Aγάπη, ρομαντικές μελωδίες, στίχοι που σε ταξιδεύουν σε έναν εξωπραγματικό κόσμο και μια δόση επαναστατικότητας, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα τραγούδια της Rosey Blue.
Μια καλλιτέχνης βαθιά επηρεασμένη από τη φιλοσοφία και την αισθητική των 60’s και 70’s, μια καλλιτέχνης που μας προσκαλεί σε ένα ατέρμονο ταξίδι αγάπης και στοργής. Η Rosey Blue δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς μουσική και πιστεύει ακράδαντα ότι χωρίς ισότητα, ελευθερία και επανάσταση δεν γίνεται να μείνει ζωντανή η βιολογική ανάγκη της κοινωνίας για εξέλιξη.
Πότε και πού «γεννήθηκε» η Rosey Blue;
H Rosey γεννήθηκε περίπου τρία χρόνια πριν, όταν πήρα την απόφαση ότι θέλω να φτιάξω τα δικά μου κομμάτια, να παρουσιάσω δηλαδή το μέσα μου. Αποφάσισα ότι αυτό θα ήταν η περσόνα μου – η οποία είναι αληθινή, ρομαντική, γλυκιά, με όσα τραύματα κουβαλάει κι όσα την έχουν κάνει αυτό που είναι δημιουργικά σήμερα. Γεννήθηκε σε μία γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας.
Τι σημαίνουν για σένα λέξεις όπως ισότητα, ελευθερία και επανάσταση;
Νερό και τροφή χρειαζόμαστε για να κρατήσουμε τον οργανισμό μας ζωντανό. Αγάπη, στοργή, όμορφες εικόνες και στιγμές, για την ψυχή μας. Χωρίς ισότητα, ελευθερία και επανάσταση, πώς θα κρατήσουμε ζωντανή τη βιολογική ανάγκη της κοινωνίας για εξέλιξη και «ωραιοποίηση»; Πώς θα δημιουργούμε, πώς θα ζούμε; Πώς θα ομορφύνουμε επιτέλους αυτόν τον καταχρασμένο και πολύπαθο πλανήτη;
View this post on Instagram
Η μουσική είναι συναισθήματα, εικόνες, ενέργεια… Εσύ, ποια συναισθήματα θέλεις να «ανθίζουν» στην καρδιά και το μυαλό των ακροατών των τραγουδιών σου;
Κάθε ένας από εμάς, γιατί είμαστε όλοι ακροατές, είμαστε διαφορετικοί και με διαφορετικά βιώματα. Εγώ στα τραγούδια μου εκφράζω τα δικά μου συναισθήματα για κάποια γεγονότα και το πώς με επηρέασαν. Αυτ@ που ακούει τα κομμάτια μου και της/του προκαλούν είτε χαρά είτε μελαγχολία είτε θυμό, οτιδήποτε, έχει να κάνει με το πώς βιώνει @ ιδι@ το εκάστοτε κομμάτι μέσω της εμπειρίας τ@.
Για παράδειγμα, θυμάμαι εκεί γύρω στα 19 ένα κομμάτι των Anathema, το οποίο το είχαν γράψει για την εκλιπούσα μητέρα τους, εγώ το άκουγα και έκλαιγα επειδή είχα χωρίσει με τον τότε έρωτά μου. Εντελώς άλλη ανάγνωση. Οπότε για εμένα, είναι σημαντικό να τους βγάλει κάποιο συναίσθημα κάποιο κομμάτι μου, όποιο κι αν είναι αυτό.
Κατά πόσο μπορεί η μουσική να αλλάξει την αντίληψη μας και τη στάση μας για τη ζωή; Εσύ τι έχεις κερδίσει από τη μουσική;
Όσο οι αισθήσεις μας είναι σε λειτουργία και όχι σε παύση, η τέχνη γενικά που αφορά όλες τις αισθήσεις, μπορεί να αλλάξει την αντίληψη και τη ζωή μας ολόκληρη. Αρκεί να θέλουμε να ακούσουμε, να δούμε, να αγγίξουμε κ.ο.κ. Εγώ, δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς μουσική στη ζωή μου, θα ήταν σαν ταινία χωρίς soundtrack.
View this post on Instagram
Η μουσική, όπως και κάθε μορφή τέχνης, έχει τη μαγική δυνατότητα να λειτουργεί ως μια μορφή συναισθηματικής απελευθέρωσης. Εσύ, μέσα από τα τραγούδια σου, έχεις ανακαλύψει «καταπιεσμένες» ή ακόμα και κρυφές πτυχές του εαυτού σου;
Μα αυτό είναι η δημιουργία, σε όλες τις τέχνες, η εξωτερίκευση του μέσα σου, αυτό που νιώθεις, που σε πιέζει ή και που σε κάνει υπερευτυχισμέν@. Δεν ξέρω εάν ανακάλυψα πτυχές που δεν γνώριζα, σίγουρα όμως άρχισα να εκφράζομαι περισσότερο και πιο αφιλτράριστα. Αποδέχτηκα αυτό που είμαι και αποφάσισα να το βγάλω στην επιφάνεια, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό όσον αφορά την ανταπόκριση.
