Δεν είναι πολλοί οι σκηνοθέτες που δίνουν τόσο βάση στις μουσικές επιλογές των ταινιών τους, μα και αυτοί που το κάνουν, δεν το κάνουν όλοι καλά. Την προηγούμενη εβδομάδα είπαμε για τις μουσικές επιλογές του Ταραντίνο. Σήμερα θα πούμε για αυτές του Martin Scorsese, ενός από τους πιο ιδιαίτερους και αγαπημένους στο κοινό (όχι το ευρύ, εκείνο που ξέρει να βλέπει ταινίες). Ο Scorsese λοιπόν, είναι από εκείνους που χρησιμοποιούν την μουσική ως το πιο δυνατό τους όπλο σε μια σκηνή ή και στην παρουσίαση ενός χαρακτήρα. Στις ταινίες του πολύ συχνά παρατηρείται πως θήγει θέματα που αφορύν κυρίως την ιταλο-αμερικανική ταυτότητα, τα καθολικά πρότυπα όπως η ενοχή και η σωτηρία, το να είσαι γενναίος και να σταθείς στο ύψος σου, αλλά και η βία, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής (και όχι μόνο πλέον) κοινωνίας.

Η μεγάλη αγάπη του Scorsese για την μουσική μπορεί κάλλιστα να δικαιολογηθεί πλήρως από το γεγονός του ότι σκηνοθέτησε το No Direction Home του Bob Dylan, το Shine A Light των The Rolling Stones και φυσικά το τιτανοτεράστιο The Last Waltz των The Band. Όμως δεν έκανα αυτή την λίστα για να δούμε τα skills του ως σκηνοθέτη σε μουσικά βίντεο μα την μουσική πίσω από τις μεγάλου μήκους ταινίες του. Μάζεψα λοιπόν, τα έξι αγαπημένα μου τραγούδια που χρησιμοποίησε στις ταινίες του (μετά από μεγάλη δυσκολία) και σας ανοίγω τα μάτια, ή καλύτερα τα αφτιά.

I’m shipping up to Boston – Dropcick Murphys

Οι Dropkick Murphys δίνουν ακριβώς την αίσθηση που θέλει να πάρει ο θεατής μέσα από την σκηνή του The Departed όπου η μαφία της Ιρλανδίας (ο Frank Costello από μόνος του δηλαδή) έχει τον χαφιέ του στην αστυνομία και τον δίνει στεγνά μπροστά σε έναν άλλον αστυνομικό.

Late for the Sky – Jackson Browne

Η φάση είναι μόνος και έρημος, ο Travis Bickle as Taxi Driver. Περιμένει κάτι που δεν ξέρει αν θα έρθει ποτέ (όπως και όλοι μας δηλαδή) βλέποντας ευτυχισμένα ζευγάρια να χορεύουν στο  American Bandstand (μια αμερικανιά της εποχής, τελοσπάντων).

Sunshine of Your Love – Cream

Όταν ο Jimmy είχε πάρει απόφαση ότι θα κρατούσε τα λεφτά της ληστείας για τον εαυτό του. Αυτό ήταν το βλέμμα, η τζούρα από το τσιγάρο και το coolness του DeNiro που έφτασε σε άλλο level. Η ικανοποίηση μιας κίνησης ματ, σε μερικές εκφράσεις προσώπου. Μόνο στο Goodfellas θα μπορούσε να γίνει τόσο καλά αυτό.

Janie Jones – The Clash

Το Bringing Out the Dead είναι μια ταινία που πολύ συχνά παραβλέπεται σε σχέση με τις υπόλοιπες του Scorsese, ο Nicolas Cage είναι ένας παρϊατρικός που έχει βάρδια σε ένα νεκροταφείο και πρέπει να αντιμετωπίσει τους δικούς του δαίμονες. Τίποτα δεν θα μπορούσε να συνοδεύσει καλύτερα την απόφασή του να οδηγήσει έξω από τον εαυτό του και να σπιντάρει στους δρόμους σαν τον τρελό, από το Janie Jownes.

Jumpin’ Jack Flash – The Rolling Stones

Όσο ο Charlie γκρινιάζει και διαπραγματεύεται με τον Θεό (“We talk about penance, and you send this through the door”) και μια δαιμονική σκίαση που δημιουργούν οι κόκκινες λάμπες σε όλο το μπαρ κατά τη διάρκεια του Mean Streets, ο Johnny Boy (De Niro) μπαίνει μέσα κύριος, με ένα στιλάτο καπέλο και από μια γυναίκα στο κάθε μπράτσο. Όσο κακή επιρροή και να είναι ο τύπος, είναι τόσο γαμάτος θεεμου.

Love is Strange – Mickey and Sylvia

Έρωτας με την πρώτη ματιά για τον Ace και την Ginger (ή βασικά τον Ace σκέτο), όταν την έπιασε να κλέβει, να πετάει τις μάρκες επιδεικτικά μπροστά του και να φεύγει κυρία, όσο τα παιδιά του Casino μαζεύουν. Ο φακός παγώνει, εσύ νιώθεις την έλξη καλύτερα από τους ίδιους και ο De Niro λέει σιγανά “What a move”. Μετά έλα πες μας ότι ο έρωτας δεν είναι περίεργος να σου πούμε πέρνα έξω να τελειώσει το θέμα.

(Φωτογραφία: Mtv.com)