Αν για οποιαδήποτε λόγο θεωρείτε, πως δεν υπάρχει μόδα στο να οραματίζεται κάποιος τον εαυτό του “σπουδαίο”, ίσως θα ήταν συνετό να το ξανασκεφτείτε. Σε κάθε μεταβατικό ηλικιακό στάδιο, λόγω της εξέλιξης του κάθε ανθρώπου, κάποια ερεθίσματα και εικόνες που κάποτε τον αντιπροσώπευαν απόλυτα, λειτουργούν όπως οι τάσεις της μόδας … αποχωρούν παρέχοντας τη διαδοχή σε αυτές που έρχονται.

Μπορείτε να φανταστείτε κάποιο δωμάτιο μικρής ή εφηβικής ηλικίας, χωρίς μια αφίσα καρφωμένη στον τοίχο ή πίσω από τη πόρτα του “ιερού” και “άβατου” προσωπικού τους χώρου, με την απεικόνιση ενός ¨σπουδαίου” ανθρώπου ή συμβόλου;  Ίσως η παραπάνω αναφορά, να αποτελεί ένα κοινό μυστικό και μια απόδειξη για όλους μας, ότι η εξέλιξη της σπουδαιότητας, πιθανότατα να λειτουργεί ως έκφραση μιας ανώτερης ανάγκης. Μιας ανάγκης να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς, που με την ανιδιοτελή τους αγάπη και σεβασμό, ελπίζουν και ταυτόχρονα “προσδοκούν” από εμάς το καλύτερο δυνατό. Μιας ανάγκης να εμπνεύσουμε μέσα από τη πορεία μας, τις γενιές που ακολουθούν και επιθυμούν να αγκαλιάσουν με πολύ αγάπη και πάθος οτιδήποτε επιλέξαμε να επενδύσουμε το χρόνο και το κόπο μας. Ανάγκη να προσφέρουμε την ικανοποίηση της κάθε προσδοκίας που οι εκπαιδευτές μας έτρεφαν για εμάς, μέσα από ένα αβίαστο χαμόγελο, μια ολιγόλεπτη αγκαλιά ή από μερικά ασυναίσθητα δάκρυα χαράς, κατά τη διάρκεια της επίτευξης του στόχου.

Είναι όλες εκείνες οι ιδιαίτερες στιγμές που οι προσωπικές επιδόσεις του καθενός μας, μετατρέπονται σε προσωπικά ρεκόρ, επιτρέποντας στον εαυτό σου να πιστέψει έστω και για λίγα δευτερόλεπτα, πως όλα είναι εφικτά. Όλα! Αρκεί… η επιλογή που κάνεις να βρίσκεται σε απόλυτη επικοινωνία με τον εαυτό σου, χωρίς να σε απασχολεί το χρονικό διάστημα που θα είναι στην επικαιρότητα ή κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Να σε ωθήσει να διευρύνεις την κοσμοθεωρία σου και όχι μόνο για να βελτιώσεις τις επιδόσεις σου, αλλά κυρίως να σε κατευθύνει σε κάθε “διδακτικό” και “δύσβατο” μονοπάτι, προκειμένου να ανακαλύψεις πτυχές και να υιοθετήσεις στοιχεία, που θα σε οδηγήσουν στη γνησιότερη και αυθεντικότερη εκδοχή του εαυτό σου… τη σπουδαιότερη.

Η μόδα γίνεται σπουδαία μέσα από την διαρκή και βαθιά της αναζήτηση, σχετικά με τη πραγματική της “ταυτότητα” και το τι αντιπροσωπεύει σε κάθε χρονικής της περιόδο. Ακολουθεί αυστηρό “προπονητικό” πρόγραμμα για να δυναμώσει αφενός τα αδύνατα σημεία της και αφετέρου για να διδάξει μέσα από το πέρασμα της ιστορίας, ότι η σπουδαιότητα δεν έχει τη μορφή του χαμόγελου της επιτυχίας, αλλά τη γεύση του ιδρώτα της κούρασης και το βλέμμα της αποφασιστικότητας όταν όλα τα στοιχεία γύρω της, παρουσιάζουν το θεμιτό αποτέλεσμα ως ανέφικτο. Αυτή είναι άλλωστε και η φύση του ανθρώπου, να αναδείξει το διαμάντι που κρύβεται μέσα του μέσα από την κατεργασία του χαρακτήρα και της σκέψης του, καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ίσως τελικά η σπουδαιότητα να μην είναι θέμα επιλογής, αλλά θεμελιώδης υποχρέωση όλων μας. Άλλωστε η μόδα και οι τέχνες, μας το υπενθυμίζουν διαρκώς, μέσα από τις ασταμάτητες προσπάθειες τους να υπερπηδήσουν τα εμπόδια που διαρκώς προκύπτουν μέσα από την ραγδαία εξέλιξη της σύγχρονης σκέψης και αντίληψης. Ίσως τελικά το να γίνει κάποιος σπουδαίος, να είναι απλά η αξιοποίηση και η ανάδειξη των αξιών που ο καθένας μας καλείται να επικοινωνήσει στον κόσμο.