Είναι γεγονός ότι ο χώρος κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας, ακολουθεί μια τροχιά γύρω από συγκεκριμένα ενδιαφέροντα και συνήθειες, έχοντας ως κύριο στόχο της τη εξέλιξη, διεύρυνση και εμβάθυνση των ήδη “γνωστών και διαδεδομένων” προορισμών της σκέψης. Όπως είναι αναμενόμενο, μέσα σε αυτό το πλήθος των ανθρώπων που στο σύνολο τους συνθέτουν το εν ενεργεία επαγγελματικό μωσαϊκό, συνυπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις γύρω από την “ποιότητα” και το ήθος του καθενός σε συνάρτηση με τη επιλογή του επαγγέλματος/ειδικότητας του.

Ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τη πρόθεση που τον διακατέχει στο να έχει ανοιχτό μυαλό και να προσεγγίζει την έννοια της διαφορετικότητας (άρα εκφραστικότητας) απαλλαγμένος από στερεότυπα και προκαταλήψεις, τείνει να διαμορφώνει μια ιδιοσυγκρασία. Κάθε ιδιοσυγκρασία, αντιμετωπίζει καθημερινά ένα πλήθος από ¨επιθέσεις¨ (αρνητικής ενέργειας, σωματικής κόπωσης, εγκεφαλικών και πνευματικών απαιτήσεων) που καλείται να αντιμετωπίσει προκειμένου να σταθεί και στη συνέχεια να εξελιχθεί. Η κοσμοθεωρία που ο καθένας από εμάς έχει φτιάξει στο μυαλό του, καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο, τις ιδέες, τους ανθρώπους, τα συναισθήματα και εννοείται το επάγγελμα του.

Κάθε επάγγελμα όσο ¨εξευγενισμένο¨ ή “υποτιμημένο” θεωρείται, χωρίζεται σε επαγγελματίες-ανθρώπους και ανθρώπους επαγγελματίες με την κυριότερη διαφορά ανάμεσα τους, στη κλίμακα των αντιλήψεων, των ηθών, των φιλοδοξιών και της “αγάπης” γύρω από αυτό που κάνουν. Σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν υποδειγματικοί επαγγελματίες και άλλοι που απλά υπηρετούν το αντίτιμο των χρημάτων της υπηρεσίας που παρέχουν. Η κριτική που ακολουθεί η κοινή γνώμη, είναι λίγο πολύ γνωστή, γενική και προβλέψιμη καταλήγοντας και κυρίως καλλιεργώντας ένα αόριστο συμπέρασμα της αρνητικής προσέγγισης.

Σε μια χρονική περίοδο που η κριτική είναι περισσότερο της μόδας από ότι η ίδια η μόδα, ίσως η αγάπη από μόνη της να αποτελεί μια καλή αφετηρία για τη διαμόρφωση μιας νέας νοοτροπίας. Η αγάπη, που διαφορετικά μεταφράζεται και ως μεράκι, πιθανότατα μέσα στην απλότητα της να περικλείει σαφείς απαντήσεις γύρω από την ενασχόληση του καθενός με οποιαδήποτε δραστηριότητα. Το μεράκι/ η αγάπη που εμπνέουν και οδηγούν κάθε σχεδιαστή στο να μεταφέρει τις σκιτσαρισμένες ιδέες του σε πραγματική συλλογή, όπως και την αναβίωση και μεταφορά μιας παλαιότερης δεκαετίας μόδας σε σύγχρονη. Στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι, κινούνται όλοι οι άνθρωποι και συνεπώς όλα τα επαγγέλματα όπως εκείνα του ζωγράφου, του μουσικόυ, ενός σεφ, ενός barista και γιατί όχι σε κάθε διδάσκαλο δημοτικού ή πανεπιστημίου, που συμβάλει απευθείας στην διαμόρφωση όχι μόνο μιας αντίληψης, αλλά μιας γενικότερης νοοτροπίας.

Η επιβίωση και διαχρονικότητα της μόδας, στάθηκε δυνατή από την συνεχή και αμείωτη τροφοδότηση της από το πανίσχυρο καύσιμο της αγάπης. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) η αγάπη για οτιδήποτε έχεις επιλέξει να κάνεις, αποτελεί το μοναδικό διαβατήριο για το επόμενο βήμα, το ανώτερο επίπεδο και την πιο εξελιγμένη σκέψη, εμβαθύνοντας έτσι περισσότερο στην πραγματική ουσία και όχι μόνο στα προφανή. Επιπλέον εξακολουθεί από πολλούς να θεωρείται ο αξιοκρατικότερος τρόπος διαχωρισμού των ανθρώπων ανάμεσα σε ερασιτέχνες, επαγγελματίες, οραματιστές και θρύλους.

Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό σας να επενδύει την αγάπη του πάνω σε οτιδήποτε, χωρίς αυτό να “καρποφορήσει” αμέσως ή σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα; Ίσως αν όλοι μας κάνουμε μόδα το να προσεγγίζουμε κάθε τι που συναναστρεφόμαστε ή ασχολούμαστε με αγάπη και μεράκι, τότε η “χειρότερη” εκδοχή που μπορεί να προκύψει είναι το να γεμίσει ο κόσμος από ανθρώπους που ενθαρρύνουν και όχι που επικρίνουν. Άλλωστε ο κόσμος δεν έχει ανάγκη μόνο από κριτική, αλλά από έμπνευση που μπορεί να την πρεσβεύει ο καθένας από εμάς.