Η κάθε στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας για τον καθένα από εμάς, περιέχει μια σειρά από μεταβολές σκέψεων και διακυμάνσεις διάθεσης, επηρεαζόμενη κατά από τον όγκο και το πλήθος των δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται από τον ίδιο, καθώς επίσης και το επίπεδο της συνειδητοποίησης των γεγονότων που λαμβάνουν χώρο εκείνη τη στιγμή. Συνήθως στα παρασκήνια αυτών των ζυμώσεων και των προβληματισμών σχετικά με την κατανόηση του τι πραγματικά ο καθένας από εμάς καλείται να διαπραγματευτεί προκειμένου να προχωρήσει στην επόμενη “δοκιμασία” που τον περιμένει, ξεκινά να εμφανίζεται η συνειδητοποίηση.

Μια στιγμιαία αντανάκλαση του εαυτού μας, απέναντι σε κάθε είδους επαγγελματικού, ηθικού, δημιουργικού, πνευματικού και συναισθηματικού καθρέφτη που μας παρέχει ένα είδος αντιληπτικού check up, σχετικά με την τρέχουσα και ζώσα κατάσταση. Σαφέστατα οι χειρισμοί μας θα ορίσουν το κατά πόσο “ανώδυνα” ή “επώδυνα” θα προχωρήσουμε στην επόμενη πρόκληση προς το δρόμο της εξέλιξης μας, αναπροσαρμόζοντας την οπτική μας γωνία, απέναντι στον τρόπο με τον οποίο τα γεγονότα εμφανίζονται στη ζωή μας.

Η ίδια η μόδα αφουγκράζεται και επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από όλα τα παγκόσμια πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, καθρεφτίζοντας σε όλους εμάς μέσα από τις δημιουργίες της, ένα είδους διαχρονικό προβληματισμό που όλοι καλούμαστε να λύσουμε. Οι αντιλήψεις μας και ο τρόπος που αρχικά προσεγγίζουμε μια συλλογή (με τη μορφή της δημιουργικής προσέγγισης) μεταβάλλονται μέσα στο πέρασμα του χρόνου, επισημαίνοντας με αυτό τον τρόπο αφενός την υποκειμενικότητα αλλά και αφετέρου τη σκέψη πως όλα γύρω μας αποκτούν την μορφή, το χρώμα και την αίσθηση που εμείς οι ίδιοι είμαστε και επιλέγουμε να τους δώσουμε.

Ουσιαστικά καθρεφτιζόμαστε απόλυτα απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, μέσα από τις εικόνες της μόδας, καθώς στιγμιαία καλούμαστε να υπηρετήσουμε τόσο το ρόλο του ηθοποιού όσο και του κριτικού. Ένα είδος επαναλαμβανόμενης ερμηνείας που παρ΄όλο την οικειότητα και την ικανότητα της τεχνικής μας εκτέλεσης, κάθε φορά φαντάζει παρθενική.

Ίσως ο λόγος να περικλείεται στη σκέψη μιας διαρκούς πνευματικής μάχης.. Ίσως στην επανάπαυση και την υιοθέτηση μιας μονοδιάστατης κριτικής προσέγγισης ενάντια σε καθετί “νέο”.

Ευτυχώς ή δυστυχώς καθρέφτες υπάρχουν σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της γης, εξασφαλίζοντας σε όλους εμάς τους ανθρώπους το δικαίωμα να βλέπουμε στους άλλους και στον κόσμο ολόκληρο, τι χρειάζεται να σμιλευτεί μέσα μας μέχρι να αναγνωρίσουμε μέσα στη δική μας εκδοχή της ομορφιάς, την τελειότητα του κόσμου που ζούμε. Ίσως ο κόσμος που μας περιβάλλει να είναι ήδη “τέλειος” και απλά δεν έχουμε εντοπίσει την κατάλληλη οπτική γωνία για να το καθρεφτίσουμε στον υπόλοιπο κόσμο..