποθέτει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, κάτι που ίσως λίγοι γνωρίζουν  και ακόμα λιγότεροι έχουν αναπτύξει.

Η κάθε σχέση απαρτίζεται από διαφορετικά άτομα, με διαφορετικές ανάγκες και κώδικες επικοινωνίας. Δεν είναι απαραίτητο να ανταλλάζετε μηνύματα για καλημέρα και καληνύχτα, να μιλάτε τρεις φορές στο τηλέφωνο, να βγαίνετε συνέχεια μαζί όπου σας καλούν, να κάνετε μόνο μαζί διακοπές και διάφορα άλλα τέτοια που από πληθώρα ανθρώπων θεωρούνται βασικά σε μια σχέση. Τους κανόνες της κάθε σχέσης τους ορίζουν τα δύο μέρη τους και αφορούν αποκλειστικά εκείνους και μόνο.

Οπότε αποφάσισα την επόμενη φορά που θα γνωρίσω κάποιον, όσο και να θέλω να το διαλαλήσω, να κρατήσω για μένα τον ενθουσιασμό και για εμάς τις στιγμές που μοιραζόμαστε. Δεν είναι ότι γίνομαι προληπτική και προσέχω το κακό το μάτι, απλά θέλω τον έλεγχο των συναισθημάτων μου να τον έχω εγώ, γιατί μόνο εγώ ξέρω πραγματικά τι με ενοχλεί και τι όχι στον σύντροφό μου. Οι υπόλοιποι είναι απ’ έξω και κρίνουν εκ του ασφαλούς, ξεχνώντας πολλές φορές τι υποχωρήσεις έχουν κάνει και εκείνοι προκειμένου να πετύχει η σχέση τους.