Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου, που είναι ικανές να σου κόψουν την ανάσα. Που σε κάνουν να νιώθεις πως γεννήθηκες μονάχα για να καταφέρεις να τις ζήσεις. Για να προστεθούν αργότερα σ’ εκείνη τη συλλογή από όμορφες και δυνατές αναμνήσεις. Εκείνες που θα’ χεις να θυμάσαι για χρόνια και θα αναπολείς νιώθοντας ένα νοσταλγικό χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπό σου.

Τέτοιες στιγμές, πίστεψέ με, δε θα υπάρξουν πολλές στη ζωή σου κι είμαι σχεδόν βέβαιη πως αν βάλεις τώρα τον εαυτό σου στη διαδικασία να ανατρέξει στο πρόσφατο ή στο μακρινό παρελθόν, θα συμπεριλάβεις στις πολύτιμες εκείνες στιγμές κι εκείνη του πρώτου φιλιού. Εκείνη τη μαγική στιγμή που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά άλλη, απ’ όσα στάδια κι αν περάσει η σχέση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Εκείνα τα τόσο δυνατά συναισθήματα που νιώθεις να σε κατακλύζουν και να ξεχύνονται από μέσα σου, σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα και που όσο κι αν προσπαθείς, δεν μπορείς να περιγράψεις με λέξεις. Καμιά άλλη επαφή και σωματική εκδήλωση αγάπης δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ εκείνη του φιλιού και κυρίως του πρώτου φιλιού. Εκείνου του αμήχανου και γεμάτο νευρικότητα, πρώτου φιλιού. Εκείνου του φιλιού, με το οποίο προσπαθείς να διεισδύσεις στον κόσμο ενός ανθρώπου, με έναν τρόπο τόσο μοναδικό, τόσο υπέροχο. Κι όσο κι αν προσπαθείς να προσδιορίσεις και να εξηγήσεις αυτό ακριβώς που συμβαίνει στο σώμα και το μυαλό σου τη στιγμή εκείνη, είναι σχεδόν αδύνατο να το καταφέρεις. Είναι άραγε εκείνη η ακατανίκητη έλξη για τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, που σε κάνει να μουδιάζεις ολόκληρος τη στιγμή που αισθάνεσαι τα χείλη του να πλησιάζουν τα δικά σου; Είναι αυτή η νευρικότητα κι η γλυκιά αμηχανία που νιώθεις, γιατί πρόκειται να ζήσεις κάτι εντελώς άγνωστο, κάτι καινούριο; Δεν ξέρω και δεν έχει κι ιδιαίτερη σημασία νομίζω. Το σίγουρο είναι πως σε εκείνα τα λίγα μόλις δευτερόλεπτα, νιώθεις όλες σου τις αισθήσεις να φτάνουν στο ζενίθ και να λειτουργούν στο έπακρο. Θαρρείς πως ο χρόνος κάνει παύση κι η γη σταματάει να γυρνάει. Όχι δεν είναι υπερβολή, αν κάποιος σου έλεγε τη στιγμή εκείνη πως η γη σταμάτησε να γυρίζει, θα το πίστευες. Γιατί το μόνο που έχει σημασία αυτή την ώρα είναι τα χείλη που νιώθεις κολλημένα επάνω στα δικά σου. Η ανάσα του άλλου που αισθάνεσαι να σε διαπερνάει και να φτάνει μέχρι τα πνευμόνια σου. Η μυρωδιά κι η υφή των χειλιών του που σε κάνουν να θες να μην σταματήσεις λεπτό. Όχι λεπτό, δευτερόλεπτο. Και καμιά σημασία δεν έχει αν εκείνο, το πρώτο φιλί, είναι γεμάτο από αμηχανία, άγχος και νευρικότητα, γιατί είναι σχεδόν βέβαιο πως θα είναι, μιας και τα χείλη αυτά που νιώθεις να καίνε τα δικά σου τώρα, μέχρι πριν από λίγο σου ήταν εντελώς άγνωστα. Το πάθος όμως είναι που μετράει τη στιγμή εκείνη, αυτό είναι που έχει σημασία και το αν θα  καταφέρετε μαζί να σταματήσετε το χρόνο. Αν θα μπορέσετε να κάνετε τη στιγμή αυτή να μοιάζει με αιωνιότητα.

Αν θα γίνει αυτό το φιλί μια δυνατή ανάμνηση που θα ‘χετε να θυμάστε για χρόνια. Τα λόγια δεν έχουν θέση εδώ. Το φιλί είναι αυτό που κάνει όλη τη δουλειά και να ‘σαι σίγουρος πως τα χείλη ξέρουν καλύτερα από ‘σένα. Δυο χείλη ποτέ δεν κάνουν λάθος. Εκείνα είναι που θα σε οδηγήσουν και θα σου δείξουν το σωστό δρόμο. Εκείνα είναι που θα αποφασίζουν το αν θα υπάρξει επόμενο ή όχι φιλί κι από εκείνο το πρώτο φιλί θα κριθεί για το τι θέση θα πάρει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή σου. Pic source: pinterest.com