Ο κάθε άνθρωπος επί καθημερινής βάσης, ακολουθεί μια σειρά από συγκεκριμένες ενέργειες για την επιτυχημένη ολοκλήρωση των επαγγελματικών αλλά και των καθαρά προσωπικών του υποθέσεων. Ουσιαστικά διαμορφώνει και στη συνέχεια υιοθετεί ένα σύνολο πεποιθήσεων και ιδεών που πλαισιώνετε από ένα συγκεκριμένης κλίμακας τρόπο σκέψης, αντίστοιχο με  το επάγγελμα και το κοινωνικό του περιβάλλον. Η διαρκής επανάληψη τους από τον καθένα μας, ενισχύει και παρατείνει διαρκώς την διάρκεια και την ένταση της επιρροής τους, καθορίζοντας έτσι πολύ περισσότερες παραμέτρους από όσα αρχικά έδειχνε.

Και ενώ η φύση του ανθρώπου δείχνει να επαναπαύεται ολοένα και περισσότερο πίσω από επαναλαμβανόμενα μοτίβα δράσης, η μόδα καλείται να επαγρυπνεί και να μας υπενθυμίζει κάθε έξι μήνες, πως η εξέλιξη δεν πραγματοποιείτε και δεν συμβιβάζεται με τα “κεκτημένα” του χθες. Μαζί της, παρακινούμαστε να θέτουμε διαρκώς τα πάντα υπό αμφισβήτηση. Οτιδήποτε μέχρι σήμερα αποτελούσε για εμάς το λίκνο της αλήθειας, της αυθεντικότητας και της απόλυτης ανάδειξης του εαυτού μας, καλείται να επανεξετάζεται, προκειμένου να διεκδικήσει εκ νέου την ιεραρχικότητα της θέσης της ανάμεσα στις αξίες μας.

Η αποδοχή και η κατανόηση νέων και “ανώτερων” ιδεών, είναι πάντα μια οδυνηρή διαδικασία για κάποιον που δεν είναι έτοιμος ή που αρνείται να προβεί σε διαδικασία  κατανόησης. Και μόνο η διάθεση για προβληματισμό, απαιτεί από μόνη της τη διεύρυνση του ψυχολογικού πεδίου, την εγρήγορση της σκέψης και τη μεταβολή των ριζωμένων πεποιθήσεων και συνηθειών, ως αναγκαία και βασική προϋπόθεση. Μέσα από το παραπάνω πρίσμα, καλούμαστε να αποτελέσουμε εμείς τη μόδα για τον εαυτό μας, επαγρυπνώντας για την καθημερινή μας “αναβάθμιση¨ και εξέλιξη, μέσα από την δύναμη της αλλαγής.

Μιας δύναμης που αρνείται πεισματικά απλά να επιβιώνει κάθε μέρα που περνά, αλλά αντίθετα εκπαιδεύεται στο πως να μετατρέπει ένα νέο τρόπο σκέψης σε συμπεριφορά και πλήρη εφαρμογή στην πραγματική και όχι στη θεωρητική ζωή του, αναδεικνύοντας έτσι μια ανώτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η μόδα εξελίσσεται διαρκώς, αρνούμενη να οχυρωθεί πίσω από την πιο πρόσφατη επιτυχίας της, καθώς επέλεξε να χρησιμοποιήσει το χρόνο ως μέσο αξιολόγησης όχι μιας προσπάθειας ή ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος, αλλά της συνολικής της πορείας. Μιας σταθερής και διαρκής πορείας προς το ασυμβίβαστο και “ανώτερο”..

Ίσως αν συνειδητοποιήσουμε πως το πλήθος των συνηθειών, καθορίζει πολύ περισσότερα από απλά επιφανειακά θέματα, θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας υιοθετώντας την αλλαγή αντί της ρουτίνας, τη φιλομάθεια έναντι της πανταγνωσίας Άλλωστε η αληθινή μας αποστολή δεν μπορεί να ολοκληρώνεται μέσα από την επιφανειακότητα της φήμης, την προσωρινότητα της επιτυχίας και της εφήμερης ικανοποίησης του εγώ, καθώς η διαχρονικότητα της αξίας του ανθρώπου να γίνει αριστούργημα, είναι αδιαπραγμάτευτη.