Οι μεγαλύτερες γκάφες συμβαίνουν πάντα εκεί που δεν πρέπει, με εκείνους που δεν πρέπει και τη στιγμή που δεν πρέπει. Κοινώς, στη δουλειά και στα ραντεβού μας. Στις δύο πιο αμήχανες στιγμές της ζωής μας. Εκεί που θέλουμε να δείξουμε τον καλύτερό μας εαυτό και τρώμε τα μούτρα μας. Πανηγυρικά.
Ερωτευμένη μάλλον η Παυλίνα Κωνσταντάρα (με το 97,5)
Ο ύπνος ο γλυκός πήρε την Παναγιώτα Φελλούρη
Ας μην μακρυγορήσω. Με έχει πάρει ο ύπνος στη δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι: καθηγήτρια φυσικής. Μην αναρωτιέσαι πώς γίνεται. Γίνεται. Δικαιολογίες υπάρχουν. Ήταν 4 το μεσημέρι, μου είχε έρθει αυτή η γλυκιά νύστα των τέσσερις. Είχα στα πόδια το βιβλίο Φυσικής και απέναντι την μαθήτριά μου. ΔΙΑΒΑΖΑ δυνατά το μάθημα και αντιλαμβανομαι ότι έχω κλειστά τα μάτια και ότι κουτουλάω. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έλεγα ακριβώς και αν υπήρχαν αυτά που έλεγα στο βιβλίο. Θυμάμαι να ανοίγω τα μάτια και να κάνω τάχα μου δήθεν ότι μου ήρθε ζαλάδα. Η μαθήτρια ή ήταν πολύ διακριτική ή δεν κατάλαβε τίποτα γιατί κοιτούσε τα νύχια της. Σε αυτή την περίπτωση, ντροπή της. Κατά τα άλλα, ντρέπομαι.
Γαλλίδα από το χωριό η Όλγα Κασμά, δε τη ξέρεις
Ανοίγω το θέμα με χιουμοριστική διάθεση και με τη βεβαιότητα ότι όλοι μας έχουμε κάνει γκάφες στη δουλειά. Εγώ για παράδειγμα έχοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στα γαλλικά μου, τη περίοδο που δούλευα στη βιβλιοθήκη της σχολής μου βλέποντας ένα παιδί να ψάχνει βιβλία είχα όλη τη καλή διάθεση να τον εξυπηρετήσω μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν Γάλλος και είπα να εξασκήσω τα περίφημα γαλλικά μου (εμένα και στις Βρυξέλλες πανάθεμα με). Έτσι λοιπόν εφόσον ξεστόμισα κάτι μεταξύ πολλών “εεεε” και “αααα” στα γαλλικά ο τύπος με κοίταξε έντρομος και έφυγε. Πόσο awkward;
Στον αέρα η Φρόσω Πίνη
Δεν ξέρω αν το λες ακριβώς γκάφα ή γκαντεμιά (από αυτό άλλο τίποτα), αλλά το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό με τη λέξη «γκάφα» ήταν το εξής: στην εταιρεία που έκανα πρακτική, το πρώτο εξάμηνο του 2016 (όταν έλεγα ότι είναι καταραμένο έτος δεν με άκουγε κανείς) μιλούσα με κάμποσους για Δελτία Τύπου ή προσκλήσεις που στέλναμε εκ μέρους των πελατών μας, το αγαπημένο follow up. Όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν πως αυτό είναι το χειρότερό μου. Οι υπόλοιποι, μάθετέ το τώρα. Μία μέρα, λοιπόν, μιλούσα και με ραδιοφωνικούς παραγωγούς. Η τηλεφωνήτρια του σταθμού, όντας ελαφρώς στόκος, είχε την φανταστική ιδέα να με βγάλει στον αέρα και να μιλάω για το ακόμη πιο φανταστικό δελτίο τύπου του Public. Θα μπορούσα να καλέσω αργότερα, δεν ήταν τόσο επείγον. Προφανώς πέθανα στο γέλιο μετά. Εντάξει ντράπηκα και λίγο.
Το φαϊ του πρόεδρα έφαγε ο Γιάννης Μαργέτης
Στην προηγούμενη δουλειά μου δούλευα πολλές ώρες. Μιλάμε για στάνταρ 10ωρο που τουλάχιστον 3 στις 5 μέρες γινόταν 12ωρο… Οπότε μοιραία εκεί τρώγαμε. Μια φορά λοιπόν, ανοίγω το ψυγείο να πάρω το τάπερ με το φαγητό μου. Να σημειωθεί ότι την προηγούμενη μέρα είχα πάει από γονείς και είχα πάρει από εκεί φαγητό γιατί είχαν φτιάξει κάτι μπιφτέκια. Παίρνω λοιπόν ο δικός σου το τάπερ από το ψυγείο, το ανοίγω και βλέπω όχι μόνο μπιφτέκια, αλλά έναν οργασμό κοψιδίων. Λέω λοιπόν “ααααα ρε συ είχαν κάνει μπάρμπεκιου οι γονείς και ξηγήθηκαν αποφάγια”. Ε… τα έφαγα. Δηλαδή ρε σεις ποιος δε θα τα έτρωγε. Ε… και ήταν του πρόεδρα. Έφαγα το φαΐ του πρόεδρα! Αφού ρε σεις είχε ίδιο τάπερ τι να κάνω;; Ολόκληρος πρόεδρας δηλαδή φαντάστηκα ότι θα είχε ένα ιδιωτικό ψυγείο…
Φιλάκια από την Βασιλική Τσελέπη
Στο τέλος του τηλεφώνου έστειλα φιλάκια σε πελάτη!
Την ωραία κοιμωμένη έκανε μια πρωτοχρονιά ο Διονύσης Γουρνάς
Ανήμερα Πρωτοχρονιάς, στην προ-προηγούμενη δουλειά μου, δουλεύω πρωινή βάρδια, κοινώς 07:00-15:00. Σχεδόν άυπνος από το χτεσινοβραδινό ρεβεγιόν φτάνω στο γραφείο, αγκαλιές, φιλιά και ευχές με τους (επίσης άυπνους συναδέλφους). Στις 08:00 τρώω το πρωινό μου και αρχίζω να διαβάζω κάτι, μιας και δεν είχε δουλειά. Στο “άυπνος” πρόσθεσε και τον ζεστό κλιματισμό του χώρου. Ε, πήρα ένα power nap 3μιση (!) ωρών (κάτι μου έριξαν στο πρωινό, δεν γίνεται αλλιώς), όπου ξύπνησα σαν μετά από αναισθησία. Ευτυχώς στο μεσοδιάστημα δεν είχε προκύψει καμία βλάβη. Καλή χρονιά!
Τα 101 σκυλιά ψάχνει ακόμα η Γεωργία Κωτσιοπούλου
Είμαι 21, μόλις δεύτερη μέρα στη δουλειά, μου έχουν ζητήσει να πάρω την Κρουέλα τηλέφωνο και εγώ με αγωνία έχω ψάξει στην ατζέντα του γραφείου. Βρήκα την Κρουέλα και κάλεσα. Τη ζήτησα αλλά η απάντηση ήταν ένα μακρύ κενό. Η λύση στο μυστήριο είναι ότι Κρουέλα ήταν η αδερφή του αφεντικού που όλοι ακόμα και το αφεντικό έλεγαν Κρουέλα γιατί ήταν περίεργη και κάπως λίιιγο πιο αυστηρή από το κανονικό. Ευτυχώς τότε τα τηλέφωνα δεν είχα αναγνώριση κλήσης και η φωνή μου της ήταν παντελώς άγνωστη.