Ποιο θωρείς ότι είναι το στοιχείο που αναζητεί η νέα γενιά από την τέχνη και στην προκειμένη περίπτωση από τον χώρο της μουσικής;
Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. Πιστεύω ότι λόγω κοινωνικών δικτύων και ατελείωτης πρόσβασης σε μουσική, ταινίες, μόδα, πλέον τα ερεθίσματα είναι πάρα πολλά, από διάφορα μουσικά φάσματα και από διάφορες δεκαετίες, κουλτούρες κ.τ.λ. Νομίζω, χωρίς να είμαι η κατάλληλη για να απαντήσω, ότι ψάχνει αυτό που θα της «μιλήσει», ό,τι κι να είναι. Και όταν λέω να της «μιλήσει», εννοώ όχι μόνο ως μουσικό γούστο, αυτό είναι ένα κριτήριο σίγουρα, αλλά ίσως ως κίνημα, ως πολιτική τοποθέτηση, και πολλά άλλα. Θεωρώ ότι κάθε νέα γενιά στην εποχή της ψάχνει, και οφείλει να ψάξει και να μαζέψει, όσα περισσότερα ερεθίσματα και απόψεις μπορεί ώστε να καταλήξει όταν έρθει η ώρα.
View this post on Instagram
Τα τραγούδια σου έχουν εμφανείς επιρροές από τα 60’s, 70’s και τη γενικότερη αισθητική – κουλτούρα εκείνης της εποχής. Τι ξεχωρίζεις στη συγκεκριμένη περίοδο και γιατί;
Μια ιδιαίτερη αδυναμία στις δεκαετίες αυτές την έχω, λόγω μουσικής, από τη σκηνή της Αγγλίας, της Αμερικής, το styling, το rock, το folk rock, το Woodstock, την garage rock σκηνή. Είναι μια γενικότερη επανάσταση μουσικά και ανθρωπιστικά, μια απελευθέρωση από τις προηγούμενες και πιο συντηρητικές περιόδους (που φυσικά έχουν επηρεάσει μουσικά όλα αυτά που προανέφερα).
Το ταξίδι, το στυλ, οι μελωδίες, οι ρυθμοί. Mου βγάζουν μια τάση για roadtrip, για ανεμελιά, για πρόβες σε γκαράζ. Επίσης, πολλοί αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και μπάντες «άνθισαν» εκείνες τις δεκαετίες όπως Poll, Led Zeppelin, Pink Floyd, Francoise Hardy κι άλλα όμορφα πράγματα αυτής της εποχής. Dylan, Joni Mitchell, πολλοί ακόμη, πάρα πολλοί και σπουδαίοι καλλιτέχνες με αγάπη για τη δημιουργία, για να εκφράσουν την ψυχή τους, το τι γινόταν κοινωνικά και πολιτικά τότε, ακόμα και τον ρομαντισμό, την αγάπη.
Πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε κι ο πρώτος δίσκος σου με τίτλο Swans. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο γι’ αυτό το γεγονός; Πώς αισθάνεσαι;
Δεν το έχω καταλάβει ακόμη, όσο περίεργο και αν φαίνεται. Είμαι χαρούμενη που βλέπω το βινύλιο μου σε δισκοπωλεία, σε σπίτια, είναι φοβερό συναίσθημα. Για μένα είναι και λύτρωση, σαν να απελευθερώθηκα εντελώς από το παρελθόν. Γιατί όλα τα κομμάτια είναι τα συναισθήματα της δικής μου πλευράς, μιας ιστορίας που βίωσα. Μιας ιστορίας που ήθελα να πω, που αν δεν έβγαινε δημιουργικά από μέσα μου δεν θα έκλεινε.
Αλλά επειδή ήρθε τόσο φυσιολογικά, με τη δική του ροή και στον δικό του χρόνο, παραμένω όπως ήμουν, χαρούμενη με τη μέχρι στιγμής ανταπόκριση και ευγνώμων για όλους τους συνεργάτες μου, και προχωράμε.
View this post on Instagram
Ποια συμβουλή θα έδινες σε ένα νέο παιδί που κάνει τώρα τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μουσικής; Πού πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή;
Εγώ θα έλεγα πραγματικά να ακούσει την ψυχή του, να κάνει, να δοκιμάσει και να πιστέψει σε αυτό που θέλει να κάνει. Να μην ασχολείται με το γύρω και την αποδοχή, να είναι αληθιν@ στον εαυτό τ@. Να μην πέσει στην παγίδα του «α, είμαι αποδεκτ@ ή κουλ ή δεν είμαι, τι πρέπει να κάνω», γιατί θα χάσει τον στόχο και το όνειρο. Να πει αυτό που πραγματικά θέλει να πει και αυτό που νομίζει ότι θέλουν να ακούσουν οι άλλοι. Και όταν το κάνει, να το κάνει για την ψυχή του. Πρώτα απ’ όλα. Όταν είσαι αληθιν@ δεν χάνεις ποτέ.
Εάν έπρεπε να χρησιμοποιήσεις έναν στίχο από τα τραγούδια σου για να περάσεις ένα μήνυμα, ποιον θα επέλεγες;
Έναν αγαπημένο στίχο από το “The Tower” ο οποίος δηλώνει το ότι όλοι είμαστε ένα, κάτω από τον ίδιο ουρανό, μοναδικοί κρίκοι στην αλυσίδα του σύμπαντος. Χωρίς αόρατες γραμμές πάνω στον χάρτη, πολλά ποικιλόμορφα και πολύχρωμα κομμάτια που αλληλοσυμπληρώνονται και συνθέτουν τη ζωή την ίδια.
“ [..] gaze at the sky
Under the same moon we stand
stripped of all our foolish pride”
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Πρώτα απ’ όλα να δώσω χώρο και χρόνο στον εαυτό μου. Να είμαι καλά στην υγεία μου και να φροντίζω την ψυχολογία μου γιατί βιώνουμε πολύ αλλόκοτες εποχές. Να κάνω όσες εμφανίσεις μπορώ και να προετοιμάσω την παρουσίαση του δίσκου, να μπω στο studio με την μπάντα που θα δημιουργηθεί και να ξεκινήσουμε πρόβες. Και σιγά-σιγά να αρχίσω να δουλεύω κάποια νέα κομμάτια που στριφογυρνάνε στο κεφάλι μου.
