Αν με ρωτήσεις τι ψάχνω στα 30 μου, πέρα από όλα εκείνα που αφορούν την εργασία, την οικογένειά μου και τους φίλους μου, θα σου πω και μια ώριμη, υγιή, φυσιολογική σχέση με έναν άνθρωπο σαν και εμένα. Θα σου πω, ότι δεν είναι αυτοσκοπός μου ο γάμος και η οικογένεια, επιθυμία ναι, αυτοσκοπός όχι, αλλά μια ουσιαστική επαφή, πέρα από κανόνες και κοινωνικά πλαίσια. Ψάχνω έναν άνθρωπο να φτιάξουμε έναν κόσμο δικό μας, χωρίς φόβους και αναστολές, έναν κόσμο που θα μιλάμε τη δική μας γλώσσα και οι μόνοι κάτοικοί του θα είμαστε εμείς οι δύο.
Είναι αν θες η ωριμότητα πλέον της ηλικίας, η συνειδητοποίηση των αναγκών μου και η επίτευξη αυτογνωσίας σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, τόσο ικανοποιητικό ώστε να είμαι σίγουρη για το τι μου ταιριάζει και τι όχι.
Όσο περνάνε τα χρόνια παύω να κρίνω τους ανθρώπους, τους αποδέχομαι ειλικρινά για αυτό που είναι, απλά μέσα από τη γνωριμία μαζί τους, μπορώ πολύ πιο εύκολα και γρήγορα πια να αντιληφθώ αν μπορώ να συναναστραφώ μαζί τους και αν είμαστε συμβατοί ή όχι.
Είναι αν θες η πεποίθηση του δεν κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν που έχει γίνει βασική μου αρχή, οπότε αποδεχόμενη τον άλλο για αυτό που είναι, δεν επιτρέπω σε κανένα να μπει στη διαδικασία να αλλάξει εμένα. Γιατί μου αρέσει αυτό που είμαι. Αυτή θεωρώ ότι είναι η πηγή της ευτυχίας μου και κατά τη γνώμη μου αυτή θα έπρεπε να είναι η πηγή ευτυχίας όλων των ανθρώπων.
Μέσα από την γνωριμία με τον εαυτό σου και την αποδοχή και των καλών και των κακών του εκδοχών, η επίτευξη της προσωπικής ευτυχίας είναι σίγουρη.
Ξέρεις άργησα να με γνωρίσω. Έπρεπε να έρθω σε επαφή με πολλούς και εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους μεταξύ τους για να καταλάβω με ποιους νιώθω καλύτερα, με ποιους εκδηλώνομαι χωρίς σκέψη και προβληματισμό ώστε αυθόρμητα και αβίαστα να εκφράζεται ο πραγματικός εαυτός μου.
Είμαι σίγουρη βέβαια ότι όσο μεγαλώνω και μέσα από τις εμπειρίες που θα αποκτώ αλλά και τους ανθρώπους της ζωής μου, τόσο τους μόνιμους όσο και τους επισκέπτες, θα με γνωρίζω ακόμα καλύτερα και εύχομαι ειλικρινά να συνεχίζω να με εκπλήσσω είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα με τις αντιδράσεις μου, γιατί θα είμαι ένα βήμα πιο κοντά στη πλήρη, αν είναι εφικτή, αυτογνωσία.
Οπότε αν θα μπορούσα να τροποποιήσω την απάντηση στο τι ψάχνω στα 30 μου, θα έλεγα ότι ψάχνω έναν άνθρωπο που να με ψάχνει και εκείνος. Που να τον έχουν απασχολήσει και προβληματίσει τα ίδια πράγματα με μένα, που να έχει κλάψει και γελάσει για τους ίδιους λόγους που έχω κλάψει και γελάσει και εγώ, έναν άνθρωπο με συνείδηση του τι είναι, αλλά ταυτόχρονα σε διαρκή αναζήτηση αυτού, κάποιον που να μη φοβάται να εκτεθεί γιατί μέσα από την έκθεση μαθαίνεις τα όριά σου και να το ξέρει αυτό. Έναν άνθρωπο που θα ονομάσει τον κόσμο μας με το όνομά μου και εγώ με το δικό του.
